Κοπάνισα τις πόρτες, κλείδωσα κι έφυγα απόψε, εφτά η ώρα, από το μαγαζί, γιατί αν έμενα με τον επόμενο πελάτη μου θα πιανόμουν στα χέρια. Με επισκεύτηκαν δεκαπέντε άτομα σερί που με κέρασαν χολή. Ανεξέλεγκτη δυσφορία για όλα όσα έχουν να αντιμετωπίσουν. Βλάβες στο σπίτι ήτανε, δεν ήτανε αναπηρίες.... Ξεφλουδίσματα ήτανε !!!
Δεν έγινε και τίποτα, μόνο, σκέφτομαι, τα προβλήματά τους είχανε να κάνουν τα περισσότερα με τραγικές τους αβλεψίες. Είναι καλό τριπάκι να ξεφορτώνεις. Μονάχα, να , ποιός θα θέλει ποτές να σε ξανασυναντήσει ; Δε το καταλαβαίνεις ότι θα μείνεις μονάχος ; Ρε στραβόξυλο ;
Η φυσιολογική μας κατάσταση είναι να είμαστε θετικοί. Όλα τα πλάσματα είναι κατ΄αρχήν καλοπροαίρετα. Τα αγρίμια πλησιάζουν αρχικά κουνώντας την ουρά τους. Οι άγνωστοι ανταλάσσουν την πρώτη τους ματιά με μια ζωηρή προσδοκία. Ανοίγουμε τα μάτια μας με το κορμί και την ψυχή ζεστή, είμαστε θερμόαιμα πλάσματα. Τα παιδιά, όλα τα παιδιά, πρώτα πρώτα σπάζουν ένα γέλιο...
Θαυμάζω μερικούς του είδους μου, ανθρώπους λέγω. Τους θαυμάζω γιατί είναι σκεύη θετικής ενέργειας. Και τα προβλήματά τους είναι μεγαλύτερα από τα δικά μου. Και τα προβλήματά τους δεν είναι απότοκα αστοχιών τους. Και πάλι, με κοιτάζουν με ενδιαφέρον για να μάθουν πως είμαι εγώ, που... ποιός είμαι εγώ δηλαδή, ένας άνθρωπος από τους εκατό που θα συναντήσουν απόψε. Δε μου μεταφέρουν καμία αρνητική επίδραση, με αφήνουν καλύτερα από ότι με βρήκανε, γιατί χαίρονται απλώς που έχουν την ευκαιρία να μου πούνε και σήμερα καλησπέρα. Και μέσα από την επαφή, χαλαρώνουν, χωρίς να χρειαστεί μια έκρηξη...
Λατρεύω τον Στέλλιο, τον Ιγνάτη, τον Νικόλα, τον Άρη και τόσους άλλους που είναι τα αστεράκια στον ουρανό μου, έναν ουρανό που δε τον ξεδιάλεξα, αλλά, εξαιτίας τους, χαίρομαι να σηκώνω τα μάτια επάνω. Έχω κι εγώ να αγαπάω.... Λίγο είναι ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;