Πάλι εδώ. Στην αρχή... Δηλαδή, έλεος... Κι όσες φορές έφτασα μακριά ήταν που δεν είχα χτίσει μεγάλες προσδοκίες.
Πως μου ήρθε τώρα ;
Μου ήρθε γιατί αυτή η .."νέα συντριβή" δουλεύει εν αγνοία μου υπέρ μου. Θέλω να πω, επανεξετάζεται η χρησιμότητα όλων αυτών που διεκπεραίωσα μέχρι τα πενήντα. Τα ζυγίζω και τα βρίσκω κοντά. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να βασιστώ σ’ εκείνα που θα διεκπεραιώσω μέχρι τα εξήντα. Ούτε μέχρι το τέλος. Αν ήταν να κρατώ το κοκαλάκι της νυχτερίδας θα το ‘χα καταλάβει.
Γενικώς οι νάρκισσοι πεθαίνουν μέσα στο συννεφάκι της ματαιοδοξίας τους. Δεν πρέπει να το επιτρέψω αυτό να συμβεί. Πρέπει να στρίψω.
Πρέπει να στραφώ σε μικρά, αυτονόητα και χειροπιαστά πρέπει. Πρέπει να απεκδυθώ της μεγαλομανίας, της τελειομανίας και της αυταρέσκειάς μου και να επιτρέψω στη ζωή να περάσει από πάνω μου. Να περάσω εγώ πάνω της δε θα συμβεί, αφού…
Πρέπει να συντηρώ λιγότερα και να κερνάω περισσότερα. Πρέπει να τρώω ελαφρύτερα και να τσιμπάω συχνότερα. Πρέπει να ερωτεύομαι αραιότερα και να φλερτάρω τακτικότερα. Τι δεν καταλαβαίνω ;
Πρέπει να κρατώ το χέρι ανθρώπων που θέλουν να κρατηθούν, όχι να κρεμαστούν. Πρέπει να αρκεστώ στους θριάμβους που σκάνε σα πυροταχνήματα τη νύχτα. Όχι στους άλλους που στρέφουν πάνω τους τους προβολείς. Πρέπει να περισώσω αυτά που μείνανε μέσα μου και πιάνουν να σαπίζουν. Τι δε καταλαβαίνω ;
Και πρέπει να σταματήσω να γράφω τι πρέπει... αφού τα έχω εδώ μέσα... αφού...
....this is the end of my writing period, it's been an "age"
φιλάκια fellows
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;