Σε κάθε πολιτική ανατροπή το εκλογικό σώμα προσέρχεται στις κάλπες με μια ελπίδα, αυτή εξάλλου κινητοποιεί τους ψηφοφόρους και αυτή έχει εκλείψει από εκείνους που απέχουν. Τώρα βιώνουμε μια τέτοια ανατροπή. Και μαζί της την ολοκλήρωση ενός κύκλου της μεταπολίτευσης κατά την οποία δοκιμάστηκαν στην άσκηση εξουσίας άνθρωποι όλων των ιδεολογικών προελεύσεων και κόμματα από τις τρεις πλευρές των εδράνων της βουλής.Το πολιτικό κεφάλαιο με το οποίο ο τόπος θα κληθεί να συνεχίσει είναι το σύνολο των επιτυχιών & των ιδεών που συνεισέφεραν όλοι όσοι διαχειρίστηκαν την εξουσία. Το εκλογικό σώμα θα συνεχίσει δηλαδή να θεωρεί δεδομένη την πρόοδο του τόπου και να αποζητά το επόμενο στάδιο χωρίς να έχει και τόσο μεγάλη όρεξη να ανατρέξει στις επί μέρους σελίδες που γράφτηκαν και στους εκάστοτε ήρωες. Οι ίδιοι οι εκάστοτε ήρωες πολλές φορές θα νομίζουν ότι θυσιάστηκαν άδικα, αλλά όχι !
Όπως δεν το χωράει το μυαλό του Αλέξη πως γίνεται να του γυρίζει την πλάτη ο λαός μετά από την θαρραλέα και σαφώς προοδευτική επιτυχία της συμφωνίας των Πρεσπών, έτσι δεν το χωράει και το μυαλό του Σημίτη πώς ο τόπος απέρριψε την τεχνοκρατική οικονομική του αντίληψη και την πρακτική ιεράρχηση των προτεραιοτήτων του τόπου και φαντάζομαι τον μακαρίτη τον Καραμανλή όταν έχασε την εξουσία μετά την επιτυχία του να μας προσδέσει κυρίως για γεωπολιτικούς λόγους στο άρμα της Ευρώπης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου χάρισε στη χώρα ολόκληρο μανιφέστο για την συγκατοίκηση με τον αραβικό κόσμο και ολοκλήρωσε την επούλωση των πληγών του εμφυλίου, έχασε όμως εκλογές. Η διακυβέρνηση με θετικό πρόσημο δεν εξαργυρώνεται στο ταμείο γιατί ποτέ δεν είναι αλάνθαστη.
Παρ' όλο που οι ηγέτες σπεύδουν να εκστομίσουν τη δήλωση ότι έλαβαν το μήνυμα, σχεδόν ποτέ δεν έχουν συλληφθεί υποψιασμένοι για το μήνυμα την παραμονή της κάλπης. Και αυτό είναι η μαγεία της δημοκρατίας. Το πόσο προβλέψιμο θεωρούν προεκλογικά το εκλογικό σώμα οι ηγέτες και το πόσο έξω πέφτουν κατ΄εξακολούθηση .
Θέλω να εστιάζω στο θετικό. Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει μια συλλογική μνήμη η οποία αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι έστω και μεταχρονολογημένα. Αλλιώς η ματαιότητα της συμμετοχής στα κοινά θα ήταν ασήκωτη. Έτσι λοιπόν...
Η χώρα θα προχωρήσει παρακάτω, προσδεμένη στο όχημα της Ευρώπης, με επουλωμένες τις πληγές του εμφυλίου, με προσδοκίες από την καλή γειτονία στην περιοχή και με επίγνωση ότι δεν γίνεται να μην πληρώνει τα δανεικά της. Σε πόσο καλύτερη θέση θα μπορούσε να βρεθεί ένας λαός με τα χαρακτηριστικά που διέπουν αυτόν τον συγκεκριμένο ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;