Το ξενικό το δηλητήριο είναι αντίδοτο, σε μια αρρώστια που ένας άλλος μάχεται. Σε άλλο πεδίο μάχης και με όπλα που εσύ δε τα χρειάστηκες ποτές. Γιατί να μπεις στη μέση, ποιός ο λόγος ; Κι αν νικήσεις, ποιά είναι η δόξα που θα κουβαλήσεις, όταν δε ξέρεις, τι είναι αυτό που σκότωσες ;
Το ξενικό το δηλητήριο είναι το ελιξήριο της ζωής κάποιου άλλου. Είναι ο τρόπος που σκοτώνει τα φαντάσματα, σε έναν κόσμο που έχτισε μονάχος του, με υλικά για τα οποία εκπαιδεύτηκε στη φάση της δικής του εξημέρωσης, πέστο εσύ ενηλικίωσης που δε 'ναι δεδομένη. Κανείς δεν είναι μάστορας τόσο καλός, με δυό ελιξήρια να φτιάξει ένα φίλτρο. Που βρίσκεις όλη αυτή την έπαρση και θέλεις από ξένο ελιξήριο να πάρεις δόσεις και να αναμιχθείς ; Τι ακραίος εγωϊσμός σε οδηγεί σε ολέθριο σφάλμα ; Γνωστός σε όλους ακραίος εγωϊσμός. Τα παντα λες γυρίζουν γύρω από σένανε. Ε, όχι.
Το ξενικό το δηλητήριο φαίνεται από εξήντα μέτρα. Έχει ποτήρι ιδιαίτερο και χρώματα που κλαίνε. Είναι ταυτόχρονα βουβό και βροντερό, είναι γλυκό πικρό ωφέλιμο και θανατηφόρο. Ο μόνος που μπορεί να γεύεται απ' αυτό και να επιβιώνει είναι ο παρασκευαστής του.
Άμα δοκίμασες , σκύψε και φτύστο. Αυτό να κάνεις. Σκύψε αμέσως και φτύστο.
" όταν παίρνεις κάτι προσωπικά, νιώθεις προσβεβλημένος, δημιουργείς εντάσεις μεγιστοποιώντας το ασήμαντο επειδή σε πνίγει η αφελής εντύπωση ότι εσύ έχεις δίκαιο και ο άλλος άδικο. Μεταφέρεις με ένταση τις δικές σου τιε απόψεις οι οποίες καμία σχέση δεν έχουνε με το οικοδόμημα του άλλου. Αυτό που σου φάνηκε μια προσβολή του δικού σου ονείρου, βασίζεται στις δικές σου τις παραδοχές στις οποίες άλλωστε βασίζεται διαρκώς ό,τι κι αν κάνεις. Ο τρόπος που ο κάθένας βλέπει εμπρός του τα πράγματα, είναι αποτέλεσμα των συμφωνιών που έχει συνάψει με τη ζωή. "
απόσπασμα από μελέτη του Don Miguel Ruiz με τίτλο "Οι τέσσερις συμφωνίες"
... Γεύτηκα γλύκα ξενική, παλιό κρασί - απόθεμα σε αμπαριού βαρέλια της αγάπης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη δέχτηκα χωρίς αντισώματα, χωρίς πανοπλίες- καλό του κεφαλιού μου.
Δε μέτρησα το μέγεθος, μικρά τα μέτρα που' χα στην εργαλειοθήκη μου, για τέτοια ευλογία.
Έκανα φονικά πολλά, σκοτώνοντας με σύνεση την προκατάληψη και την αμφιβολία.
Πάσχισα το ελιξήριο του αλλουνού, δικό μου να το κάνω, από το ίδιο φίλτρο-δισκοπότηρο να κοινωνούμε... Δικαιωμένος νιώθω!
Μάστορας γίνομαι, μέρα τη μέρα. Μαζεύω σκόρπια γέλια, αγγίγματα αυθόρμητα και στιγμές τιποτένιες, φορτώνοντας το πανέρι μου.
Μάστορας γίνομαι... Να ξεχωρίζω τη γλύκα την ξενική από μακριά, κοντά μου να τη φέρνω.
Πίνω με όλες τις αισθήσεις μαζεμένες, κράμα από σιωπές φωτεινές και βόγκους σκοτεινούς - απ' το ποτήρι ξένου παρασκευαστή.
Πόσο απολαμβάνω τούτο τον εγωισμό μου, λέω πως όλα γύρω μου γυρίζουν... Μιχάλης