ο ..βαπτιστής

   .... τι, καλέ ;  Αναίδεια ;  Σκασίλα μου . Εγώ θα αρχίσω τώρα να σας βαφτίζω από την αρχή... γιατί, κατά την γνώμη μου, δεν έχει γίνει υπεύθυνη δουλειά πάνω στο ζήτημα. Είναι και τόσα που πρέπει να γίνουν σωστά σε μια βάφτιση, πόσα mg / ίντσα χαρτόνι στην πρόσκληση, το χρώμα της κορδέλλας στο καζάνι της εκκλησιάς, αν θα καλέσουμε τον θυμωμένο το θείο, και τέτοια πράγματα, που κανείς δε πολυψειρίζει το όνομα !  Θέλω να πω... τριών μηνών εσύ δε ξέρεις. Πού να ξέρεις ;  Και οι άλλοι που "ξέρουν"...πετάνε ένα εύηχο στα αυτιά τους να σε χαρακτηρίζει ισοβίως. Το κυριότερο κριτήριο είναι να μη μαλώνει το ζευγάρι όταν το ακούει. Ε ;
     Δεν είναι εντάξει τα ονόματά σας, όχι... δε θα τα επιλέγαμε τώρα που σας ξέρουμε, αφού !  
     Βλέπω απλές Θωμαϊτσες και Νικολέτες που θα έπρεπε να ονομάζονται Λεμονιά, Γαρουφαλιά, Μαργαρίτα, τόσο πολύ και τόσο επίμονα που μοσχοβολάτε. Και γιατί βρεθήκατε με ένα ολότελα άοσμο όνομα, ούτε που καταλαβαίνω. Οπότε.... Βαφτίζεται ξανά η δόλια του Θεού η Θωμαή και το όνομα αυτής της τόσο ξεδιάντροπα μυροβόλου γυναίκας πλέον ;  Λεμονιά. Γειά σας... πάτε πάλι σπίτια σας και μπομπονιέρα άλλη φορά.
     Βλέπω απλούς Άκηδες και Γιαννάκηδες με τέτοιο ανάστημα, με τόσο θεόρατο φρόνημα σε σκληρές καταστάσεις και ξέρω πως έπρεπε να λέγονται... τουλάχιστον Λέων, Ρωμανός, Νικηφόρος, οπότε κι εγώ αρνούμαι να τους αποκαλώ με το όνομα του παππού τους , που στο κάτω κάτω μπορεί να ήταν και καμιά κότα ! Οπότε... Βαφτίζεται ξανά ο δόλιος του Θεού ο Γιαννάκης και το όνομα αυτού του αθεόφοβου αντρός Νικήστρατος. Γειά σας... πάτε πάλι σπίτια σας και μπομπονιέρα την άλλη φορά, ένεκα οικ. στενότητος.
    Βλέπω , βλέπω, βλέπω και δε συμφωνώ. Βλέπω ασχημόφατσες σα του λόγου μου και να ένα περι κλέους... και τον άλλο που είναι πρότυπο αντρός τον Ρουβά... ένα χαζό Σάκης. Ε, όχι... Περι του κλέους του Ρουβά πιά γυναίκα θα αντίλεγε ; Εγώ τούτα θα τα διορθώσω, μέσα στον μικρόκοσμό μου.
    Και με αυτά και με εκείνα, θα μπορέσω στη φαντασία μου να επανδρώσω μια μικρή κοινωνία αγαπημένων μου θαυμάσιων ανθρώπων και να ζήσουμε εμείς καλά και εμείς καλύτερα. Γιατί στις παρέες είναι η μαγεία και τα υπόλοιπα αρχίζουν και ξεθωριάζουν για το ματάκια ολοένα και περισσότερων ανθρώπων. Η Σοφία, ξέρει αυτή, η Ζάχου, μου το έχει προτείνει αυτό και μετρήσαμε υποψήφιους ... δε μας φανήκανε πολύ ταιριαχτά τότες τα ονόματα έτσι αραδιασμένα... και σπάζαμε τα κεφάλια μας... τι μπορεί άλλο να γίνει... να φτιάξουμε μια ομάδα, μια αγκαλιά ταιριαχτή, να φύγουμε όλοι μαζί από εδώ χάμω και να το απογειώσουμε το πράγμα... Στα ονόματα κολλήσαμε ! 
    Καλέ, 60% τους λέγανε Γιώργο και Γεωργία... εεε...  όλοι αυτοί ένα καλούπι είναι ;
    Βλέπαμε ονόματα ξενέρωτα, σε ...τέλεια ενυδατωμένους ψυχικώς ανθρώπους.
    Οπότε... τσουπ. Το σκέφτηκα. Επειγόντως ξαναβάπτισμα. 
    Θα μου πεις τι τους νοιάζει εκείνους που εμένα μου φαίνονται τα μικρά τους άστοχα ;
    Δε με νοιάζει αν τους νοιάζει.
    Απλά εγώ θέλω να αποδίδω τα δέοντα στους ανθρώπους που περνάνε εμπρός στα μάτια μου και τους θαυμάζω, με το καλημέρα, με την αναφώνηση του ονόματος τους, με την πρώτη επαφή. Δε θέλω πια υπονοούμενα. Δηλαδή καλύτερα είναι να τους λέω :
    Τι όμορφος άνθρωπος κατάφερες να γίνεις ρε Σερεμέτη ;
    Όχι.
    Οπότε ;
    Περικλής ο (ξανα) βαπτιστής. Γούστο μου καπέλο μου !

   Υ.Γ. Είμαι ώριμος ένεκα των εύφλεκτων ψυχολογικών conditions γύρω μου να υπογράψω ειδικό όρο που θα λέει ότι για τους έξω όλοι εσείς θα συνεχίσετε να αναφέρεστε με το βαπτιστικό σας όνομα και μόνο από μένα θα ανέχεστε τη νέα σας ...προσφώνηση. Δηλαδή δεν επιμένω στο erga omnes αντιλαμβανόμενος την αδυναμία μου σε σκληρή δια βίου διαπραγμάτευση.
    Δεν είμαι και Θεούλης... Εντάξει ; Μακριά από μένα τέτοιο πάρεργο.   
   Υ.Υ.Γ. Θωμαή, Νικολέτα, Γιώργο, Άκη και Γιαννάκη, συγγνώμη κι όλας ... 👦