Ε, λοιπόν, πάει το απεριόριστο μέλλον. Δεν μπορούμε να ξεγελιόμαστε. Τα μαντάτα είναι τώρα εκεί, κάθε πρωί με την ίδια επωδό…
...και ακόμη 100 συνάνθρωποί μας έχασαν το τελευταίο 24ωρο τη μάχη για τη ζωή.
Αυτός είναι ο πραγματικός εισβολέας. Είναι η είδηση που εγκαταστάθηκε στην καθημερινή μας ρουτίνα και μας έχει κάνει αγρίμια. Είναι μια υπενθύμιση, σαν κλωστή δεμένη στο μικρό μας δάχτυλο. Κι εμείς έχουμε μάθει να τελειώνουμε το γρηγορότερο με τις υπενθυμίσεις για να μένουμε ήσυχοι. Ε, αυτή είναι τώρα μια μόνιμη. Μια υπενθύμιση ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα συμβεί και σε μας. Η ζωούλα μας θα πιάσει να πλησιάζει σε ένα κάποιο τέλος... Το ξορκίζουμε το τέλος, ο καθένας με τον τρόπο του, δε το θέλουμε στο νου.
Κανείς δεν θέλει να του υπενθυμίζουν ότι το φινάλε του πλησιάζει μια γιατί είναι αδήριτος ανάγκη να σκεφτόμαστε ότι τα περιθώριά μας για διορθώσεις είναι πάντα μπροστά, με τρόπο που δεν χρειάζεται στενοχώρια που αναβάλλουμε πράγματα. Και είναι και το άλλο. Κληθήκαμε να αναβάλουμε τα μικρά πράγματα που μας βοηθούσαν να αναβάλουμε τα μεγάλα πράγματα ! Θέλω να πω, με δυο τρία τριήμερα το χρόνο κάνεις πολλές από τις απαράδεκτες ¨συνθήκες¨ σου να δείχνουν βιώσιμες. Προετοιμάζοντας επί μακρόν μια εκδρομή και μετά αναμασώντας τις αναμνήσεις με τις οποίες σε μπόλιασε συνεχίζεις επ’ αόριστον. Ε, τώρα, πάνε οι εκδρομές, πάει και το επ’ αόριστον. Πρέπει να κάτσεις εκεί βασανιστικά αναπόσπαστος να μηρυκάζεις γυμνή την πραγματικότητα που σε συνοδεύει στα τελευταία ίσως μέτρα της διαδρομής σου.
Γι αυτό δεν είναι σαν τον πόλεμο
τούτη η πανδημία. Έχει αναστατώσει όλους τους μεσήλικες κι έχει αποτελειώσει
όλους τους ηλικιωμένους. Δηλαδή τον κατ’ εξοχήν πληθυσμό με τις βασανιστικότερες
αγωνίες. Εκείνους που δεν τόλμησαν να κάνουν τις μικρές απαναστάσεις τους και ο απολογισμός τους βασιζόταν κάθε χρόνο στις θετικές παρεμβολές.
Ξυπνάμε και το ρολόϊ είναι εκεί. Τικ τακ.. δεν έχεις και τόσο χρόνο.. τικ τακ.. δεν έχεις και τόσο χρόνο… τικ τακ…
Τη σιχαίνομαι της πανδημία. Έπρεπε να την λέμε αλλιώς. Όχι Κορωνοϊό. Κλεψύδρα.
Υ.Γ. Μια από τις κλισέ αντιδράσεις των ώριμων είναι να επιτίθενται στη νεολαία. Είναι κι αυτό ένα από τα γελοία πράγματα που εγκαταστάθηκαν μαζί με την πανδημία. Ζητούν, οι ηλικιωμένοι, από τους νέους, μια νεο επίγνωση ότι ο χρόνος είναι περιορισμένος !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;