Αυτό εγώ το αποκαλώ, το σύνδρομο του κρεμοσάπουνου. Είναι τραγικό πόσες φορές χάνουμε ένα θρίαμβο, επειδή αρνηθήκαμε λίγη ακόμη, ελάχιστη επιμονή στο στόχο μας.
Μιλάμε για μερικά δεύτερα, όχι τίποτας μακρύ...
Πες ότι κυνηγάς μια γυναίκα. Τρως απο βραδύς μια ήττα, ένα ξενέρωμα και από τσατίλα αποτραβιέσαι. Με βάση τη θεωρία του κρεμοσάπουνου, την επόμενη μέρα, πρωί πρωί θα έπεφτε στην αγκαλιά σου. Άσε στο κρεβάτι... σταματάς να κρατιέσαι, αφήνεσαι, ενώ η άλλη ήταν έτοιμη σε δυό δεύτερα να προσποιηθεί οργασμό.
Πες ότι διαπραγματεύεσαι με την τεχνική του "ποιός θα κολώσει πρώτος". Εσύ λες θα την κάνω όλη την ΟΝΕ λαμπόγυαλο και αυτοί λένε θα σε πετάξουμε όξω. Τελευταίο βράδυ, δεκαεφτά ώρες κλεισμένος σε ένα δωμάτιο που σε προσβάλλουν, κολώνεις και υπογράφεις μνημόνιο. Με βάση τη θεωρία του κρεμοσάπουνου την άλλη μέρα το πρωί θα έπαιρνες διαγραφή του χρέους. Τώρα θα δεις τον Μελανσόν. Αλλά και στα καθημερινά...
Πες ότι θέλεις να μάθεις το γιό σου να συμμαζεύει το αχούρι του. Μπαίνεις την τρίτη μέρα και το δωμάτιο ζέχνει. Κάθεσαι και μαζεύεις κάλτσες με το κιλό και μετά τρως τραχανά και κάτι σου 'ρχεται αναγούλα. Με βάση τη θεωρία του κρεμοσάπουνου την άλλη μέρα το πρωί θα έβρισκες το δωμάτιο μπουτίκ, γιατί εκείνος, ο λεβέντης σου, ο τσολιάς σου, λειτουργεί καλύτερα τη νύχτα.
Και δες τώρα :
Πες ότι ήσουνε η μάνα του Αλέξη και ότι του τα είχες μάθει όλα αυτά από μικρός... Ο Τσίπρας θα συμμάζευε το δωμάτιό του και μη έχοντας αυτή τη γοητεία του "μποέμ" με τη βρόμικη κάλτσα, θα έριχνε μια γκόμενα του Αρσάκειου οπότε θα ήτανε αρχηγός της ΝΔ σήμερα, γιατί χαμένο δε θα πήγαινε τέτοιο παληκάρι και όλο αυτό το μπάχαλο θα ήταν πιο αξιοπρεπές. Πάλι μπάχαλο, αλλά στο πιο σουλουπωμένο.
Βασικά :
Δεν υπάρχει σύνδρομο του κρεμοσάπουνου, αυτά τα γράφω έτσι, όταν, που και πού πλένομαι με σκέτο νερό, σιγοβρίζοντας το βαρύθυμο σαπούνι και καθαρίζω το νεροχύτη με χαρτί υγείας. Βρίζω και γω, τι να κάνω...
Της μάνας του, που λες, του Αλέξη, τα λαθάκια, πρώτα πρώτα μου 'ρχονται στο νου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;