Μερικές σχέσεις στην πρώτη ανθοφορία τους παλινδρομούν σαν τα βορινά πατζουρόφυλλα. Ιδιαιτέρως εαν αφορούν πολύ διαισθαντικά άτομα. Το λευκό εναλάσσεται με το μαύρο. Οι ισσοροπίες κόβουν την ανάσα. Οι αντιδράσεις των εμπλεκόμενων, εαν τις κοιτούσες από μια απόσταση, δείχνουν δυσανάλογες των αφορμών. Διπλωματικά ή όχι, τα επεισόδια δίνουν και παίρνουν...Δεν είναι θυμοί, δεν είναι πίκρες, δεν είναι έλλειμμα πίστης, δεν είναι αντίδραση, κάτι είναι ωστόσο ισχυρό που εμποδίζει μερικές πολλά υποσχόμενες σχέσεις να στεριώσουν δυνατά. Φόβος πιθανώς, ακριβώς ο ίδιος φόβος που νιώθεις πριν πατήσεις σε μια ανεμόσκαλα. Δεν ξέρεις εαν πρέπει να περάσεις, δε ξέρεις πώς θα 'σαι αφού περάσεις, άσε που δε ξέρεις αν τα σχοινιά αντέξουν τα κιλά σου...
Τα ετερώνυμα έλκονται αλλά τα ομώνυμα έλκονται ισχυρότερα. Οι θυελλώδεις φιλίες στήνονται ή τέλος πάντων, επιχειρούνται να στηθούν, ανάμεσα σε αντάξια και γι αυτό και ανταγωνιστικά από πλευράς συναισθηματικής νοημοσύνης άτομα. Η πρόοδος επιτυγχάνεται σε στίβους μάχης, υπάρχουν πάντοτε απώλειες εκατέρωθεν και μερικές φορές τα σκάγια περνάνε πάνω από κεφάλια αθώων.
Δεν αραδιάζω λέξεις χωρίς λόγο... μου συμβαίνει τώρα, και μου έχει ξανασυμβεί. Αλοίμονο.... Δεν είμαι δεκαοχτώ. Και αφού δεν είμαι δεκαοχτώ, ξέρω ότι το ουσιαστικό το αγγίζεις με μόχθο.
Οι φιλικές σχέσεις χτίζονται τελικά πολύ πιο αργά από τις ερωτικές. Και με τον βαθμό καχυποψίας που διέπει τους σημερινούς ..μεσίληκες, με τις παθογένειες και τις χαίνουσες πληγές που κουβαλάμε θα ήταν ίσως ουτοπία ακόμα και να επιχειρούνται. Αλλά οι φιλικές σχέσεις, ξέρεις, διαρκούν...
Ιδού η Ρόδος χωρίς το πήδημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;