η κιβωτός του Ν

   Καθώς κάθομαι εδώ , ξημερώματα, με ένα λευκό χαρτί να με κοιτά κατάματα, άλλη μια "παγκόσμια ημέρα της γυναίκας" περνάει και φεύγει. Δεν είναι σαν έκλειψη, δεν είναι σαν τη γιορτή του μήλου, δεν είναι αλλαγή χρονιάς, είναι μια ακόμη δοτή, άσημη και φαρισαϊκή κουκίδα στο ημερολόγιο. Ελάχιστη απήχηση  μπορεί να ασκήσει σε όλους, άρα και στην έμπνευσή μου. Είναι ένα ροζ βάζο γεμάτο κλισέ ατάκες που αν σκύψεις δε μυρίζουν σαν το Αϊβαλί.
    Ενώ ο κόρφος σας ; Τι ευωδιά είναι αυτή ρε φιλενάδες ; Είναι σαν τη νύχτα. Γι αυτό νομίζω...Θα έπρεπε η γυναίκα να γιορτάζεται τη νύχτα.

    Ο κάθε άνθρωπος κάνει τη δουλειά του. Κι εγώ προσπαθώ να είμαι ο άντρας μιας γυναίκας. Κάθε φορά.
    Να την κάνω ασφαλέστερη και πληρέστερη. Να της χαρίζω όμορφα αρτιμελή δυναμικά παιδιά και , κάθε φορά το ίδιο λάθος, κι έναν σκύλο. Να τη βάζω να κοιμάται σε ένα σπίτι με κήπο και φράχτη και λουλούδια και πουλιά. Να τη γεμίζω εκτίμηση που με τη σειρά της θα τη γεμίζει ενέργεια. Να την κάνω να ξυπνάει νεότερη από την ηλικία της. Κι όλα για το συμφέρον μου... 

    Αφού είστε όλα τα λεφτά.. Τι να αποκάνω ;
    Πριν μια εβδομάδα ήρθε ένας ( παράξενα ντυμένος ) προάγγελος στον ύπνο μου. Σήκω μου λέει ! Κοιτάζω το ρολόϊ και είναι τρεις. Τρελλός είσαι Χριστιανέ μου ; του κάνω. Σήκω μου λέει. Αφού τσεκάρω αν μιλάει σε μένα ή στον τζουτζούκο μου το παίρνω απόφαση... Τι θα κάνουμε ; ..τον λέω !
    Θα πας να μαζέψεις ξυλεία....  ( αυτήν την ιστορία την έχετε βαρεθεί από το σχολείο και δε τη ξαναγράφω ) ... κι έτσι βρέθηκα να περισυλλέγω σας. Τι, ποιές ; Τις γυναίκες. Όλα τα είδη που ( θεωρώ ότι ) θα πρέπει να επιστρέψουν στη γη μετά τον δεύτερο κατακλυσμό. Ζώα δε ..με είπε να μάσω. Δεν θα υπάρξει πρόβλημα με την κατηγορία ζώα , μου 'πε και με κοίταζε κατάματα.
    Έχω μαζέψει 999 γυναίκες και τις ταίζω και τις ποτίζω περιμένοντας τη γαμημένη βροχή. Και έχω κολλήσει στην τελευταία τον Μουνικανών. Κοιτάξτε ποιά με λείπει και πάρτε τους δρόμοι. Ψιχαλίζει γιατί ...
    Με λείπει μια με πορτοκαλί μουνότριχες και τη μάπα γεμάτη φακίδες που τα δυό μεσαία της δόντια είναι λίγο πιο μακριά και τα φρύδια της διάφανα. Έχει σχεδόν αγορίστικο βυζί δεξιά κι αριστερά και η κοιλίτσα της ελίτσες. Στα πόδια της το δεύτερο δάχτυλο δεν είναι μακρύτερο από το πρώτο.  Μπορεί να φυσάει τη μπούκλα της και εκείνη να πηγαίνει όπου διαλέγει, πάνω, δεξιά, αριστερά, κανονικό τηλεκατευθυνόμενο. Περπατάει ξυπόλυτη παντού, εκτός από τις μέρες που κρυώνει η κοιλίτσα της. Ο ποπός της είναι τουρλωτός και τον μαζεύει με στενά σορτσάκια. Όταν ετοιμάζει το φαϊ γλείφει συνεχώς τον αριστερό αντίχειρα και μετά ξύνει τη μύτη της με το μικρό νυχάκι. Μερικές φορές εκεί φτερνίζεται και μετά φωνάζει αψού με χρονοκαθυστέρηση. Κοιτάζει κατάματα μέχρι ο άλλος ή η άλλη να κατεβάσει τα μάτια. Είναι θυμωμένη με όλα τα μικρά και συμφιλιωμένη με όλα τα θεόρατα. Κοιμάται μέχρι να ακουμπήσει το κεφάλι και ξυπνάει καυλωμένη μια ώρα αρχύτερα. Άμα την ρωτάς δε σου απαντάει γιατί με μια ματιά σου δείχνει ότι είναι ηλίου φαεινότερον. Άμα είναι εκεί, είναι εκεί. Άμα δε θέλει να είναι εκεί το καταλαβαίνεις. Τελειώνει το ντύσιμο με ένα φουλάρι σάπιο μήλο ή πεταμένο πλατανόφυλλο ή θυμωμένο ηλιοβασίλεμα και κουβαλάει ταγάρι. Την λένε Ριένι ή Μποάντα ή Σύλβια και στο επίθετο Ο-Χάρα ή Ω-χαρά. Σπάνιο πλάσμα, κέλτικο και επικίνδυνο σα Σειρήνα της Οδύσσειας.
    Άμα τη δείτε πάρτε με αμέσως ( έχω what's up να μη χρεώνεστε ) και μη την πλησιάσετε. Θα έρθω να (την) αναλάβω. Είναι ειδικό μνι.

     Πρόσφατα είχα εκδώσει μια μικρή ποιητική συλλογή : Ο Ουρανός Είναι Το Μεγαλύτερο Μουνί  Απ’ Όλα .. και είχα εισπράξει εκατό δολάρια. Αυτές τις μπύρες πίνω τώρα. ( Τσαρλς Μπουκόφσκι – Η πιο όμορφη γυναίκα στη πόλη )