Κυριακή, Σεπτεμβρίου 8

τα όμορφα λόγια που δε ακούσαμε

 


  ...είναι χειρότερη απώλεια, από τα άσχημα που ήρθανε στο στόχο . 

    Όμορφα λόγια που τα έχει ο καθένας μας επιμεληθεί, τα έχει αφήσει να γονιμοποιηθούν από μνήμες και να ωριμάσουν και στη χειρότερη συγκυρία η αποκομιδή ματαιώθηκε από μια κακοκαιρία στο μυαλό .

    Υπάρχει ένα άγραφο πρωτόκολλο και στον έρωτα. Δεν μπορεί να παραβιαστεί κατάφωρα. Μπορεί να αγνοηθεί ελαφρώς πάντα με το ανάλογο ρίσκο, αλλά να το καταργήσει κανείς δεν είναι σοφή επιλογή.

    Τα βλέμματα είναι ιχνηλάτες. Ρίχνεις μια ματιά και ξέρεις. Έλξη, θαυμασμός και κάποια αισιοδοξία σκουπίζουν κάθε κυνική προδιάθεση και φρεσκάρουν το πεδίο. Αυτό γίνεται ασυναίσθητα.

    Έπειτα ακολουθεί η επιθυμία. Η επιθυμία σε πηγαίνει μέχρι την επόμενη ορεξάτη επικοινωνία. Μέχρι εδώ όλα είναι αθώα σαν παιδικό παιχνίδι.

    Και μετά αν προλάβει καταφθάνει το μεγαλείο :

    Το μεγαλείο είναι κάτι που ελοχεύει στη καρδιά, δύσκολα ορατό, σπανίως ξοδεμένο και πάντοτε για σοβαρό λόγο. Εκφράζεται με ώριμα λόγια και μάτια που κοιτάζουν πλέον απλά για να επισημοποιούν.

   Βιαζόμαστε αφόρητα για τα αντίδωρα όλοι μας. Διαπράττουμε συναισθηματικούς αυτοχειριασμούς. Αρχειοθετούμε υποθέσεις που δεν εκδικάστηκαν. Δεν δίνουμε σημασία στην ομορφιά της εκκρεμοδικίας των συναισθημάτων. Απαγγέλουμε μάλιστα ποινή στον εαυτό μας που αφέθηκε μπόσικος να νιώσει !

   Με την πρεμούρα μας να ταιριάξουμε στην εποχή, που διαφημίζει προϊόντα για χαμογελαστούς νικητές εμείς περνάμε στην κατάσταση της ετοιμόγεννης δεκαμηνίτικης μητέρας στο άψε σβήσε. 

   Μετά έρχεται η έκβαση που εκ βιάσαμε : η σεμνή τελετή λαμβάνει τέλος στην πρώτη ατυχή στιγμή ενός έργου που δε θα παιχτεί ποτέ. Και τι μένει ;  Μένει μια αρχειοθετημένη ζωγραφιά μονάχα με κανά δυό προσχέδια ! Ούτε όγκοι, ούτε ορατές μορφές και , φυσικά, ούτε χρώματα . 

   Ο καθένας φεύγει με ένα βάρος. Δεν είναι που έχασε το τραίνο. Να... έρχεται από το βάθος το επόμενο. Είναι ότι πρέπει να αφήσει να σαπίσουν κάπου μέσα του τα φρούτα που είχε ετοιμάσει να τρατάρει. 

  Δεν έχει καταφέρει ακόμη να πει σε εκείνον που το βλέμμα του στάθηκε για δεύτερα επίμονα, για πιο λόγο αισθάνθηκε την έλξη, τον θαυμασμό και την αισιοδοξία. 

  Και ακόμη ένα πλάσμα δεν έχει αντέξει να ακούσει , ότι βρέθηκε τόσο κοντά σε μια ευκαιρία χαράς & θεραπείας , τόσο κοντά , που πλέον ... θα του άξιζε !

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

εντυπώσεις ;