συστημένο παραδόθηκε, παραλήπτης εγώ

Τι γαμημένη παγίδα είναι αυτό ; Κανένας δεν υπάρχει στον κόσμο που να ξυπνάει το πρωί και να μας ψάχνει ! Γιατί στο διάολο να το κάνει αυτό ; Και τι σόϊ ελευθερία είναι τούτη, να τριγυρίζεις και να αναζητάς κάποιον που θα σε ψάχνει ! 

Είναι τόσο διαστροφικό που θέλει μια παύση για να σκάσεις στα γέλια : Άκου κάποιον που να μας ψάχνει !!!!!

     Η ελευθερία μας είναι πλέον το πάνω πάνω χαρτί στο γραφείο. Από κάτω υπάρχει ένα ακόμα που γράφει πάλι ελευθερία. Από κάτω άλλο ένα. Κι από κάτω εκατό ίδια. Και αν τραβήξεις το τελευταίο χαρτί κάτω κάτω θα γράφει : Ελευθερία βρε ηλίθιε !Καλύτερα να σηκωθείς και να γράψεις πρωϊ πρωϊ με καθαρό μυαλό τι πραγματικά είναι αυτό που ψάχνεις : 

     Να ένα παράδειγμα που βγήκε με το χέρι μου ελεύθερο πρωί, ξημερώματα : Τι θέλω ; 

     Θέλω ένα ατελιέ , ένα λόφτ με ένα παραθύρι στο δάσος ή στη θάλασσα. Θέλω πλήρη απομόνωση την ώρα της έμπνευσης. Πρέπει να έχει ποιοτική εγκατάσταση για μουσική υπόκρουση και χιλιάδες cd ή ψαγμένα ψηφιακά ραδιόφωνα χωρίς διαφημίσεις. Κλασσική μουσική και jazz. Πρέπει να έχει υποδομή για εικαστικές εκφράσεις, ξυλουργείο, βαφείο, μουσικά όργανα και έναν υπέροχο χώρο συγγραφής. Θα ήθελα να έχει αντικείμενα έθνικ και εκπλήξεις ηχητικής διέγερσης από φυσικές πηγές, καλάμια που σαλεύουν στην αύρα, μεταλλόφωνα. Ίσως κανέναν παπαγάλο που να κυκλοφορεί λεύτερος. Ίσως γάτες ή κανέναν άρχοντα σκύλο. Από εκείνους τους σκύλους που δε θέλουν χάδια, μονάχα ένα καλό βλέμμα κάθε τόσο και περίπατο στη φύση. Τα βιβλία και οι αγαπημένες συλλογές περιοδικών να είναι διάσπαρτες στο χώρο. Πολυθρόνες με μαξιλάρες παντού. Τζάκι. Φωτιά μέρα νύχτα. Τζάκι, όχι κεριά. Τζάκι που να καίει μέρα νύχτα στη γωνία. Δεν θέλω να υπάρχει τηλέφωνο. Δε θέλω να μαθαίνω τι συμβαίνει στους άλλους. Ένα κουτί με γράμματα θα μου είναι αρκετό. Ό,τι μου ζητάνε, πρέπει να είναι τόσο σημαντικό που θα αξίζει να μου γράψουν και να περιμένουν τον ταχυδρόμο να μου το φέρει. Θέλω μια επικοινωνία με τους ανθρώπους μεσαιωνικής τεχνολογίας. Θέλω από τους ανθρώπους τις σκέψεις τους που έχουν υποστεί ένα δυό φιλτραρίσματα. Δε θέλω πλέον δίπλα μου κόσμο που σκέφτεται φωναχτά. Έλεος. Τα αυτιά δεν έχουν φτιαχτεί για να με κάνουν 24ώρες δωρεάν ψυχολόγο. Δε θέλω να είμαι η σωτηρία της ψυχής κανενός.

      Θέλω να μην με περιμένουν για να μου αναθέσουν πράγματα. Θέλω ελευθερία και μια αυτοδιάθεση που θα με κάνει σταδιακά  να ξανα αναζητήσω παρέα. Τώρα κρύβομαι να μη με δουν. Δε γίνεται αυτό.. δε γίνεται… έχω αρχίσει να επιλέγω να περπατάω από στενά που δε θα συναντήσω κόσμο. Έχω τρόμο για τις τυχαίες συναντήσεις. Πως κατάντησα έτσι ;

Θέλω να μην έχω άλλες συγγνώμες να με περιμένουν. Θέλω να μου δώσουν την άφεση για να πορευθώ μοναχός. Δεν θέλω κατάρες στην πλάτη μου. Δε θέλω κανένας να με αποκαλέσει γουρούνι, τέρας, μοχθηρό, διπλοπρόσωπο, απειλή, αμαρτωλό, άγιο, πονηρό, αθώο, μπερδεμένο, έξυπνο, βλάκα.... .  Δε θέλω κανένας να με βαθμολογεί με βάσει το δικό του σύστημα αξιών. Δε θέλω να ξέρω τι βαθμό πήρα. Δεν είμαι μαθητής σε κανένα σχολείο.

    Το 2020 ας γίνει η χρονιά που θα υλοποιηθούν αυτά τα πράγματα. Από τις 1 / 1 / 2020 ό,τι κάνω θα είναι για να υλοποιηθούνε αυτά τα παραπάνω. Όλα τα πλάσματα το αξίζουνε κάτι τέτοιο, να ασχοληθούν μια χρονιά με ό,τι είναι εγκλωβισμένο μέσα τους πολύ καιρό. Πόσο μάλλον που νιώθω ότι τώρα τελειώνω. Τώρα τελειώνω… ο χρόνος μετράει. ΤΙΚ, ΤΑΚ. 

    Η περίοδος που προσπαθούσα να με αποδεχτούν όλοι πρέπει αμέσως να λήξει. ΤΕΛΟΣ. Η αγωνία πρέπει να τελειώσει. Δεν θα με αποδεχτούν όλοι, γιατί  δεν είναι αυτή η δουλειά που έχουν να κάνουν. Κανένας δε ξυπνάει το πρωί και σκέφτεται : πρέπει να απονείμω τα εύσημα στον Περικλή. Πόσο νυχτωμένος έζησα ;

 

 Τι προκάλεσε αυτήν την τεράστια παρόρμηση ελευθερίας, μοναχισμού ; Να ένα παλιότερο κείμενο που ενέχει ενδείξεις : Ένα κείμενο που γράφτηκε με την αγωνία κάποιος να με ψάχνει .... μα τι ηλίθια προσδοκία θεέ μου !!!


 ΠΑΛΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ή ΠΑΛΙΟΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ :
    Δε σε καταλαβαίνω. Δε με καταλαβαίνεις. Ω, μα δεν υπάρχει πρόβλημα. Ας συνεχίσουμε ακαταλάβητοι. Μονάχα που, αυτό που θα συμβεί θα είναι σύμβαση εργασίας. Ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι θα είμαστε. Εξάλλου υπάρχουν τεχνικές που θα το κάνουν βιώσιμο. Τα ορόσημα. Τώρα θα περιμένουμε να τελειώσει το παιδί. Ύστερα θα περιμένουμε να τελειώσει το δάνειο. Ύστερα θα περιμένουμε να λήξει το μισθωτήριο. Να δεις πόσο εύκολα αναβάλεται η βουτιά στην αλήθεια.
    Κατά βάθος αυτό που με πληγώνει είναι ότι δε με ψάχνεις. Και όχι μονάχα δε με ψάχνεις, δε βάζεις ούτε περιφερειακά σου εξαρτήματα να με ψάξουν, το λευκό των ματιών σου ή την ουρά της σκέψης σου. Και όχι μονάχα δε βάζεις τίποτα να με ψάξει, δεν ακούς και τα λόγια μου, που σου εξηγούν πώς είμαι. Σου φαίνονται ακατανόητα. Και όχι μονάχα σου φαίνονται ακατανότητα αλλά με ρωτάς σε τι γλώσσα μιλάω. Τόσο ηλίθια είσαι ; Δε μπορεί. Σε άλλες καταστάσεις φέρεσαι μια χαρά πανέξυπνα. Με μένα κάνεις την ηλίθια μάλλον. Για να με βλέπεις φουρνέλο και να ρωτάς..."συμβαίνει κάτι ; " .. Ε, ναι.
   Τα έχω ακούσει πολλές φορές λες. Πάνω από τρεις τέσσερις φορές ΄λες, όταν κάποιος εκφράζει το ίδιο παράπονο, δυό τρεις φορές λες, σε μια φυλή της Αφρικής λες, δεν καταγράφεται, λες. Θέλω απλές καταστάσεις σου λέω. Είμαι διαλυμένος από την υπερέκθεση. Μην περιπλέκεις τη πορδή. Τα θέματα που είναι απλά να λύνονται σύντομα. Δε το πιάνεις. Δε θέλεις να το πιάσεις. Έχει ειπωθεί πολλάκις. Δεν καταγράφεται. Κατατάσσεται στα κορακίστικα.
    Ε, ας μιλάμε στα κορακίστικα ή ας πάμε στο κόρακα.