Το τσουκάλι

           Ήμασταν για μπάνιο. Νερό ζεστό, παρέα, όλα καλά. Ο Μάνος έλεγε να βουτήξουμε να πιάσουμε άμμο. Πήρα μια ανάσα, βούτηξα να πάρω τη πρωτιά. Έφτασα κάτω, μα καυτός ο βυθός και σκληρός σα μαντέμι. Δεν είχε άμμο. Είχα και κλειστά τα μάτια. Ανέβηκα κάπως ντροπιασμένος. Με κοίταξε με το ύφος ανώτερου όντος. Ο Μάνος. Η Νικολέτα δίπλα γελούσε με την ψυχή της. Πιτσιλούσε με μανία όλη την παρέα. Παιδιά έπιασα πάτο είπα. Η Μαριώ γέλασε. Σιγά το νέο, είπε.

         Τότε ο Μάνος πήρε μια βαθειά αναπνοή και χάθηκε. Προς τα κάτω. Πέρασαν δεύτερα τόσα ώστε μια αδιόρατη ανησυχία να μας κάνει να κοιταζόμαστε.  Ο Μάνος πουθενά. Απέναντι κάποιος διαμαρτυρόταν για τα νερά. Έκαιγε όλο μας το σώμα. Και ύστερα σταδιακά μούσκεψαν τα πρόσωπά μας κρύο ιδρώτα. Έπεσε σκοτάδι σε μια στιγμή. Σαν κάποιος να έβαλε στον κόσμο ένα καπάκι. Νύχτα, σκοτάδι. Το νερό άρχισε να κοχλάζει. Ο κόσμος κολυμπούσε άναρχα και μερικοί ούρλιαζαν. Πονούσα και πνιγόμουν μαζί. Τότε κατάλαβα τι γίνεται. Ήρθε η ώρα. Πρέπει να απομείνουμε οι δυνατοί, οι λίγοι, οι επαρκείς.  

        Μερικοί παρέδωσαν το πνεύμα γρήγορα. Άρχισαν να βουλιάζουν.  Η θερμοκρασία ολοένα ανέβαινε. Η Νικολέτα γελούσε αλλόκοτα. Εμείς κρατιόμασταν για να μη χαθούμε. Κρατιόμασταν και μοιραζόμασταν ρανίδες ελπίδας. Φαινόμασταν καταδικασμένοι. Εν πάσει περιπτώσει δεν υπήρχε εκείνη την στιγμή μια διαφαινόμενη διέξοδος. Σκοτάδι και όλεθρος.

      Ο κόσμος γύρω άρχισε να συμπεριφέρεται σαν ένα μάτσο αγρίμια. Γίνονταν οι πιο ανίερες συμμαχίες. Ότι μπορούσε ο καθένας να κάνει για να επιβιώσει το έκαμε. Άρχισαν να μαζεύουν πνιγμένους σε μια γωνιά, απάνω τους μπορούσαν να πατήσουν και ίσως να ανασηκώσουν το καπάκι για να πηδήξουν έξω. Δεν έγινε τίποτε. Ήταν και το σκότος…

     Η Νικολέτα μου ψυθίρισε κάτι στο αυτί. Τραβηχτήκαμε στην άκρη και περιμέναμε. Με λίγη ψυχραιμία και με αργές αναπνοές επαναφέραμε την αυτοκυριαρχία μας. Κρεμαστήκαμε από ένα χαλκά και τραβήξαμε το κορμί μας έξω από τον όλεθρο. Εκεί ήταν καλύτερα.

     Πέρασαν κι άλλα λεπτά αγωνίας. Οι φωνές κόπασαν. Άρχισαν να χαλαρώνουν όλοι. Μια δύναμη ανασήκωσε το καπάκι, να κοιτάξει μέσα. Μας μέτρησε. Ήμασταν λίγοι. Επίλεκτοι. Μας έδωσαν κοκτέιλς και σωσίβια. Σωθήκαμε. Το καπάκι έφυγε. Έβαλαν απαλή μουσική. Από τις άκρες του τσουκαλιού άρχισε να βγαίνει αφρόλουτρο. Χαλάρωσα. Έπιασα δυό κορίτσια από τη μέση και τα τράβηξα κοντά μου. Άλλοι απομάκρυναν τα πτώματα.

     Ήμασταν σε έναν καλύτερο κόσμο. Το τζακούζι ήταν άψογο. Βασιλιάς. Τα κατάφερα. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν να κρατήσω την ψυχραιμία μου κατά το ολοκαύτωμα. Τώρα οι ευκαιρίες μου έκλειναν το μάτι. Ήμουν στους λίγους που άντεξαν την μετάβαση. Το νέο ήταν το αντίτιμο για την συνεργασία μου. Ο Μάνος πάει. Η Μαριώ πάει. Πολύς κόσμος έφυγε αρνούμενος να αποδεχθεί ότι το σύστημα είναι αμείλικτο. Δεν τα βάζεις μαζί του.

     Ξύπνησα ιδρωμένος. Πήρα την ταυτότητα και πήγα να ψηφίσω ολιγαρχία. Είναι ώρα να μείνουμε λιγότεροι. Αν δεν μπορούμε να έχουμε πόλεμο, ας εξοντώσουμε μερικούς με όποιον τρόπο είναι εφικτός. Δεν έχει χώρο για όλους. Μα δεν το βλέπουν ; Ψήφισα το τσουκάλι, εγώ. Γύρισα σπίτι ευχαριστημένος. Σε λίγους μήνες θα είμαι στην απ’ έξω. Ύστερα έπεσα για ύπνο και έσπευσα μέσα στο πλήθος, να χαθώ, να καλυφθώ, να βοηθήσω όποιον προλάβαινα. Υπήρχαν ακόμη επιζώντες. Τους έλεγα παραμύθια και τους σιγοτραγουδούσα για να τελειώσουν πιο ήσυχα. Ήταν η δουλειά μου, την έφερα βόλτα μια χαρά. Έπρεπε να φύγουν από τη μέση αλλά να υποφέρουν όσο λιγότερο γίνεται.

          Αυτή την ώρα, τώρα που συνθλίβονται οι ζωές των γύρω μου, εγώ επιλέγω να πάω σε προεκλογικές συνωμοτικές συνάξεις όπου ανταλλάσσονται υποσχέσεις. Φιλάω χέρια επίδοξων διανομέων των ιματίων της Μαριώς και του Μάνου που δεν προσαρμόστηκαν. Πρόκειται να είμαι καλύτερα εγώ. Δεν θα τελειώσω μέσα σε κανένα τσουκάλι κάνοντας τον ήρωα. Θα είμαι ανάμεσα στους λίγους που θα γλυτώσουν το τομάρι τους. Θα είμαι ανάμεσα στα τομάρια που θα γλυτώσουν τον όλεθρο. Γιατί ξέρω από ποιόν χαλκά να κρεμαστώ. Είμαι γάτα. Εφτάψυχος. Έμαθα πλέον. Το τσουκάλι είναι ένα απλό σύστημα φυσικής επιλογής. Ένα απαραίτητο κρεματόριο για να μην επικρατήσει το χάος. Δεν έχει χώρο για όλους… αφού.