Τετάρτη, Αυγούστου 15

στη Μονεμβασιά

Μονοβασιά...
 ..ο βράχος. Η πάνοπλη θάλασσα. Χρόνος βαθύς, πληρωμένος. Ταλαιπωρημένη δόξα. Ο βράχος στο βράχο...  τα σιωπηλότερα λόγια. Οι βουβές συναντήσεις αντίκρυ στη θάλασσα ή μέσα στο φεγγάρι. Εδώ, που διακρίνεις τα αδιάψευστα όρια, όλων των χωρισμών και των αιώνων. Ξεχασμένες γωνιές, μισοτελειωμένες μνήμες, έρωτες, το κλεισμένο πηγάδι. Εδω, η νύχτα, η πιό μεγάλη, η αγιασμένη απ' τ' άστρα. Πέτρα αφομιωμένη απ΄το σκοτάδι.
Ο κώδικας της πέτρας, το πέτρινο καράβι, η Μονοβασιά, κι ο έρωτας... το άλλο πέτρινο καράβι , το αταξίδευτο, το χιλιοταξιδεμένο στους ψηλότερους πόντους...
 σκόρπιες ρίμες του Ρίτσου σε υποδέχονται εδώ... στον τόπο που έζησε και εκοιμήθη ο ποιητής. 
    Πέτρες  οκτώ χιλιάδων χρόνων,  πόσων πατημασιών ; Ο θάνατος δεν είναι παρά ένα φύλλο που έπεσε για να θρέψει ένα φύλλο που ανεβαίνει,  έτσι γράφει έξω από το σπίτι του ποιητή. Ο Ελκόμενος Χριστός, Η Παναγιά η Μυρτιδιώτισσα, η Κρητικιά, η άλλη η Παναγιά η Χρυσαφίτισσα ποιός ξέρει από ποιόν νουνό εβαφτισμένη... ο Αη Νικόλας στον αφρό του Αιγαίου, η Αγία Άννη, σαρράντα εκκλησιές άλλες ορθές και άλλες σωριασμένες, από την ανελέητη αντίσταση στον αέρα του πελάγου. Και πάνω πάνω , μέσα στο κάστρο της ακρόπολης, η Αγια Σοφιά, κίτρινη, φωτολουσμένη απ΄το ηλιοβασίλεμα του Αυγούστου, ζεστή και κρύα μαζί, να μην ξέρεις πως να αγγίξεις...
Μονεμβασιά. Η μόνη έμβασις, μια πύλη, μια στενή λωρίδα πέτρες και ο βράχος σε προσέχει βλοσσυρός. Σαν μπεις, μιλάς σιγά, κι αθόρυβα βαδίζεις. Λίγοι διαβάτες, σε πέτρες που γλυστρούν, πατημασιά, πατημασιά, κερδίζεις μέτρα και εισχωρείς στο σκηνικό και αφομιώνεσαι, αν είσαι ακόμη άνθρωπος, μα δε μπορείς αλλιώς .  Σε καθηλώνει. Μικρά καφέ με κλασσική μουσική, δυό τρεις γκαλερίστες και τα λίγα μαγαζάκια αναμνηστικών , στο χώρο ενταγμένα με ύφος και ήσυχες βιτρίνες. Ούτε μπλουζάκια, ούτε γκλίτσες, ούτε τσολιάδες, ούτε γύψινα ομοιώματα. Πολιτισμός που λάμπει δια της λιτής του παρουσίας. Μερικά χειροποίητα αντικείμενα και ντόπιο μέλι και κρασί, προϊόντα ελιάς σωστά συσκευασμένα, κοσμήματα και ελαιογραφίες. Καθόλου Άγγλοι, καθόλου Γερμανοί καθόλου αφηνιασμένοι για αλκοόλ γενικώς.

Γάλλοι, Ιάπωνες, Ιταλοί, Έλληνες, Ολλανδοί, Σκανδιναβοί... που όλοι ερωτευμένοι δείχνουν ... γιατί εδώ δεν έχει μαζικό τουρισμό, δεν έχει πλήθος που ζητά φθηνό πιοτό και πλαστική ξαπλώστρα, ούτε να ζήσει τη ζωή που ξέχασε να αγγίξει. Κόσμος ήρεμος, αργές κινήσεις, λαχάνιασμα και μάγουλο κόκκινο από τον ανήφορο και κλεφτά φιλιά.

Malvasia ...Μονεμβασιά , λιαστό σταφύλλι, ροζ κρασί, γλυκό, κόκκορας με χυλοπίτες, σαλάτες από ζωντανή ντομάτα και πιπεριά που σπάζει στα δόντια με ένα κρακ... τυρί σκληρό και λάδι Μάνης...

Το κάστρο στέκεται και παρακολουθεί πανιά να μπαίνουν και να βγαίνουν στο απέναντι λιμάνι. Ο ήχος είναι ο αγέρας, η μυρωδιά είναι η συκιά, το φως είναι ο ήλιος και το όνειρο είναι παλιό, χιλιοτραγουδισμένο αλλά δικό σου.

Όμορφη είναι η Ελλάς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

εντυπώσεις ;