δώδεκα εκατομμύρια εισιτήρια

     Δώδεκα παρά ένα. Σε ένα λεπτό είναι που κι ούτε ένα τηλεφώνημα. Μου τη δίνει κι αυτός ο χοντρός….

       Μανούρα….. γίνεται τζερτζελές …τρώω κάτι ψιλές ...  οκ

      Τον σκότωσα τον κερατά… δηλαδή δε τον σκότωσα τελείως, αλλά του έδωσα μια κουτουλιά. Δηλαδή πήγα να του δώσω μια κουτουλιά και αυτός κάνοντας πίσω έπεσε ανάσκελα και εγώ έπεσα δίπλα με τη φόρα και τώρα εκτός από τη βρωμερή του ανάσα το μόνο που βλέπω λίγο να σαλεύει είναι ένα τσουβάλι. Εκτός αν είναι από το πιοτό.

     Μαζεύω τα κομμάτια μου και τρέχω τρε..κλίζοντας. Με ενοχλεί και το τσουβάλι που το κρατάνε δυο χέρια που εφάπτονται στους ώμους μου. Νούμερα περνάνε προς τα πίσω μέχρι που βρίσκω το 16. Η είσοδός μου. Entrance !

     Αν το σανσέρ δούλευε ντάξ. Αλλά δεν... Ελλάδα είσαι.  ΠΑΟΚ είσαι... τι να δουλέψει ;

     Δέκα έξι ορόφοι. Από το δέκα και μετά ανεβαίνω πιο αργά. Δεν μηδενίζει. Χικ. Είναι και το τσουβάλι που το κρατάνε δυό…μπλα μπλα… Το δώδεκα μου έβγαλε την ψυχή… δεκατρία, τι να περιμένεις, δεκατέσσερα να είναι τα χρόνια του Αντώνη, δέκα πέντε… τσιπ καλά.

     Τώρα να βάλω το κλειδί στη τρύπα. Δοκιμάζω έτσι, μετά αλλιώς, μετά πάλι έτσι, όλοι ξαφνικά φωνάζουνε .. τρία, δύο, ένα, μεδέν και μετά ακούω στρακαστρούκες και γκόμενες που τσιρίζουνε, πολλοί να τσιρίζουνε πολύ, με παίρνουνε τα αυτιά, μπαίνει και το κλειδί αλλά δε ξέρω που το μάθανε όλοι αυτοί και με επευφημούνε.

     Νομίζω ότι ακούω ιαχές… Δέέέκααααα έέέξξιιιιι, δέέκα έέξξξιιι, δέκα έξ… εντάξει δεν ανέβηκα και πρώτη φορά !   

     Πέφτω μαζί με το κόκκινο τσουβάλι μέσα. Τι. Αφού στη πόρτα στηριζόμασταν… Δεν έπρεπε να το γυρίσω το κλειδί πριν βρούμε μια ισορροπία. Σέρνομαι προς το πιο μέσα στο σπίτι που κάποιος έχει αφήσει αχούρι. Τι μαλέας…

     Το ρεύμα κλείνει την πόρτα, κάνει και καμιά δουλειά το γαμημένο το ρεύμα εκτός να μας φέρνει ένα σκασμό Εν.. Εν.. Εν… φιδα.

     Τώρα ανακαλύπτ   ένα τσουβάλι δίπλα μ   με φαίνεται γνωστό. Είναι χοντρό και σαλεύει. Δε μπορώ να το λύσω αλλά από κάτω είναι ξηλωμένο και βάζω ένα χέρι, το αριστερό το κουλό, να βγάλω στη τύχη ό,τι μου κάτσει. Αυτό που βγάζω και υποτίθεται είναι το δώρο μου, δεν πρέπει να ήτανε για μένα. Αφού το ‘στειλα το γράμμα. Λέει πάνω Περικλής ; Δε λέει. Ξαναβάζω το χέρι, μόνο μεθύστακας βάζει χέρι σε κόκκινο τσουβάλι που μέσα σαλεύουν συνιστώσες.

     Τραβάω έξω το άλλο δώρο. Είναι τυλιγμένο. Δε μπορώ να το ανοίξω. Είναι δώρο capital control. Ξέρω ότι το έχω αλλά δε μπορώ να το δώ.

    Νομίζω ότι θέλω να ξεράσω, το χάνω λίγο. Δε θυμάμαι πολλά, κάτι μαύρα παπούτσια,  κάτι νταγλαράδες να με κουβαλάνε, άσπροι τύχη , μεγάλη τοίχοι, ούτε να γράψω ελληνικά δε μπορό πια, αναπνέο βαριά, κειμάμε…

             *^@_*&^%$#@*

       - Κύρια ενοματάρχ’μ λέει ο Χατζηχρήστος, τον βρήκα με το τσουβάλι του Αη, του Άη, του Άη…στα διάλα απε κεί.

   - Συνέχισε πιδί ‘μ, παρα κάτου, παρα κάτου..

        - Τον βρήκα με το τσουβάλι του Σόϊμπλ σκισμένο από κάτου και προσπαθούσε να ιπεξερές…

    - Ευχαριστώ όργανο, πάρε μια αιμοδοτική και μια αναρρωτική και μια μέρα μπόνους, κι έλα του χρόνου.

Γραμματεύς… καταγράψτ ότι είναι μες το σάκου… Τα λέω και τα γράφς, καθαρά, ε ; 

    Τεκμήριον άλφα : Ένα κουτί με τρείς μακριές χοντρές υποδόσεις υπόθετες.

    Τεκμήριον βού : μια λίστα με φοροφυγάδς, πάλι γμτ ;;;

    Τεκμήριον γάμα : Γάμα τ’

    Τεκμήριον δού : νου του

    Τεκμήριον εεεεεε :  ένα φίδι που σαλεύει. Γεννάει αυγό.  

    -Όργανοοοο , πάρε το τσουβάλι και τον μεθύστακα και ρίχτονα πάλι απέναντι στο δεκάξ. Να του κλείσεις και την πόρτα. Μετά να τα τυλίξουμε όλα αυτά και να τα βάλουμε στο αρχείο. Με περιμένει η κυρά με το , το, το αυτό ..αυτό αναμμένο. Μεγάλη υπόθες.  

              ***  @#$*&%@$$##@@***

     Ξυπνάω εκεί που κοιμήθηκα. Το τσουβάλι έχει κάτι μέσα. Το ανοίγω.

     Καμιά δώδεκα εκατομμύρια εισιτήρια. Για την πιο εξωτική χώρα του κόσμου. Για 365 διανυκτερεύσεις. Τώρα θα μαζέψω λίγο εδώ μέσα και θα πιάσω να τα μοιράζω. Να έρθετε όλοι. Ποιος δε θέλει να κάνει ένα ταξίδι ζωής ;

    365 διανυκτερεύσεις στην Ελλάδα. Δωρεάν εισιτήριο.  

    Να σου δώσω ένα ;