τόσες θέσεις...

      Ένας εργαζόμενος με διπλή δουλειά γυρίζει μεσημέρι για την ανάπαυλα. Συναντά μια θέση για το αυτοκίνητο σχετικώς μακριά από το σπίτι αλλά παρκάρει. Το κλειδώνει και βηματίζει κουρασμένος. Το μάτι του πιάνει μια θέση αρκετά κοντύτερα. Γυρίζει βιαστικά και ξε-παρκάρει. Προλαβαίνει. Κλειδώνει και βηματίζει χαρούμενος προς το σπίτι. Εκατό μέτρα πιο κάτω βλέπει μια κυρία να φορτώνει το αμάξι.
- Θα φύγετε ; λέει.
  - Σε τρία λεπτά απαντάει εκείνη χαλαρά.
    Γυρίζει τώρα πιο άνετος και ξε παρκάρει, πλησιάζει με τα alarm και περιμένει λίγα λεπτά. Η κυρία βγαίνει, εκείνος μπαίνει. Κλειδώνει και σπεύδει για τον μεσημεριανό του υπνάκο. Εμπρός στο σπίτι, εκνευριστικά εμπρός, μια τεράστια θέση με παχιά σκιά τον περιμένει. Όχι ρε γαμώτο, λέει και κοιτάζει το Θεό. Τρέχει προς το αυτοκίνητο και προλαβαίνει πάλι να το φέρει. Και τότε κοιτάζει την ώρα. Δεν υπάρχει πλέον ώρα για ύπνο. Παίρνει το αυτοκίνητο και ξεκινά για την επόμενη δουλειά.
    Ελπίζει μόνο να είναι το ίδιο τυχερός το βράδυ. Τόσες θέσεις πάλι να τον περιμένουν...