τι τα κάνει να ανοίγουν ;

     

 

 

 

 

 

    Τι ψιθυρίζει ο ήλιος σε τούτες τις τόσο ευάλωτες ανεμώνες ; Τι τους ψιθυρίζει κι απαντούν με μια τέτοια αγκαλιά ;   

    Τι ψιθυρίζει ο Θεός σε ένα κατάκωπο γαϊδουράκι με το χάδι του αγέρα και το κάνει να τινάξει τη ράχη & να πιεί νερό ;

   Τι ψιθυρίζει στ' αυτί της αγαπημένης του ο εραστής της, που της επιτρέπει να πάρει μια βαθειά ανάσα και να απλώσει πίσω χαλαρά τα χεράκια της ;  

    Τι ψιθυρίζει το στερνό της μέρας, βραδιάτικο κύμα στο βότσαλο, καθώς αποσύρεται για μια γαλήνια νυχτιά ; Δεν είναι υπόσχεση.. Δεν είναι κάτι σαν.. περίμενέ με , θα ξανάρθω... όχι...

    Τι ψιθυρίζει ένας γιός στο αυτί του υπέργηρου πατέρα του, μια μάνα στο βλαστάρι της που το ψήνει ένας πυρετός και μια γιαγιά στο ζυμάρι που ξεκουράζεται κάτω από την καρώ πετσέτα... Δεν είναι συμβουλή... Δεν είναι παραμύθι .. δεν είναι κάτι ομιχλώδες κι απροσδιόριστο.

   Είναι μια προτροπή , είναι η πιο τρυφερή διαταγή που εκφέρεται από κάπου ανώτερα και είναι το πιο συγκεκριμένο που είναι δυνατόν ποτέ να ειπωθεί :

         Πάρε το δικαίωμά σου στην χαρά . - 

   Πάρε δικαίωμα ! Τώρα... πάρε μια στιγμή ολόδική σου.. Κάνε ένα διάλειμμα ! Πάρε μια ανάσα μέσα κι ολοκλήρωσε μετά μια βαθειά γαλήνια εκπνοή. Σταμάτα να κρατάς δυνάμεις για αύριο. Πάρε δικαίωμα ... ( take a break ) , πάρε την μια σου ευκαιρία... εκείνη που δε περίμενες πια ότι θα σου τη δώσουν !

   Και τότε το ζυμάρι μαλακώνει κι επιστρέφει πρόθυμο , το μικρό άρρωστο παιδί πιστεύει στις δυναμεις του, η κοπέλλα αφήνει να χυθεί το σώμα της σε μια στάση απόλυτης εμπιστοσύνης, το γαϊδουράκι ίσως και να γκαρίζει και οι ανεμώνες ξεδιπλώνουν σαν παγώνια όλα τους τα μέλη σε μια αγκαλιά... να τον υποδεχτούν. 

   Γιατί έχουν τόσα χρόνια να ακούσουν κάποιον, οποιονδήποτε, χωρίς συμφέρον και ιδιοτέλεια, να τους ψιθυρίσει στο αυτί... - Κάνε ψυχή μου ένα διάλειμμα ... το δικαιούσαι , το κέρδισες , πάρε τώρα ανάσα. 

  Εισπνοή, άπλωμα χεριών, πέταλων, βλέμματος, διάστασης, μια διαστολή που ξεκινάει από ένα κόμπο κάπου μέσα στο σώμα και γίνεται λιβάδι ολάκερο να κυλιχθείς. 

  - Πάρε το δικαίωμά σου στη χαρά . 

  Ο ήλιος για όλους κάποια μέρα βγαίνει, ψυχή μου .

Υ.Γ.  Κάποια λουλούδια δεν ανθίζουν μέσα στις ωραίες λιακάδες, τους έμελλε να είναι Χειμερινά κι οι λιακάδες τος μετρημένες, εκείνα όμως είναι τα λουλούδια που ξέρουν την αξία του ήλιου .  Κι έτσι.. αν με ρωτήσεις, ποιά λουλούδια είναι τυχερά και ποιά αδικημένα, ποιά σοφά και ποιά αφελή ...

      "δεν ξεύρω να σου δώκω την απάντηση ενός γέροντα .. ακόμα στίβω την κούτρα μου με το ρώτημα τούτο" .