Το συγκλονιστικότερο σημείο αναφοράς της με το σύμπαν εντοπίζεται μέσα της, δεξιά στη κοιλιά, στο πρώτο σκίρτημα ενός εμβρύου που η ανθοφορία του έφερε μια νέα ζωή. Και μετά μια δεύτερη, ζωή πάλι. Ανθοφορία, πάλι. Και από εκείνο το σημείο αναφοράς πιάνει το μίτο της Αριάδνης για να ξαναβγεί στο φως.
Πόσο πιο ισορροπημένη ύπαρξη είναι μια μητέρα γυναίκα ! Θέλω να πω, τι πνευματική δουλειά θα χρειαστεί ένα πλάσμα αυτού του κόσμου που δεν ευτύχησε να κυοφορήσει μέσα του έναν καρπό της ευλογίας, έως ότου αποφανθεί ότι πάντοτε, το καλό θα έλθει από μέσα μας... το καλό θα έλθει από μέσα μας... το καλό θα έλθει από μέσα μας... όχι από το μυαλό, ως προϊόν σκέψης, όχι από τα χέρια, ως αποτέλεσμα μακροχρόνιου καμάτου, αλλά αβίαστα και φυσιολογικά, σα νερό που ανάβλυσε από μια γήινη φλέβα, από την ύλη και την ενέργεια και τη δυναμική που ελοχεύει μέσα σε κάθε ζωντανό πλάσμα της φύσης. Μέσα μας.
Ω, ναι, δεν είναι ρόδινα τα πράγματα, ποτέ δεν ήταν. Υπάρχουν συντριπτικές ήττες . Μα..
κάθε μεγάλη απώλεια , αφού μας συγκλονίσει, μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί να ξαναβγούμε στο φως, πιο αποφασισμένοι, πιο ώριμοι, πιο εστιασμένοι στο μείζον, και αυτό είναι που ολοκληρώνει κόντρα στις ανατροπές και τη συνωμοσία τους με το χρόνο , το δικό μας προσωπικό οικοδόμημα ελευθερίας.
Όλα τα πλάσματα είναι προορισμένα να ζουν ελεύθερα. Και από αυτό το εφαλτήριο , με δεδομένη αυτή την προσωπική κατάκτηση, όλα τα πλάσματα είναι προορισμένα-ικανά να δωρίζουν κουταλιές ευλογίας στους γύρω τους. Οτιδήποτε άλλο είναι αφύσικο.
Το κακό ; Και αυτό προέρχεται από μέσα μας. Αλλά υστερεί σε κάτι. Είναι κόντρα στη φύση μας. Ολάκερο το κορμί μας ουρλιάζει όταν ετοιμάζουμε μια μοχθηρή πράξη. Κατά την Αφρικάνικη φυλή της φωτογραφικής αναφοράς, το κακό είναι μια κραυγή για βοήθεια.
Κάτια, ευχαριστώ για αυτό το κείμενο, έστειλες μια λωρίδα φως στο παράθυρο πολύ περισσότερων ανθρώπων από όσων υπολόγιζες. Αυτό συμβαίνει με τα κείμενα. Υπάρχουν στιγμές που νομίζουμε πως, όταν ένας άνθρωπος λεκιάζει μια παρθένα κόλλα με αράδες λέξεων, έχει υποβολιμαία κίνητρα. Ίσως επειδή διαβάζουμε πολλές φυλλάδες...
Το καλό θα έλθει. Κάντε λιγουλάκι υπομονή πλάσματα εσείς, που πλησιάζετε κάθε πρωί με βαριά τα μέλη στο πρώτο διαθέσιμο παράθυρο, ανοίγετε τα παντζούρια, τραβάτε με αγωνία μια βαθειά , μα ποτέ επαρκή ανάσα και μετράτε τον καιρό από τον ουρανό... από μέσα μας πρέπει να τον μετράμε, τον καιρό, τον καλό μας τον καιρό, από μέσα μας πρέπει πρώτα να τον μετράμε. Και ο ουρανός βοηθός.
Συνεχίστε να λεκιάζετε τις άσπρες κόλλες, παρακαλώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;