το απόλυτο διαχειριστικό χάος

    Τα τελευταία έξι χρόνια ( 2008-2014 ) ως συνέπεια της πολυετούς μας δημοσιονομικής εκτροπής και με την συνδρομή μιας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης άλλαξε η οικονομική διαστρωμάτωση της ελληνικης κοινωνίας, δημιουργώντας καινούργια ταξικά δεδομένα. Θα ήταν περίεργο εαν τούτο δεν προκαλούσε δραστικές πολιτικές εξελίξεις. Ως συνδιαχειριστές οι Σαμαράς και Βενιζέλος δεν μπορούσαν να αποτρέψουν την συντριβή τους. Ήταν πολλά τα θύματα τούτου του πολέμου.
      Σε μια πρόσφατη μελέτη του ιδρύματος Hans Bockler που δημοσιεύτηκε στην Ημερήσια, περιγράφονται οι έξι ανίσχυρες να αντιδράσουν κοινωνικές ομάδες που διαμόρφωσε τούτη η κρίση :
    1. Οι αποκλεισμένοι από την αγορά εργασίας μεσήλικες ( λόγω ώριμης ηλικίας, ανελαστικής συμπεριφοράς  ή και  παροχημένων δεξιοτήτων ).
    2. Οι εγκλωβισμένοι από τη φοροεισπρακτική λαίλαπα κατά της περιουσίας ( κυρίως όσοι είχαν αποκτήσει ακίνητα  ως θωράκιση στις αγωνίες για την δημόσια πρόνοια στα επερχόμενα γεράματά τους ).
    3. Οι εγκλωβισμένοι στο ασφαλιστικό σύστημα με ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα μέσω μεγάλων ανατροπών στον σχεδιασμό τους ( κυρίως όσοι εξακολούθησαν να εισφέρουν τις αυξημένες τους μηνιαίες κρατήσεις έχοντας απομακρυνθεί από τον στόχο της εξόδου στα 55 τους με 35 έτη πληρωμένες εισφορές ) .
    4. Οι νέοι που δεν μπορούν να απορροφηθούν, ιδιαιτέρως εκείνοι με σοβαρά προσόντα και μισθολογικό προφίλ που απευθύνεται σε προηγμένες οικονομίες.
    5. Εκείνοι όσοι έχουν ανελαστική οργάνωση οικονομικής συμπεριφοράς, δηλαδή έχουν προφανή έσοδα χωρίς δυνατότητα φοροδιαφυγής και εισφοροαποφυγής αλλά οι εξελίξεις τους φτωχοποίησαν.
    6. Οι εκτεθειμένοι σε τραπεζικό δανεισμό λόγω της ανατροπής των επιτοκίων και των όρων των δανειακών συμβάσεων. Αυτοί είναι στην αθλιότερη μοίρα.

    Από τα παραπάνω στριμωγμένα στρώματα της κοινωνίας οι μέσης ηλικίας αποκλεισμένοι από την αγορά εργασίας στράφηκαν στην παραοικονομία ή επέστρεψαν στην επαρχία και τα κουτσοβολεύουν σε συνθήκες μεταπολεμικής ανέχειας. Οι κάτοχοι ακινήτων κατανάλωσαν όλα τους τα ταμειακά αποθέματα με την ελπίδα να γυρίσει ο τροχός στα κτηματομεσιτικά και να μπορέσουν αξιοπρεπώς κάτι να πουλήσουν.  Όταν όλος ο πληθυσμός ταυτόχρονα πιέζεται να πουλήσει,  ασκούνται ολέθριες περαιτέρω πιέσεις στις αξίες και αποφέρουν απαξίωση των αποταμιευτικών προσπαθειών μιας ζωής. Οι εγκλωβισμένοι στο ασφαλιστικό παλεύουν να παραμείνουν ενταγμένοι στο σύστημα υγείας, έχουν ωστόσο παραιτηθεί από την ελπίδα μιας αξιοπρεπούς σύνταξης σε μια λογική ηλικία. Όλοι οι νέοι επέλεξαν την ξενητιά. Τέλος οι εκτεθειμένοι στον τραπεζικό δανεισμό βρέθηκαν στο έλεος του δικονομικού συστήματος και περιμένουν το τέλος τους. Πολλοί έγιναν ράκοι με διαλυμένες οικογένειες και σοβαρά προβλήματα υγείας. Τα διαζύγια είναι μυριάδες και οι αυτοχειρίες εκατοντάδες. Δεν καταγράφονται από την Eurostat.

    Κάτω από αυτές τις συνθήκες το κοινωνικό σύνολο έστρεψε τις ελπίδες του σε μια ενδεχόμενη αναθεώρηση πολιτικών του καπιταλιστικού συστήματος από τις ηγεσίες των κρατών του Ευρώ. Σε μια στροφή στον άνθρωπο και σε μια ευελιξία στα νούμερα. Η εκλογή σοσιαλιστών στη Γαλλία και την Ιταλία απεδείχθη φενάκη. Στη χώρα μας ο λαός στράφηκε στα δυό νέα πολιτικά σχήματα. Το ποτάμι και την επερχόμενη αριστερά. Ψάχνοντας την ανάσχεση της ύφεσης. Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, ύφεση μικρότερη κατά δύο μονάδες θα έφερνε πέντε δις πλεόνασμα στο ΑΕΠ και μια δυνατότητα εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους χωρίς φοροεπιδρομές στη μεσαία τάξη. Η δυνατότητα εξυπηρέτησης του δανεισμού θα έφερνε με τη σειρά της ευχερή ανταλλαγή ομολόγων στις διεθνείς αγορές. Μια άλλη διαχείρηση των φοφολογικών συμπεριφορών των πολυεθνικών επιχειρήσεων από το υπουργείο οικονομικών θα έφερνε τουλάχιστον ισοδύναμα αποτελέσματα. Τέλος μια επιτροπεία στις τραπεζικές πρακτικές και ένας εξορθολογισμός στις ψαλίδες των επιτοκίων θα καθιστούσε αυτομάτως διαχειρήσιμα τα δανειακά βάρη των νοικοκυριών. Οι τράπεζες στην Ελλάδα δανείζονταν τα τελευταία χρόνια με 1% ενώ χρεώνουν 8 έως 13% στους καταναλωτές. Σε όλη την ισχυρή Ευρώπη τα στεγαστικά επιτόκια είναι στο 2 με 2,5%. Στην Ελλάδα στεγαστικά δανεια απλώς δεν παρέχονται !
 
    Η πολιτική που περιγράφηκε παραπάνω, διαβάστηκε σωστά από την αντιπολίτευση και κατέληξε στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που ο Δραγασάκης με την Κατσέλη και πέντε έξι στελέχη ακόμη  συνέταξαν και ο Αλέξης Τσίπρας πρότεινε στον ελληνικό λαό. Και όπως ήταν φυσικό στις εκλογές συνέβη ένας ηχηρός θρίαμβος. Όλοι περίμεναν τις ανακοινώσεις των νομοσχεδίων. Κρατικοποίηση τραπεζών με εύσχημο τρόπο, κατάργηση της φορολόγησης της αστικής κατοικίας, ανακοίνωση των μέτρων για ενίσχυση των παραγωγικών τάξεων, έργα και θέσεις εργασίας με συμπράξεις ιδιωτών και δημοσίου και μια συμφωνία μορατόριουμ με τους δανειστές. Ένα κάλεσμα για επανεκκίνηση.

    Και μετά ήρθε η πραγματικότητα της νέας διακυβέρνησης. Δυστυχώς ! Το απόλυτο διαχειριστικό χάος. Το μπάχαλο.

    Ουδέποτε τόσο ώριμα και αγωνιώδη αιτήματα έλαχαν τόσο ανέτοιμης διαχείρησης από επίδοξους επαναστάτες σε κυβερνητικά έδρανα. Και δεν έφτανε η τσαπατσουλιά... Ανοιξαν οι ασκοί του Αιόλου και ξεπήδησαν εκατοντάδες κόμπλεξ & ταμπού της αριστεράς, ανώριμα, άκαιρα και χαοτικά, από την ανάγκη να μην υπάρχουν κάγκελα στις παρελάσεις και να μην νομιμοποιείται καταστολή στα πανεπιστήμια, από την ανάγκη να είναι ταπεινωμένος ο αστυνομικός, από την ανάγκη να προπηλακίζεται γενικώς ο επιχειρηματίας επί δικαίων και αδίκων, από την ανάγκη να καίγονται τα ΑΤΜ από τον αναρχικό, από την ανάγκη να εκδιώκονται οι μηχανισμοί αξιολόγησης από τους χώρους εργασίας του δημοσίου, από την ανάγκη να μπορούν οι εργαζόμενοι να εκβιάζουν τις διοικήσεις και την εργοδοσία, από την λευκή απεργία στους κρατικούς μηχανισμούς και την κάθε λογής φραστική εκδικητικότητα που εκφράζεται ακόμη και από το έδρανο της προεδρίας της βουλής. Μια γενικευμένη μαγκιά ξεχύθηκε στη χώρα.  Ποιά από τις έξι φτωχοποιημένες τάξεις που αναμένουν ανάσα οξυγόνου μπορεί αυτό το χάος να ανακουφίσει ; Και με ποιόν μπορεί να συνδιαλλαγεί αυτή η αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση στο παγκόσμιο στερέωμα ; Με Κινέζους ; Με Ρώσους ; Με Ευρωπαίους ; Ούτε καν με τους Κύπριους. - Δεν ξέρουμε τι ακριβώς επιδιώκουν οι Έλληνες... η κραυγή είναι παγκόσμια !      
    Ας μη γελιόμαστε... Αυτή τη φορά δε θέλαμε εκδικητές. Το μόνο που θέλαμε είναι να πάει κάποιος στην Ευρωπαίκή Ένωση και να υποβάλλει μια διαφορετική πρόταση οικονομικής διαχείρησης. Να δείξει τα νούμερα από τις λανθασμένες πολιτικές και να προτείνει τις επόμενες. Όχι να πάει να μπήξει τα κλάματα στα διεθνή περιοδικά και τα κανάλια. Και όχι, διάολε, όχι να ασκεί εξυπναδίστικη κριτική σε άλλες χώρες για τις δικές τους κυβερνήσεις λέγοντας ότι από την Ελλάδα έρχεται η αλλαγή που δεν έχουν φανταστεί οι Ισπανοί και οι Γάλλοι.  Ο Σύριζα ίσως είναι η αφορμή για να βρείς ξανά τη χαμένη σου πολιτική ταυτότητα είπε ο Αλέξης στον Ρέντσι. Αν είναι ποτέ δυνατόν. Αν είναι ποτέ δυνατόν να επιδιώκεις μορατόριουμ και να ανοίγεις μέτωπα στην εξωτερική πολιτική. Αν είναι ποτέ δυνατόν να είσαι ευχαριστημένος με την μετονομασία όλων των ολέθριων φορολογικών διατάξεων. Αν είναι ποτέ δυνατόν να περιμένεις περαιτέρω συμπίεση της μεσαίας αστικής τάξης και να χαϊδεύεις τα αυτιά των μόνιμα ευνοημένων του πολιτικού μας συστήματος, των ρετιρέ της ΕΡΤ της ΔΕΗ και των Σιδηροδρόμων.
    Δυστυχώς αυτή η "αριστερή" πανωλεθρία, αυτό το κυβερνητικό ωραιοπαθές και ανίκανο μπουλούκι χωρίς αρχή μέση και τέλος, θα στείλει για δεύτερη φορά στις καλένδες το ραντεβού των Ελλήνων με την πραγματικά προοδευτική πολιτική σκέψη. Αυτοί οι εντελλώς απροετοίμαστοι πολιτικάντηδες, σάρκες από τις σάρκες της χειρότερης ελληνικής νοοτροπίας, θα καταφέρουν να ξεφτιλίσουν κάθε πάνδημο και ώριμο αίτημα αλλαγής πολιτικής σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, παίρνοντας στο λαιμό τους και τα υπόλοιπα κινήματα στη γηραιά ήπειρο. Οι λαοί θα παρακαλάνε να μη τους τύχει το ατύχημα των Ελλήνων. Οι Podemos θα κρύβουν τις σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είχαν τίποτε έτοιμο...
    Και να πεις ότι τους ήρθε κεραμίδα στο κεφάλι ; Αντιθέτως. 'Ηταν όλα γνωστά...Η πορεία προς την εξουσία ήταν και ήρεμη και προβλέψιμη. Στις ευρωεκλογές τα νούμερα είχαν τρομερή δυναμική. Οι παραγωγικές τέξεις σε όλη τη χώρα είχαν στρέψει την προσοχή τους στην αριστερά περιμένοντας από την ηγεσία της να περιγράψει το πλάνο. Οι εφημερίδες σκάλιζαν το στελεχειακό δυναμικό για να δουν σε ποιά χέρια θα είναι η χώρα αύριο. Και όλοι είχανε προεξοφλήσει μια προοδευτική τολμηρή επανάσταση.
    Να πεις επίσης ότι έσκασε μια χειροβομβίδα ( μια νέα παγκόσμια κρίση ) στα χέρια τους επί τη αναλήψει καθηκόντων ; Ε, όχι.  Μέσα σε πρωτοφανή πετρελαϊκή ύφεση, ευκαιρία ανάσας για τους λαούς και την παραγωγή , μέσα σε μοναδική ευρωπαϊκή νομισματική θαλπωρή με την ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ και το φθηνό ευρώ να κατρακυλάει, μέσα σε γενικευμένη στροφή των επενδυτών μακριά από άλλες φλεγόμενες περιοχές του πλανήτη και μια τρομερή δυναμική για το τουριστικό προϊόν της χώρας, καταφέρανε να κρεμάσουνε στο μανταλάκια όλα τα έτοιμα για αξιοποίηση συγκριτικά μας πλεονεκτήματα να τα βλέπει ο ήλιος. Κανένας πλέον δεν γνωρίζει τι θέλουμε να γίνει με τη χώρα μας. Πόσο μάλλον κάποιος που είχε σκοπό να ζήσει και να επιχειρήσει εδώ.

    Δεν θα βρεθεί αποτελεσματικότερο όπλο του σκληρού ευρωπαϊκού τραπεζικού κατεστημένου, από το να στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας στην νέα ελληνική ¨αριστερή" διακυβέρνηση. Μάθημα πολιτικής αδυναμίας που θα διδάσκεται σε τριτοκοσμικούς. Άμα δεν έχεις τα στελέχη ...άσε να σε κυβερνήσουμε εμείς...γλυτώνεις και φράγκα. Τι στη μάνα σου το θέλεις το γραφείο με τα σημαιάκια ; Οι πάντες, κυρίως δε τα γεράκια του αδηφάγου καπιταλισμού, έχουν στήσει τις κάμερες και μας κινηματογραφούν. Κρατάνε τις κοιλιές τους. Απ ' τα γέλια. Πρόκειται για τον δεύτερο θάνατο του σοσιαλισμού σε ζωντανή μετάδοση.

    Οι πρώτες εκατό ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, δεν είναι ούτε στην εξουσία ούτε στην ουσία. Είναι στην ενδοσκόπηση και μάλιστα δημόσια... μπροστά σε όλα τα κανάλια. Είναι στο ντιβάνι μαθητευόμενων ψυχολόγων. Είναι σε χιουμοριστικές εκπομπές και σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι ένα τσίρκο. Πρόκειται δυστυχώς για ένα πανάκριβο τσίρκο αν αναλογιστείς πόσα χρόνια πίσω μας γυρίζει. Η τελευταία κατά πολλούς ελπίδα των κατατρεγμένων του καπιταλισμού είναι θίασος μαθητευόμενων παλιάτσων. Και με έναν καμμένο για κλόουν.
 
    Καλώς να την δεχτούμε εκ νέου την δεξιά. Είναι θέμα ολίγων μηνών. Και το ξέρουν όλοι. Θα έλθει για να μείνει και δε θα μας φταίει και κανείς. Να μπορέσει να κοιμηθεί ήρεμος και εκείνος ο μπαμπάς της αδικημένης κορασίδος , ο γεροΜητσοτάκης.