masterchef

  Α' φάση 20 λεπτά / βασικές παρασκευές

     Βάζεις δυο κατσαρόλες στη φωτιά, αριστερά ανοιχτή δεξιά με καπάκι. Αριστερά θα φτιάξεις μανέστρα κολοπίμπιρι ενώ δεξιά θα καπακώσεις όλη τη σαβούρα. Τα λέω χοντρά να με καταλάβει η απλή ελληνίδα νοικοκυρά και ο απλός έλληνας νοικοκυρός , ο κυρ Παντελής που θα 'λεγε ο Λούλης ο εκλογολόγος. Στην αριστερή κατσαρόλα που θα τη κρατάς μισοξεσκέπαστη βράζεις νερό με αλάτι. Δεξιά να μη χάνεις χρόνο αρχίζεις ρίχνεις και καπακώνεις πράμα. Πετάς χολή, εχθροπάθεια, ζήλιες & κακίες κι ανακατεύεις να βγάλουνε το μαύρο αφρό. Ανοίγεις προσθέτεις τη στραβομάρα που σε δέρνει, μπόλικη, ψωροπερηφάνεια, απολυτότητα, προκαταλήψεις και μαγκιά, βρισίδια, σύνδρομα ανωτερότητας, σύνδρομα κατωτερότητας, ιδεολογικά τοτέμ, καπακώνεις γρήγορα και βάζεις κι ένα βάρος από πάνω. Τα αφήνεις να βράσουνε με το ζουμί τους.  Αριστερά άμα βράσει το νερό ρίχνεις το κοφτό μακαρονάκι. Ανακατεύεις με αγάπη, ανακατεύεις με αγάπη, ανακ... and so on. Δεξιά ακούγεται γουρ γουρ, κάνεις τη πάπια. Δε χαμηλώνεις τη φωτιά. Αριστερά κατεβάζεις στο μισό και αφήνεις άλλα πέντε λεπτά να πιεί το μακαρονάκι νερό κι αλάτι στην υγειά σου. 

Β' φάση 10 λεπτά / σάλτσες

    Σε ένα γουδί από τα παλιά της γιαγιάς τα χάλκινα ρίχνεις όλα τα χαλασμένα καρύδια του χειμώνα της ψυχής σου, τα μαύρα και τα πικρά. Τα κοπανάς πολύ σχολαστικά. Παίρνεις το μάτσο με τους φόβους σου, διαλέγεις τα δυνατά κλωνάρια, τα θρυμματίζεις στις παλάμες και τα ρίχνεις κι αυτά στο γουδί. Χτυπάς και σούρνεις ξόρκια, όξω από δω γουστερίτσες φίδια και σκουληκιασμένα απίδια, χτυπάς, χτυπάς, κι όπως είναι το δύσοσμο ανοίγεις και το πετάς μέσα στη σκεπαστή την κατσαρόλα. Καπακώνεις, τη πιάνεις  με το γάντι, βγαίνεις στο φωταγωγό και χωρίς να κοιτάξεις κάτω την αμολάς και σπεύδεις πίσω μη σε προλάβει κανένας με το i-phone και σε κάνει Μπεκατώρο. Προσοχή εδώ, δε περιμένεις να ακούσεις το θόρυβο, δε σε ενδιαφέρει ποιός θα τα μαζέψει, ανάρπαστα θα γίνουνε, εσύ τη συνταγή μου. Πιάνεις απ' το αριστερό το μάτι τα κολομπίμπιρι και τα σουρώνεις σε τρυπητό με καθαρό κατσαρολάκι από κάτω, κρατάς το ζεστό νερό με τις μυρουδιές του και τις ευχές του. Σε ένα τηγάνι βάζεις τομάτα ψιλοκομμένη, σκόρδο να μη βασκαθείς, λίγο κρεμμυδάκι ίσα να δακρύσει το ματάκι, τίποτε καλό δε γίνεται σε αυτή τη ζωή χωρίς κλάμα, ελάχιστο τριμμένο πιπέρι και λάδι δικό μας, της ελιάς. Όσο σιγοβράζουνε προσθέτεις από το νερό κι αλάτι με κουταλάκι να πίνουνε να χορτάσουν. Χαμηλή φωτιά, υπομονή, μέχρι να στεγνώσουνε και τα δάκρυα θα έχει γίνει.

Γ' φάση / τραπέζι όση ώρα θές

    Εδώ προσέχουμε δυο λεπτά γιατί μπορεί να χαθεί η ουσία. Καθίζεις στο τραπέζι διαλεχτούς ανθρώπους , λίγους,  να έχουνε περάσει κι αυτοί τα δοκιμαστικά, bootcamp πές εσύ για να με καταλάβει ο απλός έλληνας νοικοκύρης και η νοικοκυρά, γιατί αν δεν έχουνε περάσει το πιο πιθανό είναι να νομίζουν ότι αδικούνται και έπρεπε να έχουν το τρόπαιο στο σπίτι τους, αλλά όπως λέει της προηγούμενης γενιάς ο απλός έλλην... να μη κουράζω, άμα δε βρέξεις κώλο ψάρι δε πιάνεις. Βάζεις ένα ποτήρι κρασί στον καθένα και πίνεις στο επόμενο καλοκαίρι που θα 'ρθεί ακούγοντας το εξαιρετικά απλό τραγούδι "η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει". Άσμα που το σιγοψυθιρίζουνε πλέον αυτοί που είναι ένα γύρω σου στο τραπέζι επειδή έχουν περάσει από τα bootcamp !

    Τώρα...Αν δεν έχεις βρει καλή παρέα , με ποιους θα φας, αισιόδοξους και ωραίους και όσο πρέπει χαμογελαστούς εδώ που τα λέμε τι να την κάνεις τη μανέστρα κολομπίμπιρι, ε ; Ζεσταίνεις τα φαγιά τα χθεσινά και τα τρως με τη χολή σου. 

    Υ.Γ. Αυτοί που τρώνε μανέστρα κολομπίμπιρι ξέρουν και να πετάνε πίθους από τα μπαλκόνια. Κάτω δεν κοιτούν. Θα τα μαζεύουνε και θα τα παίρνουν σπίτι οι Γιαπωνέζοι που την χαρά την αναβάλουνε εκ πεποιθήσεως για τις επόμενες ζωές.