τι να πει κανείς, για το μουνί της αλληνής...

 
  Της γιαγιάς μου !
... της Μαρίκας η αγαπημένη συνήθεια ήταν να λαγοκοιμάται στον καναπέ, δίπλα από την (άδεια) ξύλινη καρέκλα κούνια, αυτή που κούναγε τον παππού μου, όσο ζούσε, τον παππού τον Περικλή. Οι παλιές γυναίκες είχανε αρχές. Σου ‘τρωγαν τα νιάτα αλλά ποτέ τη θέση...

    - Γιαγιά, ίση ποσότητα εργασίας έπρεπε να αμοίβεται με ίδια αγοραστική δύναμη περνώντας τα χρόνια, ασχέτως που πάει το χρήμα...αυτό είναι που με διαολίζει... της λέω μια μέρα. Γερνάω αεί φτωχότερος. Κρίμα δεν είμαι ; 
    - Περικλάκο 'μ , πόλεμο εσείς , κλαπ, δε ζήσατε, μου κάνει μέσα απ’ τις χαλαρωμένες μασέλες της.
    - Όχι, ρε γιαγιά. 'Οχι με τα μέσα που τον ζήσατε εσείς...
    - Να μη, κλαπ, ζήσετε… σα να με προειδοποιεί και χασμουριέται.Αααααααααμμμμ.
    - Ίσως να ήτανε μια δίκαιη, σταράτη έκβαση τώρα, ένας πόλεμος εναντίον της παγκοσμιοποίησης και του άϋλου τύραννου, του τραπεζικού συστήματος. Πόλεμος δηλαδή με τα όπλα και όχι με την ψήφο μας μια στα τόσα... 
     - Οι πολλοί άρχοντες χαλούν την πόλη Περικλάκο 'μ, καλά διώξατε το Βασιληά, τώρα τραβάτε ζόρια...
     - Καλά Γιαγιά είσαι αλλού, εγώ άλλα λέω, της εποχής ο βασιληάς είναι το χρήμα..
και ξέρεις πόσο ακριβό ; Να... λέω τώρα.. ίση ποσότητα δανεικών θα έπρεπε να στοιχίζει ίση ποσότητα τόκων αν μιλάμε για ανοιχτές αγορές, ε ; Εδώ, στη Γερμανία, στη Δανία και την Ινδία όλοι παίρνουν δανεικά...  Θέλω να πω, σε ζαλίζω τώρα αλλά πως θα πάρουμε μπρος εμείς χωρίς χρήμα ;
    - Κατά το πάπλωμα , κλαπ, και το άπλωμαααα….
    - Δεν είναι έτσι ρε γιαγιά, εσείς με τον παππού αρχίσατε με ένα μουλάρι και άμα ήρθε η ώρα πήρατε φορτηγό με δόσεις. Και μάλιστα ανατρεπόμενο... Ξέχασες ;
    - Με πορδές αυγά, κλαπ, δε βάφονται, Περικλάκο ΄μ ! Αφού ξύλα κουβαλούσαμ' τι να το πάρουμε χωρίς ανατροπή ;
    -  Εεεεμ , αυτό σου λέω.  Μα δε μιλάω για το χρήμα τώρα, εγώ τώρα μιλάω μόνον για τη δικαιοσύνη. Προσπαθώ να βρώ μικρά σημάδια ισοτιμίας και αξιοπρέπειας, ηθικό για να συνεχίσω να εργάζομαι με όρεξη και τιμιότητα.
    - Δούλεψε να φας και κλέψε να ‘χεις, κλαπ, αγόρι μου. Κλάπ...
    - Εδώ ρε γιαγιά θα μας πάρουνε τα σώβρακα, άκου φόρο για το ίδιο μας το σπίτι, το χιλιοπληρωμένο. Κανίβαλοι ! Τι κλέψε να ‘χεις, μας ληστεύει το ίδιο μας το κράτος ..
     - Μονά ζυγά δικά τους, Περικλάκο ΄μ, αν μπορείς καν κι αλλιώς, κάνει σχετικώς ενοχλημένη που ... τελικά εντελλώς την ξύπνησα.
     - Ισότητα γιαγιά μου είναι να έχουν όλα τα παιδιά σου από ένα πιάτο φαϊ, κι από ένα μέρος στο ντιβάνι. Μετά ας δουλέψουν να προκόψουν. Μη τα κοιμίζεις στο πάτωμα !Εδώ θα μας πετάξουν απ' τα σπίτια μας όξω...
     - Αγάλια αγάλια κόσευε, αν θέλεις να προφτάσεις. Μικιός ακόμα είσαι, δούλεψε και περίμενεεεεε….Όλα θα γίνουν !
     - Στη γυναίκα μ’ να το πεις που θέλει γούστα. Τις μάθαμε στα πούπουλα και θέλουν και μετάξια , μια και με πας από ατάκα σε ατάκα γιάγιω ‘μ.
      - Άκουσε αγόρι μ’ άμα δε σ’ αρέσ’ να την εστείλλεις.  Μοντέρνα, κλαπ, πράματα. Μη κοιτάς εμείς που ήμασταν δεμένς. Να την αλλάξεις. Έχεις γυναίκα με μυαλό, έχεις στο σπίτι θησαυρό. Έτσι λέγαμ εμείς. Ποιάν έχεις στο μυαλό σου ;
     - Ααααα μπαίνεις στο ψητό στο πι & φι , παλιά αλεπού. Να σου πω… έχεις δει εκεί έξω τι κυκλοφορεί ; Που να τα δεις. Στα Τούρκικα ;  Μουρλάθηκαν γιαγιάκα μ’ τα θηλυκά του κόσμου. Άκρη δε βγάζω. Πας να χαϊδέψεις και σου τρων το δάχτυλ’… Αγρίεψαν τα πράγματα.
    - Ακου Περικλάκο μ’ εγώ ένα ξέρω… μοναχιός σου χόρευε κι όσο θέλεις πήδα. Άμα γυρεύεις σύντροφο θα κάτσεις να υπομένς. Η γυναίκα είναι λίμνη κι ο άντρας ποτάμι. Όχι μονά ζυγά δικά σ’
     - Γιαγιά άκου που σου λέω, εδώ οι γυναίκες κάτω απ’ τα φουστάνια τους έχουν άλλο πράμα. Αντρίκιο. Πρέπει να κάτσεις να τη φας και να πονάς. Δεν έχουν γλύκα. Δεν έχουν τέχνη. Δε ξέρουνε να το δουλεύουν το εργαλείο με τρόπο, πώς να το πω, και να μην σε σοκάρω…
     - Περικάκο μ’ , κλαπ, διορθώνει τη μασέλα της, με κοιτάζει για πρώτη φορά καττάματα πάνω από τον στραβό σκελετό της γυαλούγκας της και το πετάει… 
     -  Περικλάκο μ’ …τι να πει κανείς για το μουνί της αλληνής.