Την ημέρα εκείνην κατά τας ορδάς οδηγήθησαν εις τον Ανώτατον (εφ)Αρμοστήν αι τρείς αμφισβητίαι της επικυριαρχίας της λογικής έναντι των ταπεινών αισθήσεων και των ενστίκτων κι ετελέσθη δίκη με όλας τας προ(δια)γραφάς.
Είς , ονόματι Πάρης Ποδολάγνος, εστήθη δια της βίας έναντι των (επιόρκων της φύσης) ενόρκων και ηρωτήθη μεθ' επιτάσεως :
- Αποτάσσεσαι των ενεξελέγκτων πόθων σου ;
- Αρνούμαι, αδυνατώ... εξανέστη.
Έτερος, ονόματι Τρύφων Τρυφερός, εστήθη ομοίως έναντι κι ερωτήθη :
- Αποτάσσεσαι της βουλιμίας σου για το άγγιγμα ;
-Ουδόλλως, αποτελεί την δευτέραν φύσιν μου ! ομοίως εξανέστη...
Έσχατος ο περιώνυμος αλόγιστος εραστής Παντολάγνων εστήθη εμπρός τους εν μέσω μουρμουρητών και σχολίων..
- Αποτάσσεσαι της λαγνείας σου για τους ομοίους σου, ανώμαλε ;
- Ου δύναμαι της φύσεώς μου ἐναντιωθῆναι ! απεκρίθη γαλήνια. Δεν υποκρίθη.
Μέγα σούσουρον εσηκώθη και τα επιτετραμένα ανδρείκελα περιόρισαν προς τα κάτω τα χέρια και τα μέλη των τριών πλασμάτων με τραχιά καραβόσχοινα ώστε να γδέρνονται τα πέη τους και οι παλάμες των εις κάθε δρασκελιάν. Έριξαν οξύ εις τας θηλάς των και μαστίγωσαν μέχρις ολικής αναισθησίας τας ερωτογόννας περιοχάς των. Τα τρία πλάσματα εμαρτύρησαν σιωπηλά και στωϊκά σιγοψιθυρίζοντας , άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι χλευάζουσι.
Εξωτερικά του Μεγάρου της Επιτροπής Εκκαθαρίσεων ήτο συγκεντρωμένον μέγα πλήθος αναμένοντας την εμφάνισιν των επιόρκων. Εκράταγαν σφιχτά τα χεράκια από τ' ανήλικά τέκνα των, ούτως ώστε τούτα να αποτυπώσουσι δεώντος το περιστατικόν. Αυτοσχέδια πλακάτ με κεντρικά αναθέματα εσηκώθησαν αυτομάτως εν τη εμφανίσει της ακολουθίας ... Το πλήθος ελλάλαζε και εκράδαινε παλούκια.
ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ ΟΙ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ
ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΤΑΣΕΙΣ ΑΜΟΙΡΕΣ ΤΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΥ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ
ΛΑΓΝΕΙΑ , Η ΠΡΩΘΙΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
ΕΚΦΥΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ Η ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΙΣ
Τα πρόσωπα των παρισταμένων ήτο ερυθρά, στας κόγχες των οματιών τους , αι άλλοτε αθέαται φλέβαι ομοίαζαν με νωπάς χαρακιάς αυτοχείρων σε άσπιλο δέρμα εφήβου.
Η ανάβασις εις τον Λόφον του Μαρτυρίου ετελέσθη εν μέσω κατα(π)νύξεως. Τα πρόσωπα των καταγγελλόντων εξαγνίζονταν σχετικώς από το πελιδνό φως των κεριών. Φευ, ήτο πολύ σκληρά εν τούτοις... Τρεμάμενα χείλη έψελναν την ακολουθίαν της εξαγνίσεως. Το αίμα από τα μέλη των καταδικασμένων κατέληγεν νωχελικώς στας εσχάτως επιδιορθωθείσας υδρορροάς. Η κοινότης ουκ εφείδετο χρημάτων.
Η αυτοσχέδια γκιλοτίνα ελειτούργησεν εξίσου επιτυχώς με τας κορυφαίας της ανθρωπίνης διανοίας γκιλοτίνας, ως επί παραδείγματι τους ανιχνευτάς ψεύδους και τους εντοπιστάς στίγματος υπόπτου ατόμου. Λαϊκώς, ότι εξείχεν εκόβετο εκ ρίζας...
Οι ευνουχισμένοι από πέη, θηλάς, ακροδάχτυλα χείλη και γλώσσας απεδώθησαν αιμόφυρτοι στο πλήθος ίνα ευφρανθεί με την κατάληξιν αυτών. Ο όχλος ανέλαβε δράσιν. Τελικώς τους εγκατέλειψαν αναίσθητους μονάχα όταν εσώθησαν οι σίελοί τους και ησθάνθησαν εκείνην την ακαταμάχητη πλην όμως ελαφρώς ενοχικήν βουλιμίαν για το θείον σκεύασμα την ζεστήν μαγειρίτσαν, στην οποίαν κατόπιν ωρίμου σκέψεως βεβαίως ενέδωσαν.
Τούτα διατελέσθησαν την ημέραν του ευνουχισμού μου. Δεν θα σας εκμυστηρευθώ ποίος εκ των τριών υπήρξα, το ουσιώδες είναι ότι εσώθην και δύναμαι πλέον όπως συνάψω αμόλυντας ανιδιοτελείς σαρκικώς σταθεράς σχέσεις μακριάς εμβάλειας μετά των ομοίων μου. Εσώθην. Ουδέ δαιμόνια μηδέ ορέξεις διαταράσσουν την εξέλιξιν του προσωπικού μου σχετίζεσθαι.
Όταν σπανίως καταπίπτω και ομολογώ ότι επεθύμησα ένα χάδι, ένα κορμί, ένα γαμήσιον, μια στεντόρεια φωνή μέσα μου με επαναφέρει εις την τάξιν :
- Εσκέφθης προς λάθος κατεύθυνσιν... !
- Όχι, ένιωσα , διατείνομαι.
- Εσκέφθης !
- Μα όχι, επόθησα, νομίζω.
- Εσκέφθης ! Τέλος. Μετανόησε ίνα σχετισθείς εκ νέου ανιδιωτελώς.
Και είμαι κατά τα φαινόμενα εις καλόν δρόμον. Έχω καταλήξει περιζήτητος, αφού !
ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ
Η χρήσις της τσατραπατσίζουσας καθαρεύουσας υπηρετεί το περιπαικτικόν του πράγματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;