εννιά παρά πέντε

      Το πιο ταπεινό αιφνίδιο οπτικό ερέθισμα μπορεί να εκκινήσει μέσα σου τη χημεία. Το μυαλό σου είναι σε θέση αρχηγού.

      Οδηγάς προς τη δουλειά. Βλέπεις ένα παπούτσι στη μέση του δρόμου. Ένα αθέλητο σφίξιμο στο στομάχι.  Είναι μια αναπόφευκτη αντίδραση. Συνειρμοί. Κάποιος άφησε ένα παπούτσι εδώ. Δεν έφυγε σε καλή κατάσταση. Μπορεί και να τον μάζεψαν νοσηλευτές. Μέχρι να προσπεράσεις έχεις ήδη αναζητήσει τεκμήρια ενός πιθανού δυστυχήματος. Σπασμένα τζάμια, λεκέδες στην άσφαλτο, συντρίμμια στο γείσο. Δεν τα βρίσκεις. Τέλος συναγερμού. Ένα κοπάδι πάπιες στον ουρανό. Έχεις ήδη ξεχάσει το πεταμένο παπούτσι.

     Η επιστήμη των μέσων μαζικής προπαγάνδας έχει επικεντρωθεί στο μυαλό σου, που είναι σε θέση αρχηγού. Η επιρροή τους, όσο περισσότερο εδραιώνεται, τόσο ακριβότερα αμείβεται από εκείνους που έχουν κίνητρα να την αγοράσουν. Κανένας πλέον δε φιλοδοξεί να αποκτήσει ένα ραδιοφωνικό σταθμό. Είναι ένα κουτσό μέσο. Του λείπει η δυναμική των οπτικών μηνυμάτων. 

    Η δυνατότητα να έχεις μαζί σου μέρα νύχτα, συσκευές με παροχή οπτικοακουστικού υλικού είναι το μεγάλο παιχνίδι τώρα στην αγορά. Το περίφημο επίτευγμα είναι ότι σε βάζουν και να τις πληρώσεις…

   Μπορείς, λες, να φιλτράρεις το εισερχόμενο υλικό, ε ; Κακομοίρη ! Μπορείς λες να κλείσεις την τηλεόραση αυτομάτως, έτσι ; Καημένε ! Μπορείς να κόψεις το κάπνισμα με ένα κλικ, ε ; Άντε βρε απ’ εκεί !

   Αν μπορούσες, δεν θα είχανε στηθεί τόσο μεγάλες επενδύσεις, σε σημείο που ένας ιδιοκτήτης μιας από αυτές να γίνει ο πλανητάρχης. 

   Οδηγάς προς τη δουλειά. Βλέπεις ένα παπούτσι στη μέση του δρόμου. Αν μπορείς, προσποιήσου ότι δε σου δημιουργεί ταραχή.

   Αυτές τις σκέψεις φυσικά τις έχεις κάνει. Δεκάδες φορές. Σε σημείο που να θεωρείται κοινοτυπία η καταγραφή τους. Εκείνο που πρέπει να κάνεις όμως το αποφεύγεις. Να μην αγοράσεις i-phone. Να μην επιδιώκεις να διαβιείς διαρκώς υπό την προστασία ευρυζωνικότητας. Να μην ανοίξεις τον ΣΚΑΙ στις εννιά παρά πέντε.  Να χτίσεις αντοχές.

    Η ψυχή σου έχει αναλωθεί να επουλώνει τις ζημίες που σου προκαλεί η αναπαραγωγή του φόβου. Δεν καταλαβαίνεις ότι ένας άνθρωπος που βλέπει κάθε μέρα δεκάδες πτώματα αδυνατεί να συγκεντρώσει τις δυνάμεις που απαιτεί μια προσωπική ανασυγκρότηση, μια ιεράρχηση προτεραιοτήτων, η καλλιέργεια υγειών κοινωνικών σχέσεων και η αγαθή συγκατοίκηση με τους οικείους του ; Δεν καταλαβαίνεις ότι μετατρέπεσαι σε ένα ταραγμένο αγρίμι ; Δεν αναγνωρίζεις τις μειωμένες σου αντοχές σε ενοχλήματα από τον πλησίον σου ; Δεν συνειδητοποιείς ότι πλέον ορμάς στους ανθρώπους σου και στον εαυτό σου διαρκώς ;

   Έχεις ποτέ μαλώσει με την τηλεόρασή σου ; Την έχεις βρίσει ; Της έχεις τραβήξει το αυτί ; Της έχεις χτυπήσει την πόρτα στα μούτρα; Της έχεις γυρίσει το πιάτο με το φαγητό; Της έχεις ουρλιάξει στα αυτιά ; Όχι βέβαια. Τρελός δεν είσαι !!! Μπορεί να είσαι ηλίθιος, αλλά τρελός ποτέ. Στη γυναίκα σου το έχεις κάνει. Στα παιδιά σου το έχεις κάνει. Στη μητέρα σου, πολλές φορές ! Στον αδερφό σου, ναι. Όχι στην TV. Στις εννιά παρά πέντε το νου σου. Η πιο πιστή σου φιλενάδα θα είναι εκεί, λαμπερή και όμορφη σαν ένα νεαρό πεινασμένο τσακάλι.