Κάθε άτομο έχει την θερμοκρασία τήξης του. Δεν είναι εκείνη που λιώνει το δέρμα του, είναι εκείνη που λιώνει την ψυχή του. Όταν πιάσει ο περίγυρος τούτη τη θερμοκρασία που για τον καθένα είναι προσωπική υπόθεση και κανείς δεν μπορεί να την εξηγήσει, εκμηδενίζεται το ηθικό του και παραλύει η σκέψη του. Τούτο το κρασάρισμα δε το παθαίνουν ποτέ ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι δημοσιογράφοι. Αλλά ο κοινός άνθρωπος σταματάει να είναι πλέον λειτουργικός και κατεβάζει τα χέρια. Αυτό έχω πάθει. Ενδεχομένως να φανώ προβληματικός σε πολλούς. Εξαρτάται και από τις αντιδράσεις μου. Εάν εξαφανιστώ και μείνω στην αφάνεια δε θα με ψάξει κανένας. Εάν διεκδικήσω την κοινωνία πίσω θα δημιουργήσω αντίπαλους. Προτιμώ το πρώτο. Μαζεύομαι.
Με τέτοια θερμοκρασία δημόσιου και ιδιωτικού διαλόγου καλύτερα να τα αφήσουμε όλα στην τύχη τους. Δεν έχει νόημα πλέον, έπρεπε να το είχαμε προλάβει. Τώρα έχουμε εμφύλιο πόλεμο εν μέσω υποτιθέμενης δημοκρατικής διοίκησης. Δεν υπάρχει απουσία δεδηλωμένης αλλά είναι σαν να υπάρχει. Θέλω να πω, δε χρειάζεται, ξέρετε τι θέλω να πω. Δεν είναι ο Τσίπρας 10 μονάδες εμπρός.
Ξεκίνησε στην πλάκα, όποιος αρμόδιος έδινε τις οδηγίες για την πανδημία γινότανε σε τρεις ώρες ο τσαρλατάνος. Χαβαλέ λαός, στο στοιχείο μας ακριβώς, αποδομήσαμε κάθε μηχανισμό που έχει προβλεφθεί από το πολίτευμα για τέτοιες ώρες. Πιστεύαμε ότι βαράμε το Μητσοτάκη αλλά πλήττονταν η λειτουργικότητα του μηχανισμού οδηγιών της χώρας.
Οι επιδημιολόγοι γίνανε καραγκιόζηδες, οι υπουργοί γίνανε τσογλάνια, η αστυνομία έγινε σώμα ταγματασφαλιτών, οτιδήποτε απέρριπτε τις οδηγίες των αρμοδίων γινότανε εν μια νυχτί ευαγγέλιο. Αντιρρησίες όλων των δομών απολαύσαμε το πεντάλεπτο της δημοσιότητάς μας απλά λέγοντας τον Τσιόδρα σκατόγερο.
Τώρα ένα πράγμα μπορούμε. Αφού επικρατεί ο όχλος και το χάος και οι υγειονομικοί που εκλιπαρούν να σταματήσουν οι διαδηλώσεις και οι πολιτικές οδομαχίες δεν εισακούγονται να αφεθούμε να αρρωστήσουμε όλοι μαζί, οι γιατροί να βγάλουν τις ρόμπες, οι μπαχαλάκηδες να μπούν στα νοσοκομεία να ψάχνουν για ναρκωτικά και οι υπόλοιποι να σύρουμε πίσω από τις πόρτες μας όσα έπιπλα μπορούμε.
Η αντίδραση στον δημόσιο σχεδιασμό και τις δημόσιες οδηγίες νίκησε. Έφταιγαν οι οδηγίες, λέει. Οκ. Πάμε τώρα χωρίς οδηγίες να δούμε, αν θα φταίνε για ότι συμβεί οι οδηγίες που δεν λάβαμε υπ' όψιν.
ΝΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ, ΑΛΛΑ ΜΗ ΝΟΜΙΖΕΤE ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΧΑΖΟΣ... λέμε τώρα:
Αύριο ανοίγω το μαγαζί. Θα βγάλω πράγματα στο δρόμο. Εαν έλθει αστυνομικός θα του πω ότι γαμιέται η μάνα του και θα βάλω τον περιπτερά να με τραβήξει βιντεάκι που με δέρνει. Μετά θα έλθει το ΚΚΕ από τα Δικαστήρια και θα με βγάλει όξω. Την άλλη μέρα το πρωί πάλι θα ανοίξω το μαγαζί μου. Μετά ..... μια χαρά. Εγώ να 'κονομάω.
Όλοι την πάρτη τους δε κοιτάμε ; Ε, όλοι. Δεν θα υπάρχει εξαίρεσις, έτσι δεν είναι δίκαιο ;
Πάντοτε είχαμε ενδιαφέρον ως λαός. Αλλά τώρα δεν έχουμε ενδιαφέρον. Έχουμε οχλοκρατία. Καλύτερα να προσεύχεσαι τι εύχεσαι. ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;