Τα δάκρυα χαράς δεν κυλούν. Σμίγουν και στέκουν σαν τις αναποφάσιστες παρέες σε ανυποψίαστα σημεία του προσώπου σου. Τα ζεσταίνουν. Και μετά, επιλέγουν την σοφότερη από τις ρυτίδες σου. Αργοκινούν φορτωμένα συγκίνηση, σα καραβάνια καμηλιέρηδων και υγραίνουν τεθλασμένους δρόμους μέχρι να φτάσουν στο λαιμό, στη βάση. Σε διαβάζουν, αλλά από έξω.
Κανείς δεν σε διαβάζει τιμιότερα από τα δάκρυα της χαράς. Μερικές φορές από συστολή, σταματάς αυτή τη διαδικασία με την ανάστροφη της παλάμης. Του κάκου. Είναι η κίνηση που προκαλεί καινούργιο καραβάνι, γιατί το σώμα σου ξέρει πότε θέλει δάκρυα.
Τα δάκρυα χαράς δεν κυλούν. Σμίγουν και σχολιάζουν σαν τις παλιές φιλενάδες το συναίσθημα που χτύπησε το κουδούνι και βγάζουν είδηση. Πάντα βγάζουν είδηση πριν αποχωρήσουν γιατί είναι αυθεντικά, παράγονται από ό,τι κοντινότερο έμεινε ζωντανό, από την αρχική σου κατασκευή.
Κανείς δεν αποτιμά τιμιότερα από τα δάκρυα της χαράς. Δεν σου αρέσει που σε προλαβαίνουν, παρακάμπτουν μια σωτήρια επιμέλεια, ξεγλιστρούν από τη λογοκρισία, έχουν το χάρισμα που εξελίσσεται στον φυλακισμένο ή στον μετανάστη.
Τα δάκρυα χαράς δεν κυλούν. Σμίγουν και ενυδατώνουν την περιοχή που ζεματούσε όλη νύχτα από αγωνίες, τόσο ταπεινές και τόσο δυσανάλογες με το ελάχιστο απόθεμα του χρόνου σου. Δεν προέρχονται από ανάλυση, ετυμηγορία ή προσμονή. Είναι η ίδια η ανάλυση που κάνει το σώμα πριν το νου. Είναι η ίδια η ετυμηγορία πριν ζητηθεί η γνώμη των ενόρκων. Και είναι η απρόσμενη άφιξη πριν οποιαδήποτε προσμονή.
Κανείς δεν αιφνιδιάζει ομορφότερα από τα δάκρυα της χαράς. Μερικές φορές, αν είσαι τυχερός, το κορμί σου συναινεί σε μια εξέλιξη. Λύνεσαι σε γοερά κλάματα, αφήνεις τα ηνία και μένεις άναυδος από ένα συγκλονισμένο σώμα. Πρόκειται για μια κάθαρση.
Τα δάκρυα χαράς δεν κυλούν. Έχουν ήδη κυλήσει από μέσα σου προς τα έξω σου. Το ταξίδι τους έχει τελειώσει. Η ζωή τους διαρκεί μερικά δευτερόλεπτα. Ο χώρος που αφήνουν πίσω είναι το πιο εύφορο μέρος στα σωθικά σου.
'Ο,τι κοντινότερο στην ψυχή, που φυσικά, υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;