οι προκατάληψη ως εφόδιο !

αυτό το σπίτι περιμένει μάταια, έναν πρωτευουσιάνο

    Τελευταίως έχουμε ενστάσεις στη γηραιά ήπειρο για τα όρια ενός σχεδιασμού της σύγκλισης ετερογενών εθνοτήτων, αγορών, κοινωνιών. Οι αλληλοκατηγορίες έχουν στρωθεί σαν πιστόλια πάνω στο τραπέζι και ίσως το μοιραίο να μη μπορεί πια να αποτραπεί… θέλω να πω, μπορούν Ολλανδοί και Τούρκοι να κουμπαριάσουνε με δέλεαρ τις οικονομίες κλίμακος ώστε να πιστέψουν στο όνειρο μιας κοινής πατρίδας ; Οι Φιλανδοί με τους Ισπανούς ; Οι Γερμανοί με τους Έλληνες ; Οι Γάλλοι με τους Βρετανούς 
      Σίγουρα ακούμε εμβρόντητοι τι λένε οι Τούρκοι για τους Ολλανδούς, ε ; Προσωπικά είμαι βέβαιος ότι αυτά που ακούμε είναι προ(σ)βολές πολιτικών προς ίδιον όφελος, αλλά πατάνε σε ένα έδαφος. Σε χώμα γεμάτο ριζίδια, ζωύφια, παράσιτα, σπέρνεται το μίσος εύκολα, ποτίζεται φυτρώνει και ανθίζει όλο  μπουμπούκια σαρκοβόρα, από τους πρόθυμους και ¨κατάλληλους¨ καλλιεργητές.

   Ας εξετάσουμε αυτό το χώμα. Τις ..αρχικές προκαταλήψεις, γυμνές, ως γεννηθήκαν.   

    Στο βιβλίο «τα σακιά» της Καρυστιάνη μια αστή φοιτήτρια ιατρικής ερωτεύεται και επιβάλλει θριαμβευτικά στον κύκλο της έναν μαραγκό παραγιό. Οι γονείς της τραβάνε τα μαλλιά τους, με όση επιρροή μπορεί να έχει ένας γοννιός στον εφηβο... Εκείνη αφιερώνει αρκετά χρόνια να προσέχει μην υπονομεύσει την προσωπικότητά του, εκείνος υπερβάλλει για να ακολουθήσει την περπατησιά της, σύντομα τα πράγματα βρίσκουν τοίχο και η επιμονή τους να ζήσουν μαζί παράγει τα ακόλουθα αποτελέσματα :  Ένας άντρας βυθίζεται στο αλκοόλ και σβήνει στα τριάντα κάτι, αφήνοντας ένα γιό ακάλυπτο από πατέρα να καταλήξει σήριαλ βιαστής. Η γιατρός περιγράφει τις εξελίξεις σαν ένα τάνκερ που έρχεται να συντριβεί στην προκυμαία χωρίς καμιά δύναμη να είναι αρκετή να το φρενάρει… Από ονειροπόλα εξελίσσεται σε κυνική, σκληρή σα πέτρα.

    Ο Άμος Όζ ( Κλάουσνερ) , ο Ορχάν Παμούκ, η Ναντίν Γκόρντιμερ, ανάμεσα σε δεκάδες κορυφαίους λογοτέχνες, μας έχουν παραδώσει διατριβές πάνω σε όνειρα δεμένα ταυτοχρόνως σε δυό βάρκες. Κάνουν ωραίες νουβέλες αλλά τραγικές ζωές.  

   Δεν θα πρότεινε το λοιπόν η Καρυστιάνη σε μια φοιτήτρια ιατρικής να δέσει τη ζωή της με ένα μαραγκό παραγιό ; Όχι.  Στο μέτρο που αυτό φαίνεται εύλογο, ίσως πρέπει να αντιμετωπίσουμε μερικές από τις δυνατές προκαταλήψεις μας ως προειδοποιήσεις από το σύμπαν, που κάνει κι άλλες δουλειές εκτός από το να …συνωμοτεί με τις δυνατές ευχές μας.Το σύμπαν είναι αποτέλεσμα διαδοχικών εξελίξεων και όχι ανατροπών. Εκείνο που είναι όμως μια ίντριγγα, είναι η ανακάλυψη ότι όλα άρχισαν με μια έκρηξη !  Και τώρα ; Ποιά άποψη να ενστερνιστείς ; Εξαρτάται από την ηλικία σου ;  

  

   Είναι καλό να ερωτεύεσαι. Οι νέοι στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ σίγουρα περπατούνε αγκαλιά μερικές βραδιές με πανσέληνο γυρίζοντας από τα κοινά μπαράκια. Ως ενήλικες  θα περάσουν "ευκολότερη" ζωή εάν ερωτευτούν μέσα στον κύκλο τους, ανθρώπους που τους εμπνέουν ίδια πράγματα, τους υποκινούν παρόμοια στοιχήματα και τους στοιχειώνουν οι ίδιες φοβίες.Ίσως όμως χάσουν ευκαιρίες για μια αξιομνημόνευτη ζωή.

    Μέχρι που μπορείς να το τραβήξεις τούτο το συμπέρασμα αν θες να είσαι σύγχρονος καλλιεργημένος, ανοικτόμυαλος, δεκτικός, προοδευτικός άνθρωπος ;

   Μέχρι τον ήρεμο αποδοτικό σχεδιασμό των πραγμάτων… θέλω να πω, μη ρίξεις λάδι, βότκα και νερό στο ίδιο ποτήρι το ίδιο βράδυ, θέλοντας να πιείς ! Το λάδι μπαίνει στη σαλάτα και το νερό πίνεται κελαριστό. Μερικές φορές, η κόντρα ρότα εξυπηρετεί τις διαστροφές, στοιχήματα, εκροές αδρεναλίνης κι όχι τον ρεαλισμό. Σχεδιάζοντας την συνύπαρξη των διαφορετικών, πρέπει να εξασφαλίσεις οξυγόνο για τις διαφορετικότητες. Πρέπει να μην απειλήσεις την Βρετανική εμμονή με τη βασιλεία και ταυτόχρονα να μην προσβάλλεις την Ισλαμική βεβαιότητα για τα ουρί του παραδείσου. Πρέπει να μην υποτιμήσεις την ανάγκη της οργάνωσης των Γερμανών και ταυτόχρονα να μην σκοτώσεις τον αυθορμητισμό και την ευελιξία των Ελλήνων. Πρέπει δηλαδή να βρεις τον τρόπο να συνεργαστείς χωρίς να βάλεις τα υλικά σε ένα μπλέντερ. Γίνεται ; Είμαι βέβαιος. Πως ; Δε ξέρω να σας πω. 

    Οι αγορές είναι ένα πράγμα, μπορούν να τρέξουνε με όση ταχύτητα έχουν και να συντριβούν και να ξανασυναρμολογηθούν και να ξανααποδώσουν. Οι άνθρωποι, οι πολίτες, οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν επιλογές. Αν θέλουνε να ζήσουν μια ζωή με την παράδοση των γονιών τους, φτωχική, απλοϊκή, με τους αθρώπους τους ένα γύρω,  σε αρμονία με το οικείο τους περιβάλλον, πρέπει να βρεις τον τρόπο να μην τους αποβάλλει το σύστημα ως ακατανόητα, εμμονικά έμψυχα εμπόδια στο σύστημα … Και αν θέλουνε να ζήσουν μια ζωή ανερχόμενου οικονομικού ζώου, στελέχους, ανταγωνιστική και αντάξια ενός μυαλού που ξεχωρίζει και βουίζει, πάλι πρέπει να τους δώσεις το δικαίωμα να την παλέψουν για να είναι ως θηρία, χορτάτοι.Να μη τρων τις σάρκες τους.

    Έχουμε  δυστυχώς μια συγκεχυμένη αντίληψη για την έννοια της διαφορετικότητας ως απειλή, της διαφορετικότητας ως εφόδιο. Την έννοια της εθνικής προκατάληψης ως εργαλείο πολιτικής και την έννοια του επιθετικού φονταμενταλιστικού ρατσισμού. Και το χειρότερο είναι ότι βάζουμε στο ίδιο καλάθι τους ανθρώπους που λένε «καλύτερα να μη δουλέψω με Ισλαμιστές» και τους ανθρώπους που λένε «καλύτερα να μη πατήσει Ισλαμιστής στη χώρα». Για να μη φτάσουμε ως εκεί, θα πρέπει να μη σκοτώσουμε ίσως όλες τις προκαταλήψεις. Ας τις δούμε ως …εφόδια.