να μαραζώνουμε ο καθένας μοναχός του, σε κρύπτες, σε μοναχικές γωνιές, σε σκιές.
Μα γιατί, λες και δεν έχουμε άλλη επιλογή ;
Μανταλωμένες να μένουνε οι ηδονές, αυτές οι ανάσες του κορμιού μας, που κάποτες ήτανε ο λόγος για να συναντιώμαστε ;
Μασόνοι να αποκαλούνται όσοι βουτάνε ένα δάχτυλο στο μέλι, στο πυρ το εξώτερον να εξωθούνται οι μαστόροι της γλύκας ;
Μάτια να συναντιούνται και αμέσως να χαμηλώνουν, να αποστρέφονται την αναμέτρηση με τον απέναντι, κι όχι, δυστυχώς, από συστολή ;
Ματόκλαδα να ματώνουν από μέσα, ώσπου να φεγγίσει το κόκκινο, σα ρίμελ και μετά εκείνος που πρέπει να σκύψει να τα γλυκοφιλήσει... ε ; ..γιατί να είναι απών ;
Μαλακία δεν είναι ; Δεν είναι ;
Μα γιατί να μη φτάνει για όλους της ψυχής το φαί ;
Μαζικά να προσχωρεί ο κόσμος στην έσχατη, βλακέντια επιλογή της απουσίας ;
Μαντρωμένοι σε ανήλια δωμάτια με έναν υπολογιστή, τόσο κακή επίγνωση του χρόνου να αποκτούμε, σχεδόν εγκληματική επίγνωση του χρόνου που τρέχει και μετά με καμάρι έτσι να τη διατηρούμε ;
Μανιακοί της ταχύτητας σε πράγματα που δε 'ναι πράγματα, που έχουν μεδούλι, πράγματα που θέλουν το χουζούρι τους για να αναπνέουν και το νεράκι τους ν' ανθίσουν, εμείς να τρέχουμε ;
Μάλλον αγνοούμε τη φύση των πραγμάτων, άλλη εξήγηση δε βρίσκω.
Μαλωμένοι με τους πόθους μας, νάμαστε, λες και είναι ένα μάτσο ξένοι επιβουλείς ;
Μαραμένες να βγαίνουν οι καλημέρες μας, τι γα μη μέ νο ξόδεμα είναι αυτό ;
Μαριονέτες αν ήμασταν, θα είχαμε μια δικαιολογία, αλλά δε βλέπω πετονιές, δε βλέπω πουθενά, ούτε τις μπακέτες ούτε τις πετονιές.
Μαστόροι της υπεκφυγής να εκπαιδευόμαστε, λες και τα εισητήρια είναι όλα επιστροφής ;Κι ούτε ένα ταξίδι να μη γίνεται για τον προορισμό... τι μαλακία είναι αυτό... ότι το ταξίδι είναι ο προορισμός ; Τι μαλακία ; Έχετε δει τι θρίαμβος υπάρχει σε κάθε άφιξη ;
Ματ, εναντίον μας, ματ κατ' εξακολούθησιν.
Αφού το 'χουμε. Μέσα μας. Εκείνο που μας πρέπει... Τι περιμένουμε ; Γιατί ξοδευόμαστε ;
Ματιασμένοι είμαστε ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;