Ένα ρεβύθι είναι ένα ρεβύθι. Δεν μπορεί να
κινητοποιούνται ολάκεροι στρατοί για να πάει με την ησυχία του στο χαντάκι του
για ύπνο. Θα μπορούσε να έχει δυό τρία ρεβύθια μαζί του να το ποτίσουν και να
το ξεψειρίσουν και τέρμα.
Μερικοί
αναθεμάτισαν την ώρα που του ανέθεσαν την ηγεσία του μπαξέ. Μετά οι πιο παλιοί
θυμήθηκαν ότι και με τις πιπερίτσες είχε καεί το πελεκούδι από ενθουσιασμό και
ύστερα το κάψιμο πέρασε μέσα τους μέχρι που χρειάζονταν διπλό νερό για να
σβήσουν.
Το ρεβύθι πέρασε, είδε κι έφυγε.
Κοντορεβυθούλης.
Ύστερα μαζέψανε και το ελικόπτερο. Ησύχασε
ο αγρός. Δόθηκαν στην κυκλοφορία τα αυλάκια κι όλα πήραν τη ρουτίνα τους. Τα
λαχανικά πέσανε για ύπνο. Μα δεν ήταν ελαφρύς. Δεν ήταν ελαφρύς γιατί είδανε
όλα το ίδιο όνειρο.
Είδανε ένα κουκί να τους περιμένει στη
γωνία με το μαχαίρι στα δόντια.
Τότες το πράσο έβαλε τα δυνατά του και
φώναξε :
- Ακούστε με ! Φτάνει ψάχνουμε αυθεντίες μεταξύ μας. Είχε
έλθει τις προάλλες εδώ εκείνος με τα σχιστά ματάκια και το καπελάκι, ο καλός
μπαρμπούλης, ο πως τον λέγανε, ο μπαρμπα Στάθης και θα μας πότιζε τζάμπα
καθημερινά . Με τις κλωτσές τον διώξατε. Να πάω να τον φωνάξω ; Μια υπογραφούλα
υπόθεση είμαστε. Θα ηρεμήσουμε για πάντα. Αφού λαχανικά είμαστε.
Και το κουνουπίδι κουνώντας τα φύλλα πάνω
κάτω υπερθεμάτισε…
- Αν
είμασταν πουλιά, καλά, αλλά αφού είμαστε λαχανικά....εχμ, καλά τα
λέει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;