Δευτέρα, Μαΐου 27

δε χρειαζόταν αυτός ο πανικός

      Καθώς θα κατακάθεται ο κουρνιαχτός του αιφνιδιασμού , ο Αλέξης θα πρέπει να στραφεί σοβαρά σ ό,τι έχει απομείνει ζωντανό από το πολιτικό ένστικτο που τον διέκρινε στα σπάργανά του.
    Εκ των έσω αρχίζεις, παραδέχεσαι και αναλαμβάνεις την ευθύνη για τα σφάλματα , ευχαριστείς και απαλλάσσεις τους συμβούλους που σε παρέσυραν ή επιβεβαίωσαν την πρόσφατη πολιτική σου ανάλυση, δικαιώνεις τυχόν φωνές που διείδαν τις παγίδες και τους φέρνεις στο εγγύς περιβάλλον και με μια διαφορετική ομάδα κρούσης οργανώνεις την επόμενη μάχη.
   Ο πανικός που επέδειξαν κάποιοι επικεφαλής του Σύριζα ήταν αντιστρόφως ανάλογος της εμπειρίας τους στη πολιτική υψηλών τάσεων. Ο Παπαδημούλης και ο Δραγασάκης δεν τρελάθηκαν. Όμως ο Αλέξης, έτσι όπως βγήκε στις δώδεκα... όχι.. δεν ήταν στο ύψος του. 
    Είναι σε σταυροδρόμι. Κανείς δεν υπήρξε αρκετά μεγάλος άντρας για να το αποφύγει. Οι σοβαρές πολιτικές καριέρες έτσι χτίζονται. Εάν εκτιμά ότι η δική του πολιτική καριέρα δεν έληξε, κάτι που εκτιμάει η πλειοψηφία όσων τον έχουν γνωρίσει από κοντά, θα πρέπει να αλλάξει συμπεριφορά. Εάν όμως δεν έχει τις αντοχές πρέπει να δρομολογήσει την υστεροφημία του και την ομαλή μετάβαση. Ο Αλέξης δείχνει να πολιτεύτηκε ως ηγέτης, τα παίζω όλα και πνίγομαι ή θριαμβεύω. Αυτό είναι παράσημο. Εαν δε το έκανε θα περνούσε χωρίς αποτύπωμα. Αλλά αυτός είναι ηγέτης, οπότε έτσι που το πάει... δείχνει να το πάει για ζαριά όλα ή τίποτα. Κρίμα... Εν πάσει περιπτώσει...
    Κακώς προκήρυξε το ίδιο βράδυ εκλογές. Είχε τον χρόνο μιας εβδομάδος να συσκεφθεί και να παρουσιάσει πιο νηφάλια εικόνα , ό,τι κι αν αποφάσιζε με τα θεσμικά κομματικά του όργανα και με την συναίνεση όλων όσων συμπορεύθηκαν έως τώρα μαζί του. Με τον τρόπο που λειτούργησε, εν θερμώ, δεν πρόλαβε να δείξει το πρόσωπο ενός συγκροτημένου άνδρα και έχασε πόντους. Δεν ήταν εύκολο, αλλά με λίγη νηφαλιότητα θα έβγαζε πιο συντεταγμένα το κόμμα στην τελική ευθεία για τις βουλευτικές εκλογές, ας πούμε σε δυό μήνες...να έχει τον χρόνο να σχεδιάσει αντεπίθεση.
    Ο Αλέξης πιστεύει ότι οι ψηφοφόροι της χώρας δεν εκτίμησαν το μεγαλείο του ως πολιτικού άντρα. Μέμφθηκε εκείνους που δεν τον ξανα επέλεξαν... Κακώς. Κακώς αναφέρθηκε τέσσερις φορές στο διάγγελμά του στον εαυτό του και όχι στην παράταξη. Εγώ, δεν κρύβομαι, εγώ δεν βάζω τον εαυτό μου πάνω, εγώ δεν , εγώ δεν, είναι φανερό ότι αρκετός κόσμος μέσα στο κόμμα θα είπε, ....( who the fuck gives a shit ) ποιος δίνει μια δεκάρα για την τρικυμία στο κεφάλι σου, εδώ πρέπει να επιβιώσει ο μέσος Έλληνας με τεράστια αποθέματα μόχθου και με πραγματικές αγωνίες ημέρα την ημέρα. Και εδώ κρίνεται η τύχη ενός πολιτικού χώρου που είναι εκεί για να εγγυάται, να μάχεται για την κοινωνία της ισότητας. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Δεν πρόκειται για Φως και Σκοτάδι. Δεν πρόκειται για το Χθες και το Αύριο. Δεν πρόκειται για Φασίστες και Δημοκράτες. Για συντηρητικούς και προοδευτικούς. Ούτε για τους πολλούς και τους λίγους. Πρόκειται για αντιπαράθεση αρχών πολιτικών. Προτεραιότητα στο επιχειρείν και την αύξηση του ΑΕΠ υπό μεγάλη εργασιακή πίεση και χαμηλή φορολογία ή προτεραιότητα στο δίχτυ ασφαλείας και τους αδύναμους με αναιμική ανάπτυξη και τελικά με δανεισμό της χώρας. Δεν υπάρχει χώρα που μην παλινδρομεί δεξιά αριστερά σε τούτο το δίλημμα. Αλλά οι χαρακτηρισμοί τούτοι του Αλέξη, για το αντίπαλο πολιτικό κόμμα, ως σκοτάδι και παρελθόν..δεν αγοράζουν εισιτήριο διαρκείας για την εξουσία. Μια ισορροπημένη συνταγή και πολύ εμπνευσμένη ηγεσία - διακυβέρνηση και λίγα λόγια. Αυτό χρειαζόταν ο κόσμος .
   Έτσι λοιπόν έχουν τα πράγματα. Η χώρα δεν ευελπιστεί σε καταβαράθρωση της αριστεράς, γιατί χρειάζεται συντεταγμένα όλα τα κόμματα του θεσμικού τόξου. Εν πάσει περιπτώσει, όποιος από τον Σύριζα είναι ικανός, ας τον συμμαζέψει. Γιατί αν δεν, θα δημιουργηθεί απλά χώρος για τον επόμενο Σύριζα που θα λέγεται αλλιώς.
   Η εικόνα που έβγαλε ο Αλέξης απόψε είναι ανθρώπου τρομερά αδικημένου. Κακώς. Πήρε ό,τι έσπειρε. Ο κόσμος παρακολουθεί την αριστερά με περισσότερη συμπάθεια από ότι ο Αλέξης νομίζει. Αλλά όχι με λατρεία. Και όχι με την ματιά στον επόμενο Μεσσία. Περάσανε εκείνες οι εποχές. Τώρα η μεσαία τάξη βγάζει κυβερνήσεις και συνήθως επιλέγει πιο συστημικά.
   Ακριβώς επειδή ο Αλέξης βλέπει τον εαυτό του ως Μεσσία και τον Κυριάκο ως μπόμπιρα..απέτυχε να διακρίνει αυτό που ήρθε χθες βράδυ.
   Και κάτι τελευταίο. Ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ κινήθηκε με λόγο αντισυστημικής ριζοσπαστικής κινηματικής αριστεράς.Αύριο ως αντιπολίτευση σε δεύτερο κοινοβουλευτικό κύκλο, δε νομίζω να ευελπιστεί ότι μπορεί να κινηθεί έτσι.  Συνεπώς κατά την άποψή μου, εαν το πράγμα μαζεύεται και δεν πάμε σε άλμα στο κενό όλου του κόμματος, είναι η ώρα του Ευθύμη Τσακαλώτου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

εντυπώσεις ;