Σαν τις επαναστάσεις μου
Αναιμική, βορά στο φύσημά του
Είσαι
Σαν τις γυναίκες που ορέγομαι
Υπερφίαλη, κι όχι άδικα
Είσαι
Σαν τη χαρά μου
Ολάκερες συστάδες που ξεσπούνε σε
μικρές κοντές και κόκκινες γιορτές
Είσαι
Σαν τα όνειρά μου
Που ίδια εποχή με σένανε αμολιούνται
Και κάνουν γης μαδιάμ
Τόση τακτοποιημένη κι ασφαλή μονοχρωμία
Είσαι
Και σαν τις λύπες μου
Τα μαύρα δώρα των παθών μου
Πάντα σε περιτύλιγμα εντυπωσιακό
Και πάντα αντάξια για να σκύψω
Γιατί στους στήμονες είν΄ η ψυχή των
λουλουδιών
Και η ουσίες… και οι ουσίες
Και στην ουσία ;
Μια από χιλιάδες ίδιες κι απαράλλαχτες
Που η καθεμιά πιστεύει τον εαυτό της
Ότι άμα λείψει θα τους λείψει
Είσαι
Ξεθωριασμένη κι όμως ζωντανή
Είσαι
Ξεθωριασμένος κι όμως ζωντανός
Είμαι
21.3.15
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;