Μια δημοφιλής πρακτική άσκηση των ψυχαναλυτών
είναι η δοκιμασία της ησυχίας . Για τον ψυχικά ασθενή που κάθεται στην απέναντι πολυθρόνα είναι πρωτόγνωρη μην πω αβάσταχτη. Θέλει να μιλάει !
Ωστόσο , κι έξω, κανένας δεν αντέχει την ησυχία .
Έχω πολλάκις αποτελέσει το "ακροατήριο" εκείνων που δε βάζουν μέσα γλώσσα. Δεν ξέρω αν βρίσκονται σε κάποια φάση αγχώδους διαταραχής αλλά οι ίδιοι είναι απολύτως βέβαιοι ότι για κανένα ζήτημα δε θα χρειαστεί να μιλήσει άλλος. Απευθύνονται χωρίς να ενδιαφέρονται για οποιηδήποτε ανταπόκριση !
Επίσης, ο τρόπος που περιγράφουμε την ρουτίνα μας είναι τουλάχιστον φουσκωμένος ... Είμαι κάθε μέρα μάρτυρας της άποψης "τρέχω και δε φτάνω". Και σε αυτή την περίπτωση οι φρενιασμένοι φίλοι μου είναι πάντα απολύτως βέβαιοι ότι "φαίνονται φυσιολογικοί". Αν ρωτήσεις : δηλαδή σήμερα τι έχεις να κάνεις , θα είναι μια σχετικά βαρετή ρουτίνα .
Διαβάζοντας στο πανεπιστήμιο για την τεχνική του χρόνου είχα απολαύσει παραδείγματα ανθρώπων που είναι κάθιδροι και στρεσαρισμένοι ολόκληρο οκτάωρο μπροστά σε μια αναφορά και άλλων που τρέχουν πολυεθνικές και πάνε το απόγευμα για ψάρεμα. Δεν είναι μονάχα ζήτημα οργάνωσης, είναι πρωταρχικά θέμα προσέγγισης της ζωής που τρέχει. Ωστόσο όλα αυτά δεν με ενοχλούν όσο δε τα βιώνω . Αλλού θέλω να εστιάσω :
Ο εκνευρισμός που μεταδίδει ασυναίσθητα ο εκάστοτε ..παπατρέχας στους ανθρώπους γύρω του είναι το δικό μου πρόβλημα. Πρόκειται για μια κοινωνική αδεξιότητα και δεν μακιγιάρεται αποκαλώντας τη απότοκκο stress , ΔΕΠΙ ή καλπάζουσα ευφυΐα ή όποια άλλη ιδιότητα επικαλεστούμε. Άν κανένας γύρω σου δε καταφέρνει να ολοκληρώσει τη φράση του είσαι απλά αγενής. Αν ετοιμάζεις την αγόρευσή σου την ώρα που κάποιος προσπαθεί κάτι να σου εκμυστηρευθεί είσαι απλά αναίσθητος. Η επίκληση ήπιων ασθενιών στις κοινωνίες μας έχει γίνει το αγαπημένο εργαλείο άφεσης αμαρτιών. Νισάφι πιά... Οι ψυχαναλυτές έχουν μπαφιάσει από παρακάλια δήθεν ασθενών να τους δικαιολογήσουν καμιά αδειούλα από τη ζωή τους... Απολύτως υγειείς άνθρωποι ψάχνουν μια ασθένεια να τους σκεπάσει να ζεσταθούνε !
Μερικοί συμβουλεύουν να φεύγεις αυτομάτως από μια τοξική συνεύρεση. Δε γίνεται ! Ο πριμαντόνος ή η πριμαντόνα της ημέρας έχει δίπλα σύντροφο φίλο σου που θα πικράνεις, ο οικοδεσπότης που σκέφτηκε να σας μαζέψει θα αδικηθεί, κάποιοι αθώοι θα σκεφούν ότι φταίνε και ούτο καθ' εξής . Εκείνο που πρέπει να βρεις τη δύναμη να κάνεις είναι να πεις :
Ένας από εμάς πρέπει να βάλει τη γαμημένη γλώσσα του στο στόμα για να κυλήσει η παρέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;