Σήμερα άφιξη δεν προβλέπεται. Δεν έχει όμως σημασία, ένας σταθμός είναι εκεί, λέει η συνθήκη, πρέπει να είναι πλυμένος & όμορφος και να περιμένει. Οπότε, είμαι εδώ , πάντα καρτερικός, στο σταθμό του μονάχου. Είναι η δουλειά μου...
Είμαι ένας κομψός σταθμός. Περιμένω το τραίνο, ένα μόνο τραίνο περιμένω εγώ. Αδιαπραγμάτευτο αυτό , είναι η μια συνθήκη. Έρχεται πάντοτε για λίγες ώρες, μου σφυρίζει και ξαναφεύγει...έχω έτοιμο το πάρκιγκ, κολατσιό, λουλούδια, κεράκια, μυρωδάτα τραπεζομάντιλα και καζάνια μαγικού φίλτρου που το παρασκευάζω με όλη μου την αγάπη & κύματα ανεξάντλητων χαδιών - καυσίμων ευεξίας, με τα οποία το ανατροφοδοτώ. Γιατί συνήθως όταν φτάνει είναι κατάκοπο και με χαμηλή ενέργεια στη μπαταρία. Είναι υβριδικό, ναι. Καίει άριστα και την αισιοδοξία μου και την αειφόρο μου ενέργεια. Εγώ μετά, με τους συλλέκτες μου θα μαζέψω πράμα να το ξανα φορτίσω. Δουλειά μου είναι. Πάει, έρχεται, πάει. Όταν είναι στα καλά του φεύγει στην ώρα του, πολλές φορές μέσα στη φούρια του να τα προλάβει όλα , φεύγει και νωρίτερα. Μερικές φορές διανυκτερεύει ! Και τότε με το φως των καντηλιών, μη το στραβώνω, ξενυχτώ και το προσέχω, το χαϊδεύω, του μιλάω, είναι σπουδαίο να ξυπνήσει έτοιμο να φύγει. Μερικές φορές προσπερνάει άμα δε δει πολλούς επιβάτες, τότε περιμένω την άλλη φορά.
Το τελευταίο διάστημα περισσότερο έχω επικεντρωθεί στον πίνακα. Είναι σπουδαίος ένας σταθερά καλογραμμένος μαυροπίνακας με ζωηρή λευκή κιμωλία και τις ώρες άφιξης. ΤΗΝ ώρα άφιξης. Μία. Σου φτιάχνει το κέφι. Είναι η βάση του σχετίζεσθαι ενός τραίνου με το σταθμό. Άμα γίνει κανένα κακό, θα ρίξουν όλοι μια ματιά, αν πέρασε το τραίνο κανονικά, δεν έχει δικαίωμα ο σταθμός να διαμαρτυρηθεί. Και δεν διαμαρτύρεται, η δουλειά του είναι. Εμένα τουλάχιστον μου αρκεί που βλέπω την ώρα άφιξης, είναι και μεγάλη μεγάλη, ένα τραίνο, μία ώρα, τεράστια γράμματα. Ποιός δε θα ήταν ευτυχισμένος με τόση απλοϊκή τάξη ; Ένα τραίνο, μία ώρα άφιξης, μια αναχώρησης, φινίτο λα φιέστα. Είναι σταθερή η σχέση.
Έξω από το κτίριό μου, γωνία των οδών Υγιούς Μοναχικότητας και Περιορισμένης Χαράς έχω πάρκο. Έχω πάρκο με τριανταφυλλιές, κρυφό, το τραίνο δε το ξέρει αλλά ούτε ρωτάει ποτέ που βρίσκω συνεχώς τριαντάφυλλα. Αρκεί που εμένα μου ωριμάζουν στην ώρα τους, πάντοτε με την άφιξη κι από ένα τέλειο.
Τι είναι ένα τραίνο ; Αααααα....... αδιάβαστους μας βλέπω. Ένα τραίνο είναι κάτι που δεν αλλάζει ποτέ τροχιά, ώρες, πρόγραμμα : για το τραίνο η πορεία που έχει επιλέξει δεν τίθεται σε αμφισβήτηση. Όχι γιατί είναι αλάνθαστη η ώρα αλλά επειδή αλλιώς δε βγαίνει το πλάνο του. Κανένας δεν ξέρει καλύτερα από το τραίνο, αφίξεις αναχωρήσεις πόσες-πότε μπορεί να κάνει. Απλά το περιμένεις, γνώμη δε λες.
Μια φορά, πολύ πλάκα είχε, του είπα ότι δεν ήρθε σωστή ώρα σωστή μέρα. Τα 'χασε. Μετά ξαναγύρισα το ρολόϊ και πήγε η μηχανή του στη θέση της. Μηχανή ...η καρδιά του τραίνου. Καρδιά ή μηχανή σε ένα τραίνο είναι ίδιο: Χίλιες τριακόσιες εφτά στροφές το λεπτό, μέρα νύχτα, δεν ανεβαίνουν, δε κατεβαίνουν ο κόσμος να χαλάσει. Τραίνο είναι. Οι ώρες να μην μπερδευτούν. Οι σταθμοί σκουπίζουν και περιμένουν.
Απόψε βράδυ θα πάω εγώ, ο σταθμός, σε σταθμό που περνάει να το συναντήσω. Είκοσι λεπτά, είκοσι λεπτά. Λίγο ; Να χθες είδα κι ένα όνειρο. Δε το είπα, θα το πω όταν μπορέσει να ακούσει, δεν ακούει και πολύ καλά. Με τόσα σφυρίγματα έχουν πάθει και τα αυτιά του και δεν ακούει ούτε μηνύματα ούτε υπο νοούμενα αλλά ούτε και κραυγές. Αν του τα γράψεις τα βλέπει, αλλά να τα πιάσει στον αέρα , όχι. Που λες είδα ένα όνειρο , μούρλια :
Είμουν ένα Μαλτέζ συντροφιάς που το υιοθέτησαν σε σπίτι που δε μένουν. Η υγιής μου μοναχικότητα είταν το λουράκι μου, ήμουν εκεί και περίμενα κατσούφικο πάνω από το άδειο πιάτο μου, Περίμενα πιστό και καρτερικό γιατί δεν υπάρχει άλλη ρύθμιση για τα ζωάκια συντροφιάς. Είναι μια συνθήκη : είναι πιστά και περιμένουν καρτερικά. Και τότε ήρθανε και με βρήκανε ψόφιο. Ξύπνησα μέσα στη κάσα , το μικρό κιβουράκι μου και αυτοί με είχαν ήδη χώσει στο χώμα. Καθόλου καλά δε ξύπνησα. Αν ξύπνησα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;