Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 13

Θεσσαλονίκη, 2019, ερωτική πόλη.


    Πόσο μεγάλο πρέπει να είναι το βραβείο ενός πλάσματος που θα καταφέρει να σκεφτεί για ένα άλλο ερωτικά ;    
   Κανονικά όμως ! Mε όλη την περίοδο ωρίμανσης των ενστίκτων και συναισθημάτων, με όλη την ποσότητα της υπομονής ενός κεντρικού ήρωα του Μουρακάμι και όλη την τελετουργία της αποπλάνησης ενός εφήβου σε βιβλίο του Τομ Ρόμπινς, με ζωντανό τον πόθο για το άγγιγμα και τα αχ και τα βαχ και όλο το πακέτο εκείνης της τυπικά απαγορευμένης λεξιχρησίας, μέχρι την κορύφωση του πόθου και το γαμήσι που περιγράφουν σε κατάσταση μέθης ο Χένρι Μίλερ κι ο Μπουκόφσκι ;
     Πόσο μεγάλο πρέπει να είναι το βραβείο που θα του αποδοθεί, σε μια αίθουσα με στριμωγμένο όλο το σύμπαν όρθιο να χειροκροτεί, σε εκείνο το "ένα πλάσμα" που ενώ ξυπνάει το πρωί πονώντας σε όλο το κορμί από τον ύπνο στο εικοσαετές του στρώμα με τη φαγούρα στα αυτιά απ' τις ωτοασπίδες και το μαξιλάρι να στάζει σα μπουγάδα στον κουβά, για να ξαναπάει σε μια δουλειά που την έχει πλέον σκυλοβαρεθεί, μια δουλειά που έχει περάσει από πάνω του σαν οδοστρωτήρας κι ότι χαλικάκι υπήρχε στο ηθικό του το έχει κάνει άσφαλτο και γιάρμα, να φτάσει "στο γιαπί του" μέσα από μια πόλη που βρωμάει τη χθεσινή της μπόχα, μέσα από σύννεφα καπνού που βήχουν πίσω τους τα σαράβαλα του ΟΑΣΘ, σκοντάφτοντας στα βρώμικα τα πράσινα πατίνια τα όπως να' ναι πεταμένα ξάπλα, περνώντας τις διασταυρώσεις με δική του/της ευθύνη, κατά τύχη επιζώντας, τραβώντας τα μαλλιά του μπροστά σε ΑΤΜ που "δεν μπορούν αυτή την στιγμή να σας εξυπηρετήσουν" και γλιστρώντας στους εμετούς χθεσινοβραδυνών 30άρηδων μετεφήβων που παραπατάνε για να βρούν το σπίτι της μάνας τους ώστε να πέσουν για ύπνο με τα παπούτσια, αγάμητοι μέχρις τελικής αγιοποιήσεως ;
    Πόσο μεγάλο πρέπει να είναι το βραβείο για ένα  πλάσμα που επιμένει να ορέγεται την στιγμή, σέρνοντας τα πόδια του κι αποστρέφοντας το βλέμμα από πατημένα από νταλίκες περιστέρια και γατιά, διακρίνοντας στα Κινέζικα μπλουζάκια τον ιδρώτα των θυμωμένων οδηγών ψυγείων που κατεβάζουν στους Βασιλόπουλους τις εκατό κλούβες με τους δήθεν φυσικούς χυμούς και τα βρασμένα προχθεσινά νερά, που θα τα στολίσουνε δίπλα στα μακαρόνια ΑΒΕΖ και ΜΙΣΚΟ  χτικιασμένες κι αναμαλλιασμένες τετράωρης πληρωμής εξάωρης απασχόλησης κοπέλες με το μάτι γουρλό, σιγοβρίζοντας την ώρα και τη στιγμή που αποτόλμησαν να γεννήσουν ένα άλλο πλάσμα για να τους το τρίβει στη μούρη η μάνα τους ότι καλά που είναι αυτή και "τους το κρατάει" και δε μπορεί να απολαύσει τον Αυτιά, γιατί εκείνο μυξοκλαίει συνέχεια για την ανέχεια, επειδή φυσικά δε θέλει να παραβρίσκεται σε αυτή τη φαρσοκωμωδία που λέγεται αστική από κοινού επιβίωση ( στρίμωγμα , στοίβασμα, φυλάκιση κατ' οίκον) των προλετάριων, περιμένοντας μια μάνα που θα το πηγαίνει στα γεννέθλια στο Jumbo, που ούτε που θέλει το κακόμοιρο το μωρό ένα παιχνίδι που βρωμάει πετρέλαιο και κανένας δε το ρώτησε όταν μέσα από όλη αυτή τη μιζέρια , μόνο και μόνο για να πάρουν το "πόσο μεγάλο πρέπει να είναι βραβείο" δυό πλάσματα σκέφτηκαν ερωτικά και πιωμένοι "τύπου" γαμήθηκαν και μετά το έφεραν στον κόσμο ;
      Πόσο μεγάλο πρέπει να είναι το βραβείο ενός πλάσματος που του απευθύνθηκε μια ερωτική πρόσκληση και βρήκε το σθένος να την παραλάβει, να την αξιολογήσει και να μην τη χώσει κάτω απ' το χαλί, μαζί με τα υπόλοιπα παραχωμένα, τις πληγές από τις επιθέσεις των περαστικών απ' την χθεσινή ημέρα, τις κακοποιήσεις από τους οργισμένους, τις τρομάρες από τα νέα και τις απειλές από τις τράπεζες και τα χιλιάδες σκυψίματα για να χωρέσει στις μοντέρνες πύλες του μέσου εφικτού παραδείσου και τις αναμνήσεις, τις ανοίκειες επίμονες αναμνήσεις των χαμένων ευκαιριών και των ψυχικών βιασμών και των ημιτελών συναισθηματικών κύκλων που ευθύνονται για όλη αυτή την ψυχική αναπηρία ;  
      Πόσο μεγάλο πρέπει να είναι το βραβείο ; Τόσο μεγάλο που δε θα χωράει σε κανένα διαμέρισμα με ύψος μια πιθαμή πάνω απ' το κεφάλι μας και πλάτος το άνοιγμα των χεριών μας με τα δάχτυλα γροθιά. Γιατί τα διαμερίσματα είναι πλέον τόσο στενά και τα δάχτυλα των πλασμάτων συνεχώς τόσο ...γροθιά.
     Τεράστιο πρέπει να είναι το βραβείο. Δεν υπάρχει τρόπος να μετρηθεί. Δεν υπάρχει καν λόγος για να κατασκευαστεί, ένα τόσο τεράστιο βραβείο, γιατί δεν υπάρχει ζήτηση.
     Θεσσαλονίκη, 2019, ερωτική πόλη.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

εντυπώσεις ;