Η Μεγάλη Εβδομάδα των Μικρών

Μανχάταν, Central Park West 15, Day one, 2012-04-09, 8:15
     ο Tom McFire παίζει τον parker του ανάποδα πάνω στο χρωμέ πληκτρολόγιο "τσεκάροντας" μαλακά το enter χωρίς να ξέρει αν πρέπει να το πατήσει.  Τα μάτια του είναι κουρασμένα και κόκκινα σα της αλεπούς κόντρα στα φώτα. Στην αίθουσα του Διοικητικού Συμβουλίου τα στελέχη βηματίζουν με τα εσπρεσάκια τους στα funcy χάρτινα ποτήρια σκουντουφλώντας με τις σκέψεις. Ο Tom τους βλέπει από τα κρυστάλλινα διαχωριστικά παραλλαγμένους από τις διαθλάσεις. Δεν έχουν φυσιολογικά πρόσωπα. Έχουν τις μάσκες που φτιάχνονται από ..ένταση. Ανάμεσά τους ο Nick επιμελημένα ατημέλητος αγορεύει με τη γλώσσα του σώματος ενός που δεν επιδέχεται αντιρρήσεις. Ο Tom δεν ακούει τα λόγια toy αλλά ξέρει καλά τι λέει. Ο Nick Traker δεν είναι από τα παιδάκια που υπογράφουν μασημένες εκθέσεις. Θα είναι ένα αγκάθι. Βάζει ένα δεύτερο σκέτο καφέ. Βηματίζει για λίγο και ρίχνει μια ματιά στο ρολόϊ. Δεν υπάρχουν περιθώρια. Παίρνει ένα cent και το στριφογυρίζει στα δάκτυλα. Ύστερα το στρίβει με επιδεξιότητα πάνω στο mouse pad. Πέφτει. Κορώνα. Παίρνει τον parker και πατάει το enter στο laptop. Σφίγγει τη γραβάτα στον 50χρονο λαιμό του και ρίχνει μια ματιά στην τσάκιση του παντελονιού. ΟΚ. Ανοίγει την διάφανη πόρτα και βγαίνει.

Κορνίτσοβο, Πίστης 3, Μεγάλη Δευτέρα, 2012-04-09, 15:15
      το ίδιο λεπτό έξω από τον καφενέ του στην Άρνισσα ο Κώτσος ο Τράϊκος χτυπάει νευρικά ένα Παπαστράτος στο μάρμαρο. Οι γραμμές της αμαξοστοιχίας έχουν ελεγθεί δυό και τρείς φορές και το μόνο που μένει είναι να ξεκινήσουν τα δρομολόγια. Ο Κώτσος περιμένει το τραίνο πως και τι. Ο καφενές εδώ και ενάμιση χρόνο έχει μείνει με τις κατσίκες για πελάτες. Κάποια τεχνικοοικονομική μελέτη είπανε, αποσβέσεις είπανε, διαχειριστικές σπατάλες είπανε η ουσία είναι ότι η ημερήσια αμαξοστοιχία Θεσσαλονίκη Φλώρινα ματαιώθηκε. Χωρίς μια κουβέντα. Εδώ είναι Ελλάδα. Τελεία και παύλα.

    Μα τώρα πλησιάζουν εκλογές. Οι επιτροπές διεκδίκησης πήρανε φωτιά. Eπήγανε και τους υποσχέθηκαν όλο το χωριό μονοκούκι. Σε όλα τα κόμματα ! Σάμπως θα τους δουν πίσω απ’ τη κουρτίνα ; Η ρόδα να γυρίσει. Κι έπιασε. Ως εξ ελληνικού θαύματος, Μεγάλη Τετάρτη πάνω που πρασίνισαν οι αχλαδιές και μπουμπούκιασαν οι μηλιές το ΠΑΣΟΚ θα ξαναβάλει μπρός το τραίνο. Done. Μένουν δυό μέρες. Ο καφενές θέλει ένα βάψιμο.

Μανχάταν, Central Park West 15, Day one, 2012-04-09, 8:25

    Ο Τom μπαίνει στην αίθουσα συνεδριάσεων χειροκροτώντας. Τα στελέχη μένουν άναυδα. Τους κοιτάζει έναν έναν και τους δείχνει φωνάζοντας θριαμβευτικά τα μικρά τους ονόματα. Mike, Jennifer, Jeff, Nick, Else, … χειροκροτάει, αναγκάζονται να ενστερνιστούν τον ενθουσιασμό, στην αρχή χλιαρά, ο Tom είναι επίμονος, Julia, Peri,    τώρα το χειροκρότημα πρέπει να ακούγεται μέχρι το point zero. Ο Tom μένει ακίνητος μπροστά στην προεδρική καρέκλα. Όρθιος. Τα χέρια στο γραφείο σε στάση «λιώνω ένα κουνούπι». Τους κάνει νόημα να σιγήσουν. Η ατμόσφαιρα βγάζει σπίθες στατικού ηλεκτρισμού σαν μάλλινη κουβέρτα τη νύχτα. Ο Tom μιλάει :

   - Είστε το 20% που απέμεινε στη φίρμα μετά τις εκκαθαρίσεις. Όλοι αυτοί που έφυγαν ήταν καλοί και δούλευαν με προσήλωση. Ξέρετε γιατί πήραν δρόμο ; Γιατί εσείς είστε οι καλύτεροι. Είστε οι καλύτεροι γιατί απεχθάνεστε όσο κι εγώ την ήττα. Σήμερα στις 9.01 ανοίγουν οι αγορές σε μια ιστορική για εμάς ημέρα. Η εταιρία θα αλλάξει το χαρτοφυλάκιό της από λευκό σε κίτρινο.  Ξέρετε ποιος είναι ο λόγος που αμείβομαι με 38 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο ; Προλαβαίνω τις καταστάσεις. Σας άκουσα όλη τη νύχτα να μου λέτε νούμερα. Θέλω να ευχαριστήσω τα στελέχη του risk compartment και να σας πω αυτό…. Μέχρι απόψε το βράδυ, εσείς, οι καλύτεροι, θα έχετε στο λογαριασμό σας από ένα bonus πεντακοσίων χιλιάδων αφού πετύχετε τον σημερινό στόχο. Αν τον πετύχετε οι εννιά στους δέκα το bonus αυτό διπλασιάζεται. Με αντιλαμβάνεστε ; Ένα εκατομμύριο έκαστος.    

    Τα μάτια των στελεχών έκαναν ένα διακριτικό κύκλο στα πρόσωπα. Πρέπει να ήταν όντως μια σημαντική μέρα. Απλώς δεν ξέρανε ακόμη το λόγο. Ένα μύριο ο καθείς...

  Κορνίτσοβο, Πίστης 3, Μεγάλη Δευτέρα, 2012-04-09, 15:25

    Ο Kώτσος περπατά νευρικά κάνοντας σχέδια. Το τραίνο είναι ένα θέμα. Τα κτήματα άλλο. Η Μαρία θέλει να κατέβει να σπουδάσει. Οι κατσίκα στραβοπατάει το πίσω πόδι. Και δεν πιάνουμε και ΝΕΤ στην TV...αλλά το σημαντικότερο όλων είναι το καίριο... Η καλλιέργεια στην κύρια έκταση της οικογένειας, εκείνα τα παρατημένα σκληρά στάρια χτύπησε ταβάνι. Επιδοτήσεις τέλος. Τώρα ; Ποιός θα μας ξελασπώσει ;  Η Ντόρα λένε πως ψάχνει φρέσκο αίμα... Της το έλεγα της Μαριώς μου να πηγαίνει στις μαζώξεις, στα κόμματα, αγύριστα μυαλά τα μικρά τα παιδιά. Πρώτα η περηφάνεια. Φάτε τώρα περηφάνεια.  Φάτε.
    Ο Κώτσος νιώθει εγκλωβισμένος σαν χρηματιστής σε μέρες πανικού. Τώρα θέλει να ιδρώσουν οι κώλοι μας. Και αν γεννούμε ανθρώποι... Α, ρε πατέρα, χάθηκε να κατεβείς Αθήνα ... χάθηκε ; Θα είμασταν κοντά σε καμιά διακόσιους βολευτές, όλο και κάτι θα γλείφαμε. Όλο και κάτι θα γλείφαμε. Τι να κάνει κανείς στο Κορνίτσοβο ; Τι ;

 Μανχάταν, Central Park West 15, Day one, 2012-04-09, 8:35

    Ο Τοm εξηγεί το σχέδιο με φωνή αγγελιοφόρου του θριάμβου. Φαίνεται σίγουρος :

- Μέχρι τις 11.00 σήμερα το πρωϊ θα έχετε διαθέσει επιθετικά ότι κατέχουμε σε Ισπανικών συμφερόντων τίτλους και εννοώ ότι διαθέτουμε, από κατασκευαστικές μέχρι οδοντογλυφίδες. Από τις 11.00 που το σούσουρο θα ξεκινήσει, μέχρι τις δώδεκα, θα έχετε ξεφορτωθεί και τους τίτλους από κάθε χώρα που επηρεάζεται σε μια πιθανή κατάρρευση των Λατινόφωνων Εταιρικών Σχηματισμών σε όλο τον κόσμο. Και μέχρι το μεσημέρι τα ομόλογα των κρατών που κατέχουν Ισπανικά ομόλογα. Με αυτήν ακριβώς τη σειρά. Αντιληπτός ; Δεν θέλω μισές δουλειές. Πουλήστε σε κάθε άνθρωπο που σας εμπιστεύεται και πρώτη πάρτε τηλέφωνο τη μάνα σας. Πέστε τα πιο μεγαλειώδη ψέματα και διώξτε μεγάλα πακέτα, θα είμαστε σε ανοιχτή γραμμή, κόκκινες γραμμές σήμερα δεν υπάρχουν. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό πρέπει το μεσημέρι να είμαστε με το 45% των τίτλων μας στα χέρια. Παστρική δουλειά και το βράδυ κερνάτε ποτά τους γκόμενούς σας. Μετά από αυτό φυσικά θα κάνουμε επαναξιολόγηση της αγοράς. Οι σημερινοί μας πελάτες δεν θα θέλουν να μας ξέρουν. Θα σας πρότεινα να αρχίσετε το χτένισμα των βιογραφικών σας. Πρόκειται για ηρωϊκή έξοδο και …

- Πρόκειται για αυτοχειρία ! Αύριο πρέπει να αλλάξουμε όλοι δουλειά ! Από τις 9.30 οι πάντες θα ξέρουν ότι εμείς σήμερα μόνο πουλάμε. Θα έχουμε ελάχιστα περιθώρια για διορθώσεις, είναι ένα σχέδιο με τεράστια ρίσκα, για να μιλήσω ευγενικά.

   Τα πρόσωπα όλων στράφηκαν προς τον Nick Traker. Του Tom η φάτσα δεν ίδρωσε. ; Έκανε πως δεν άκουσε. Ένα από εκείνα τα βλέμματά  του πέρασε φευγαλέα σα χαστούκι...Αυτόν εδώ έπρεπε να τον έχει σχολάσει από χθες, διάολε.

    - Ο Traker το λέει αυτοχειρία. What ever you call it, είναι αυτό που μας θρέφει και μάλιστα με μερίδες γκουρμέ. Οι πελάτες μας έχουν κερδίσει πακτωλούς με τις καλές συμβουλές μας. Ήρθε η ώρα να καλύψουμε την πλάτη μας. Ο Nick από ‘δω καθάρισε φέτος πάνω από 1,5 μύριο αραδιάζοντας φούμαρα από το τηλέφωνο. Είστε χρηματιστές και όχι πάστορες. Με εκνευρίζετε όταν με κάνετε να σας το θυμίζω. Χρειάζεται ;

   Ο Traker έβγαλε από την τσέπη του ένα κομψό κεχριμπαρένιο κομπολόϊ. Κοίταξε το μεγάλο…Τράβηξε ξαφνικά το νήμα και άφησε τις χάντρες να σκορπίσουν στο τραπέζι συνεδριάσεων. Κέρδισε ένα λεπτό προσοχής. Ήξερε το παιχνίδι... Μίλησε :

      - Boss, αν μου επιτρέπεις,δυό λόγια, το ντόμινο που θα δημιουργήσουμε είναι κολοσσιαίων διαστάσεων. Είμαστε η πρώτη σε κεφαλαιοποίηση εταιρία του Μανχάταν και κάθε μας φτάρνισμα σπέρνει επιδημίες. Η Ισπανία δεν είναι μια τελειωμένη υπόθεση. Θέλεις να είσαι αυτός που θα ρίξει την πρώτη Ναπάλμ ; Οι οίκοι αξιολόγησης μέχρι το βράδυ θα έχουν μετατρέψει όλη τη Νότιο Ευρώπη σε κόλαση. Και τι θα κάνουμε με τους υπόλοιπους Ευρωπαϊκούς τίτλους ; Και τι θα πούμε μεθαύριο στο πελατολόγιό μας ; 
     Ο Tom σήκωσε το χέρι με τουπέ Νέρωνα, για τους λίγους εκεί που ήξεραν ιστορία : 

- Traker, νοτιοευρωπαίε φίλε μου, εκείνο που με ενδιαφέρει εμένα είναι να μην κάνω αργή εκκίνηση. Η πιστολιά αργά ή γρήγορα θα πέσει. Αλλά και να μην ήταν να πέσει, εγώ δεν δίνω δεκάρα. Δεν πληρώνομαι για τα αισθήματά μου. Για τους υπόλοιπους Ευρωπαϊκούς τίτλους δουλεύει εδώ και ένα μήνα ο πάνω όροφος. Αθόρυβα και μεθοδικά. Το κάθε στέλεχος με ένα φάκελο αλλά κανείς τους με όλη την εικόνα. Αυτή την στιγμή είμαστε ήδη με το ενάμιση πόδι στην Ασία. Είμαι καλύτερα προετοιμασμένος από ότι νομίζεις. Είμαι πάντα ο Tom on the top. Από εσένα περιμένω τώρα την επιστροφή της εμπιστοσύνης μου σε πράξεις. Είμαστε στο ίδιο πλοίο. Μόνος ανέβηκες. Αλλά το τιμόνι το κρατάει πάντα ένας. Έχουμε λιγότερο από ένα τέταρτο και αυτό που συμβαίνει εδώ μέσα το ξέρουμε εμείς οι ένδεκα. Ήμασταν ανεπίτρεπτα αισιόδοξοι για την Ευρώπη, από τις χθεσινές μελέτες σας προκύπτει ότι δεν μπορούμε να απορροφήσουμε ούτε απώλειες της τάξης του 18%. Η ζημία θα ξεπεράσει τρεις φορές το συνολικό μας κεφάλαιο. Ότι κερδίσαμε κερδίσαμε. Μαζεύουμε και φεύγουμε. Μέχρι να σκάσουν τα πυροτεχνήματα εμείς θα είμαστε στο δρόμο για το σπίτι. Κύριοι βγέστε εκεί έξω, πάρτε από μια μεγάλη κούπα καφέ και πιάστε τα τηλέφωνα. Είναι ένας σκληρά πλασμένος κόσμος. Για νικητές. Για τους κορυφαίους. Για εσάς. Για την Else και τον Μike, για τον Νick Traker επίσης. Fuck Spain, gentlemen… Εσύ… Nick.. παίρνεις ένα bonus επιπλέον, first class ticket για την πατρίδα. Πήγαινε να κάνεις ένα Πάσχα της προκοπής. Έφαγες πολύ πίεση τελευταία. Μετά από αυτό είσαι ελεύθερος. Για Τουρκία είπαμε ;

     - Για Ελλάδα, Tom, αλλά δεν έπεσες μακριά, διάολε. Είναι στο ίδιο ναρκοπέδιο. Ακριβώς. Άκουσέ με boss. Εδώ ξεκινάμε ένα μικρό παγκόσμιο πόλεμο με αποτέλεσμα εκατομμύρια ανέργους. Η δουλειά τελειώνει παστρικά αφού και το 35% να τραβήξουμε εμείς έχουμε υπερκαλύψει το αρχικό μας κεφάλαιο. Απλά, ρωτάω, δεν μας ενδιαφέρει από εδώ και εμπρός η Ευρωπαϊκή αγορά ; Μήπως βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας ; Την ίδια αγορά δεν είναι που την χαρακτηρίζαμε χρυσορυχείο πριν από μήνες ; Άσε το ανθρωπιστικό, λες να μην ξαναβγάλουμε δολάριο από τη μεγαλύτερη αγορά του πλανήτη ; Είναι η τελική σου απόφαση;  

     Ο Tom McFire έπιασε το χέρι του Nick, τον τράβηξε βίαια δίπλα του & τον έδειξε με το άλλο χέρι σαν ένα παράδειγμα στους υπόλοιπους, φορώντας ένα απίστευτο χαμόγελο και ξεσπώντας σε ένα ακόμη χειροκρότημα.

    - Να γιατί τον αγαπάω. Πονάει την φίρμα και σκέφτεται το αύριο.  Αγαπητοί μου ο κύβος ερρίφθη. Η απόφαση είναι τελική. Όσοι επιθυμείτε αυτή την στιγμή περάστε έξω από το καράβι. Το μερίδιό σας θα μοιρασθεί στους υπόλοιπους. Nick μαζί θα το τελειώσουμε, φίλε. Αγαπούλες μου σήμερα το πάρτυ είναι για λίγους. Καλή σας μέρα.

    Μετά, ένα ένα, έπιασε όλα τα χέρια των γερακιών του. Υπήρχε ένας συγκρατημένος πανικός πίσω από τα βλέμματα που θα τον έπιανε και ένα ανήλικο. Ήταν η αρχή του τέλους για όλους σε αυτήν την εταιρία. Για τους νεότερους θα ήταν μια μεγάλη μαύρη σελίδα στο βιογραφικό. Οι μεγαλύτεροι μπορούσαν να παρηγορηθούν με το εκατομμύριο και να αποσυρθούν. Όλοι καταλάβαιναν καλά ότι την επαύριο θα έπρεπε να σβήσουν από την κάρτα τους τον τίτλο χρηματιστής. Αλλά τώρα δεν ήταν ώρα για σκέψεις. Με τα πρόσωπα ξαναμμένα βγήκαν από την αίθουσα συνεδριάσεων και χώθηκαν στους ανελκυστήρες. Θα ήταν μια μακριά ημέρα. Έπρεπε να βγάλουν το ψωμί τους.

     Μέσα από την αίθουσα έβγαιναν ακόμη κραυγές, ο Tom ωρύονταν θριαμβευτικά….

- Fuck fuckin Spain, ladies & gentlemen, fuck Spain. Νόμισαν ότι άκουσαν και ένα ακόμη χειροκρότημα. Αλλά μάλλον ήταν ιδέα τους. Ναι, σίγουρα θα ήταν ιδέα τους.

           Πέρασαν τρείς μέρες σφαγής των αμνών στα ταμπλώ των χρηματιστηρίων. Η Ισπανία υποβαθμίστηκε δυό βαθμίδες ακόμη, σε επίπεδα υπανάπτυκτων αγορών. Ο Tom κατέβασε τα τηλέφωνα και μαζί του όλοι οι συνέταιροι. Η φίρμα δεν βγήκε να αγοράσει τίποτε με τα μετρητά. Στην Ευρώπη το ένα Eurogroup μετά το άλλο μάταια προσπαθούσε να καταλαγιάσει τις εντυπώσεις. Όλοι οι μεγάλοι παίχτες αποσύρονταν με πανικό από όλες τις χώρες γύρω από τη Μεσόγειο. Η Ελλάδα φάνταζε ήδη σαν μια αστραπή από προηγούμενη μικρή μπόρα.

      Κορνίτσοβο, Πίστης 3, Μεγάλη Πέμπτη, της Σταύρωσης του Κυρίου, 2012-04-09, 20:30

Ο Νίκος Τράϊκος ή Traker, κατεβαίνει από την φρεσκοβαμμένη αμαξοστοιχία στο σταθμό της Άρνισσας. Η μύτη του έχει ξεχειλώσει από τον νόστο. Πέφτει στην αγκαλιά του Κώστα με ένα λυγμό ανακούφισης. Ύστερα το βλέμμα του σαρώνει τους γύρω λόφους καθώς ποτίζουν τα διψασμένα τους ριζά στη μαβιά λίμνη. Δεν ακούγεται τίποτα παράταιρο. Ένα Πάσχα της προκοπής. Ένα εκατομμύριο ακόμη λερωμένο χρήμα στη banka. Λερωμένο από τις θυσίες λαών που δεν ήξεραν ποιός ρυθμίζει την τύχη τους. Λερωμένο από τα γενοφάσκια του, ένα εκατομμύριο κλεμμένο από τους Ίβηρες σε δυό ωρίτσες. Δεκαεφτά ΔΙΣ περικοπές στην υγεία και την πρόνοια σε μια χώρα που ιδροκοπάει από αγωνία, όλα στον κάδο. Αύριο η Ισπανία θα δανείζεται χειρότερα από χθες, ότι και να κάνει.. Και έχει ο Θεός των Μικρών... σκέψεις, ενοχές, ο Νick και η Ελλάδα που πασχίζει να κάνει τον ξανακάνει  Νίκο Τράϊκο, ξανά θνητό, αυτόν , έναν από τους σύγχρονους Θεούς της Νέας Τάξης Πραγμάτων.Ένα θρόϊσμα έκανε το Νικόλα να ανατριχιάσει. Ένα φρρρρτ.

    Ένας σπουργίτης κάθησε πάνω στην Delsey, δυό μέτρα από τις ράγες. Η αμαξοστοιχία ήταν ένα μικρό στίγμα στο βάθος, αγκομαχούσε προς το Αμύνταιο παράγοντας εικόνες πενήντα χρόνων πίσω. Αυτή τουλάχιστον θα ξαναπεράσει, όχι σαν άλλα τραίνα. 
    Τα δυό αδέλφια περπάτησαν γαλήνια προς το σπιτικό του Κώτσου. Βάλανε κόκκινο στα χαμηλά ρετσινοπότηρα, αυτά που στις απλές κοινωνίες κάνουν για όλα τα πιοτά. Μέσα σε δυό μέρες ο Nick ξανάγινε Νικόλας. Πήρε τις αποφάσεις του. Πρόσφερε στον αδελφό του 300.000 ευρώ για τα υπόλοιπα στρέμματα γης του πατέρα. Είχε κάτι στο μυαλό του. Μια πενταετία αγώνα. Ένα αποστακτήριο. Ένα λόφο ξυνόμαυρο και μια πλαγιά Merlot. Τίποτε γιγάντιο. Πέντε χρόνια υπομονή, ένα τράτο στη γη του Αμυνταίου να σκεφθεί, να αποφασίσει και να καρπίσει. Η γη δεν έχει πάνω και κάτω. Μοναχά, να, θέλει τον χρόνο της. Να αποφασίσει αν την αγαπάς. Να αποφασίσει αν πιάνεις δυό παράδες σαν άντρας. Μετά σου συμπεριφέρεται με μπέσα. ίσος προς ίσον.

 Μανχάταν, Central Park West 15, Day six, 2012-04-14, σούρουπο.
    Στα υπόλοιπα αλλώβητα κτίρια γύρω από το point zero οι όροφοι ανάβουν τα φώτα σε εντυπωσιακές αλληλουχίες. Η Νέα Υόρκη παίρνει την αστραφτερή της μορφή, εκείνη που την κάνει μητρόπολη του φωτός. Δεύτε λάβετε τεχνητό, λαμπρό φως. 
   Στον ουρανοξύστη της Central Park West 15, μπορείς να διακρίνεις μια αλλόκοτη διαφορά. Μέχρι τον 18ο όροφο φωτολουσία, μετά 6 ορόφους σκότος και από εκεί και πάνω πάλι λευκό. Σαν κάποιος να χώρισε μια μερίδα και να την πήρε. Αν προσέξεις τα κτίρια, λείπουν μερίδες από όλα. Λείπουν μερίδες γιατί οι μερίδες πλέον δεν φτάνουν για όλους. Και οι "όλοι" είναι πολύ λαίμαργοι για να αρκεστούν στις μερίδες που μείναν. Το σκοτάδι δεν φεύγει πιά από τη Νέα Υόρκη το σούρουπο. Δε φεύγει ούτε πιό αργά το βράδυ. Δε φεύγει ούτε σα ξημερώσει ο Θεός, όχι από παντού. Λίγο από το σκοτάδι στα όνειρα των Ευρωπαίων του Νότου έχει μεταφερθεί εδώ, κόβοντας φέτες τα μικρά θαύματα του Μανχάτταν. Είναι μια δικαιοσύνη που απλώνεται ανεξέλεγκτα.


Κορνίτσοβο,Πίστης 3, Μεγάλο Σάββατο,της Ανάστασης του Κυρίου, 2012-04-14, 23:30

    Λαμπάδες σβηστές περιμένουν το Άγιο φως, κάτω από το κυπαρίσσι του Άη Νικόλα. Ένα e-mail ζουζουνίζει  στη τσέπη του Nick. Από Αμερική. Της Jen. Από τη φίρμα. Κατάσταση αμόκ στην χρηματαγορά. Κανένας αλλώβητος. Καλύτερα να μη γυρίσετε πίσω. Mr Traker μας απέλυσαν όλους. Οι πεντακόσιες ήταν η αποζημίωση. Jeniffer .  Ο Nικόλας ξαναβάζει το τηλέφωνο στη τσέπη. Για τα καλά. Απενεργοποιημένο. Στο πρόσωπό του απλώνεται ένα χαμόγελο γαλήνης, σαν τη φάτσα μωρού που μόλις το ξεσκάτωσαν. Που μόλις το ξεσκάτωσαν. Ακριβώς.

   Από την πόρτα της εκκλησιάς ξεχύνεται αργά ένα ποτάμι κίτρινου γλυκού φωτός. Οι φυσιογνωμίες τρεμοπαίζουν σαν συμφιλιωμένες με το σκοτάδι και με το φόβο.

  - Δεύτε λάβετε φως....