Σάββατο, Ιουλίου 15

περί συλλογικής ενοχής


        Ασφαλώς σε μια μικρή κοινωνία που ωφελείται από μια εδραιωμένη χαλαρότητα συνείδησης, υπάρχει ζήτημα συλλογικής ευθύνης. Εάν τις φράουλες στο χωριό μας τις μαζεύουν Ασιάτες που διαβιώνουν σα τα ζώα πληρωμένοι πενταροδεκάρες, το χωριό ως σύνολο έχει την υποχρέωση να επέμβει για να αποκαταστήσει μια ισορροπία μεταξύ ωφέλειας και στοιχειώδους ανθρωπισμού. Τα εκλεγμένα όργανα της τοπικής κοινωνίας αντανακλούν μάλιστα το επίπεδο των κριτηρίων της. Μια δεκάδα λύκοι ποτέ δε θα αναδείξουν ως αρχηγό την …κουκουβάγια.  
     Μια ταλαιπωρημένη έννοια για την οποία πολύ συζήτηση έχει γίνει είναι η, σχετική με την συλλογική ευθύνη έννοια, της συλλογικής ενοχής. Έχουμε πολλές φορές συζητήσει στην παρέα μας την ενοχή μας για τα χρόνια της οικονομικής μεγέθυνσης της Ελλάδας μας. Την ευθύνη μας για τον παραμερισμό της αξιοκρατίας και την εύνοια του παρασιτισμού. Δε νομίζω ότι θα είχε ενδιαφέρον ακόμη μια ανάλυση ευθυνών. Ο καθένας μας ας βάλει την ποδιά του στο πλυντήριο.  
     Η συλλογική ενοχή ως εργαλείο εξέλιξης των εθνών μου αρέσει. Θέλω να πω, δε βλάπτει οι  λαοί να θυμούνται τις μαύρες τους ημέρες. Είναι ζήτημα παιδείας, ειλικρινούς ιστορικής κατάρτισης και μεταφοράς «κοινωνικής τεχνογνωσίας» από γενιά σε γενιά. Στην πράξη δε γνωρίζω καλύτερο παράδειγμα προς τα μικρά παιδιά από μια δική μας οξυμένη ευαισθησία για τα ζητήματα που έχουν προκαλέσει τα συλλογικά ολισθήματά μας στο παρελθόν. Δεν χρειάζονται κηρύγματα, χρειάζονται μικρές ουσιαστικές δράσεις από τους γονείς, τους δάσκαλους, τους μέντορες και τους διανοητικούς μπροστάρηδες σε κάθε κοινωνικό στρώμα.   
     Οι οργανισμοί και οι πυραμίδες συμφερόντων  που χρησιμοποιούν την συλλογική ενοχή ως εργαλείο χειραγώγησης των κοινωνιών για ίδιον όφελος είναι μια άλλη ιστορία, ωστόσο. Εκεί βρίσκω ζητήματα που δεν αναδεικνύονται επαρκώς και χρειάζονται έναν προβολέα. :
     Είναι υπεύθυνοι οι μουσουλμάνοι που εργάζονται στις Ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις για την κτηνωδία των εξτρεμιστικών Ισλαμικών κινημάτων ;  Είναι υπεύθυνοι όσοι Αμερικανοί υποστηρίζουν την οπλοκατοχή για τις αποτρόπαιες πράξεις διασαλεμένων εφήβων ; Είναι υπεύθυνοι όσοι απασχολούνται στην βιομηχανία επεξεργασίας διαμαντιών για τις κακές πρακτικές στα ορυχεία ;    
    Δεν είναι εξ ορισμού υπεύθυνοι. Ωστόσο καθίστανται εντέχνως υπεύθυνοι γιατί μέσα από την χειραγώγησή τους καταστέλλονται εν τη γενέσει τους οι απαιτήσεις τους για τη βελτίωση των εργασιακών τους συνθηκών, των κοινωνικών τους κεκτημένων και της άρτιας ιατροφαρμακευτικής τους κάλυψης. Φαντάζεσαι έναν μουσουλμάνο να τσιρίζει μέσα σε ένα Γαλλικό νοσοκομείο την επομένη ημέρα μιας τρομοκρατικής επίθεσης επειδή στο παιδί του πήγανε να χορηγήσουν επισφαλές αίμα ; Ένας περαστικός θα ήταν έτοιμος να τον πλακώσει στις σφαλιάρες.
   Εσύ, θα ήσουν έτοιμος να σταθείς δίπλα του για το δικαίωμα του παιδιού του στην σωστή περίθαλψη ; Εκείνη τη στιγμή, με την συγκεκριμένη περιρρέουσα ατμόσφαιρα ;
   Εάν ναι, ασφαλώς πάμε καλά.
   Συνήθως όμως, ναι μεν,  αλλά…       



   Υστερόγραφο με άποψη :

         γενικά, ό,τι αποψιλώνει την ελευθερία διαμόρφωσης προσωπικής ιδεολογίας , η οποία είναι προϋπόθεση για την συνισταμένη μαζική κουλτούρα, προκαταβάλλει την έκβαση της σκέψης και μας φορτίζει θετικά ή αρνητικά, πριν ψηλαφίσουμε με τη λογική μας τα πράγματα, διαστρευλώνει και ,τελικώς, μας απαλάσσει από την ευθύνη της προσωπικής επαγρύπνισης. Σε αυτό το επίπεδο η προβολή των συλλογικών ευθυνών με έντονο τρόπο από τα media προς τις κοινωνίες δε βοηθά στην ιδεολογική τους ανέλιξη. Οι ταμπέλες είναι ύπουλα όπλα. Θα βοηθούσε μια απλή προβολή υπεύθυνων πράξεων και φωτεινών εξαιρέσεων. Εμείς αυτές πρέπει να διαδίδουμε. Τα media ας κάνουν το επάγγελμά τους.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

εντυπώσεις ;