τα χάπια που δεν πίνουμε

    Τα πρώτα μου χάπια ήταν οι μισές ασπιρίνες. Η μαμά τις έλιωνε σε ένα μικρό κουταλάκι νερό με το μικρό της δάχτυλο για να απορροφηθούν εύκολα και εξαιτίας αυτής της φροντίδας δε χρειάστηκε να μάθω να τις καταπίνω. Για χρόνια πίστευα ότι μισή ασπιρίνη είναι η μεγαλύτερη πίκρα που θα καταπιώ.

    Ήμουν έφηβος όταν ο παιδίατρος μας έγραψε τα πρώτα δυσκατάποτα φάρμακα. Θυμάμαι τον τρόμο μου, όταν μας τα έδειξε ο φαρμακοποιός. Ήταν τεράστια δίχρωμα μακρουλά χάπια και έπρεπε να τα καταπίνω κάθε μέρα για δύο εβδομάδες. Θυμάμαι το τραπεζομάντηλο της κουζίνας, ήταν ένα καρό με διπλές ροζ γραμμές, επάνω αριστερά μου το ποτήρι με το δροσερό νερό, δίπλα η οβάλ κανάτα νοτισμένη και μπροστά μου "το τελεσίγραφο" : το πρώτο μου μεγάλο χάπι.

    Θυμάμαι ότι ήπια τρία ποτήρια νερό με το χάπι μαγκωμένο μέσα στο στόμα μου, να πηγαινοέρχεται πάνω και κάτω από τη γλώσσα μου, να χτυπιέται στα δόντια και να παλεύει με την σταφυλή μου, ώσπου άρχισε να απλώνει εκείνη την απαίσια εκδικητική γεύση και τελικά με μερικές σπασμωδικές κινήσεις του κεφαλιού και δυο μεγάλες αναγούλες το κατάφερα.

    Τα πρώτα μου χάπια ήταν γραμμένα από παιδίατρο. Για χρόνια πίστευα ότι θα ήτανε το ογκωδέστερο πικρό πράγμα που θα καταπιώ.     

    Υπάρχουν πράγματα που ακόμη και σήμερα πιστεύω ότι δε θα χρειαστεί να καταπιώ. Και όλα μαζί αποτελούν αυτό το πολύτιμο απόθεμα αξιοπρέπειας, το εφόδιό μου για το υπόλοιπο της ζωής μου, το δισάκι μου για το δρόμο.

   Ασυναίσθητα διαλέγω για τις σχέσεις μου ανθρώπους που δε καταπίνουν εύκολα, αγωνίζονται να αποφύγουν τα χάπια, τα απλά και τα χρυσωμένα. Από τη δυσκολία τους να καταπιούν εγώ συνάγω συμπεράσματα που θα μου έπαιρνε πολλές κουβέντες για να βγάλω.

   Πίνουμε πολλά χάπια, όλοι μας. Αλλά εκείνα που δεν πίνουμε είναι εκείνα που μας ενώνουν. Γιατί διάολε, το πρώτο που σκοτώνει, ένα χρυσωμένο χάπι, είναι ένα ακόμη ετοιμοθάνατο όνειρο.

   Οι αγαπημένοι μου άνθρωποι είστε εσείς, που χρειάζεστε τρία ποτήρια νερό και αρκετή αναγούλα για να κατεβάσετε ένα χάπι. Παράξενο δεν είναι ; Θέλω να πω, η αναγούλα δεν σου κάνει και το πιο ελκυστικό μουτράκι. Ή στο κάνει ;