‘ έμαθα να κλείνω το ρήμα έχω , αλλά μόνο στον ενικό ’
Αυτό είναι ένα ολοκληρωμένο κείμενο. Εάν το αφήσεις στο τραπέζι της κοινοκτημοσύνης των φράσεων θα παράγει για καιρό απογόνους. Εάν το αφήσεις ένα πρωί στο facebook θα προκαλέσει το πολύ εφτά likes , κι ένα ξεκούδουνο μετά από εφτά μήνες 😌 .
Αγαπώ το ψιθύρισμα ˙
νομίζω ότι τα αυτιά μας αρχικά κατασκευάζονται για να παραλαμβάνουν ψιθύρους. Το πιο ζοφερό που βιώνουμε, καθώς η μανούλα μας αποδίδει με ωδίνες στην κοινή θέα, δεν είναι το εκτυφλωτικό φως της αίθουσας τοκετού, ούτε το σαπούνισμα της μαίας , όχι. Το πιο ζοφερό που βιώνουμε είναι ότι μέσα στον ενθουσιασμό τους για την έκβαση, όλοι όσοι μας αντικρύζουν αισθάνονται ότι ...υποχρεούνται να μας θαυμάζουν με τσιρίδες : Είναι κούκλος ! Να σας ζήσει ! Έχει κι όλας μαλλάκια ! Ίδιος η μαμά του στο πηγούνι ! Μακριά δάχτυλα, πιανίστας θα γίνει ! Και εμείς κλαίμε του κάκου από απόγνωση σφίγγοντας τα ματάκια μας. Εκείνη τη στιγμή θέλουμε να πούμε : μιλήστε χαμηλόφωνα. Αν γίνεται, απλά ψιθυρίστε.
Αγαπώ το ψιθύρισμα ˙
νομίζω ότι τα αυτιά μας αρχικά κατασκευάζονται με ένα ελάττωμα, χωρίς ωτοασπίδες. Τα βρέφη πριν ακόμη πιάσουν τις πατούσες τους για να μετρήσουν τα δαχτυλάκια, ξέρουν να κοιμούνται με το ένα αυτάκι στο μαξιλάρι και το άλλο μέσα στη χούφτα. Από όσα εξέχουν από το κορμάκι και τους δημιουργούν απορίες, το πρώτο πράγμα που ψηλαφούν, …αγοράκια και κοριτσάκια είναι τα αυτάκια τους. Δεν είναι περιέργεια, άμυνα είναι…
Αγαπώ το ψιθύρισμα ˙
νομίζω ότι τα αυτιά μας αναζητούν τη συνθήκη του αμνιακού σάκου... μερικές φορές καταδύομαι μονάχα για να θυμηθώ. Όλοι οι ήχοι, ακόμη και μιας προπέλας δέκα μέτρα πάνω μου, είναι καθησυχαστικά φιλτραρισμένοι. Μπορείς να αφουγκραστείς μια μπουρμπουλίθρα και κανείς δεν μπορεί να σου βάλει τις φωνές. Η ακοή είναι που απολαμβάνει την κατάδυση, όλο το υπόλοιπο θέαμα της υποβρύχιας ζωής είναι μια υπενθύμιση του παραμελημένου μας εσωτερικού κόσμου.
Αγαπώ το ψιθύρισμα ˙
άργησα να το
συνειδητοποιήσω, πόσο πολύ το αγαπώ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;