Χτυπάει το
τηλέφωνο. Η φωνή του μπαμπά σου είναι σπασμένη. Με το καλημέρα γιέ μου, εσύ έχεις
καταλάβει. Κάτι , κάποιος, έπαθε.
Ανοίγεις ένα sms. Είναι από εκείνη. Σε αποκαλεί με το όνομα,
όχι με το αγαπημένο σου υποκοριστικό. Έχεις ήδη μπει στο νόημα. Ξεκινάει βροχή.
Κοντοστέκεσαι να κοιτάξεις ένα αδέσποτο.
Εκείνο, αυτομάτως ξαπλώνει και μετά γυρίζει ανάσκελα σηκώνοντας τα τέσσερα πόδια.
Η δική σου κοιλιά έχει ήδη ζεστάνει.
Γυρίζεις να ψάξεις
το σερβιτόρο. Δυο άλλα μάτια καρφώνονται πάνω σου. Είναι ακαταμάχητα, ξένα,
αμείλιχτα, διαπεραστικά. Το βλέμμα κρατάει ένα δεύτερο. Αρκεί. Ένα δεύτερο
αρκεί για να το επεξεργάζεσαι όλη νύχτα.
Δε χρειάζεται να
είσαι άνθρωπος ειδικής κατηγορίας. Δεν απαιτούνται προσόντα. Οι αισθήσεις σου
στο νορμάλ επίπεδο ετοιμότητας. Η φύση σε έχει προικισμένο σε τούτο : Έχεις τη
δυνατότητα να συγκλονίζεσαι …
Δεν
υπάρχει έρωτας με την πρώτη ματιά, με βρίσκει σύμφωνο αυτό. Δεν υπάρχει συμφορά
χωρίς αιτίες. Δεν υπάρχει χαρά χωρίς εσωτερική ειρήνη. Μα όλα εκείνα που
καθορίζουν τη ζωή μας ξεκινούν με τον ίδιο τρόπο. Με έναν αγγελιοφόρο που
κατεβάζει από τη βιβλιοθήκη μας μια βίβλο, ανοίγει τη σωστή σελίδα και
ακουμπάει μπροστά μας το κείμενο.
Τα συναισθήματα έχουν ένα ιδιαίτερο
χαρακτηριστικό : σε κατακλύζουν εκεί που δε το περιμένεις. Είναι οι αγγελιοφόροι
. Κάθε βίωμα που θα σε μετασχηματίσει ξεκινάει με ένα δυνατό συναίσθημα. Αν δε
ξεκινήσει έτσι, ίσως να μην αξίζει να το βιώσεις. Μπορείς να τα κάμεις κριτήριο
το λοιπόν.
Τα συναισθήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;