φταίει η τεμπελιά του ήχου ... οι ανάσες βγαίνουν από το στήθος σου κι έρχονται σε θροϊσματα, πρώτα η ανάσα ιχνηλάτης, ένα τέρμινο, μετά η ανάσα σκαπανέας, κι άλλο τέρμινο, μετά η ανάσα αξιωματικός και πάει λέγ... εχμ.. ψελίζοντας.
φταίει η αλλοφρωσύνη της οσμής .. οι μυρωδιές σου εκπέμπονται από το κορμί σου σε πέπλα, πρώτα η ευωδιά της λατρείας, ένα δίσεκτο, δίπλα της η εκπνοή της καρδιάς σου, κι άλλο δίσεκτο, κι έπειτα σμάρια κυκλάμινων κι ανεμώνων σε μικροσκοπικά μπουκαλάκια με τεράστια στόμια , σαν του γραμοφώνου το χωνί, να στέλνουν, να στέλνουν να στέλνουν μέχρι να πονέσει το στήθος όλων των ανύποπτων θνητών.
Φταίει η περιορισμένη δυνατότητα του αγγίγματος... πρώτη φορά αντιλαμβάνομαι πόσο περιορισμένο ταλέντο έχουν τα ακροδάχτυλά μου... ( συνεχίζεται ... πάρε τη δόση σου μωρό μου )
... συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;