ανά(σ)ταση

    Είναι πασιφανές ότι δεν είναι έτοιμοι να κυβερνήσουν και ότι το παγκόσμιο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο δεν τους θέλει στα πόδια του και θα μας υποβάλλει σε καψώνια. Θα ήταν βολικότερη για όλους μια κυβέρνηση ενταγμένη στα σαλόνια και συμβατή με τις κουλτούρες των αγορών. Αν δεν μπορείς να καθορίσεις τις εξελίξεις , ανάγνωσέ τες και πήγαινε με το ρεύμα. Θα είσαι σε ευκολότερη θέση. Αλλά.... 

Τι θα γίνει με την ηθική μας και το κοινό αίσθημα δικαίου ; 

    Πέρα από την σύνθετη πολιτική και την κρίσιμη οικονομική κατάσταση εκείνο που παραγωγικά, ηθικά και τελικά πρακτικά μας έχει καθηλώσει είναι ο βομβαρδισμός της θλίψης και της απελπισίας. Ποτέ δεν ήμασταν τόσο απαισιόδοξοι για το αύριο, ε ; Ποτέ δεν αισθανόμασταν τόσο παρίες. Και ποτέ δεν αυτο- μαστιγωνόμασταν τόσο πολύ κάθε φορά που παθαίναμε μικρές ή μεγάλες ήττες. Ποτέ δεν είχαμε περισσότερο ανάγκη από μια γενική αναθεώρηση των δεδομένων. Ποιός θα εκφράσει την ανάγκη αυτή ; Ποιός θα περάσει ένα σύνθημα ανατροπών ώστε να αλλάξει η αυτοκαταστροφική μας ατζέντα ;

     Στο βάθος του μυαλού μας είναι εδραιωμένη σήμερα η άποψη ότι είμαστε οι χειρότεροι στον πλανήτη. Χωρίς ωστόσο να έχουμε από πρώτο χέρι άποψη σε τι επίπεδο βρίσκονται οι μέσοι άνθρωποι στις άλλες χώρες. Θέλω να πω ότι οι αντιθέσεις στην ελληνική κοινωνία έχουν αμβλυνθεί σημαντικά και η απόσταση που χωρίζει τους κατοίκους στο Κερατσίνι από εκείνους στην Καλλιθέα και τη Βουλιαγμένη είναι μικρότερη από την απόσταση που χωρίζει το Μπρόνξ από το Μανχάταν. Οι συμπολίτες μας που στερούνται πρόσβαση στην υγεία και την εκπαίδευση είναι λιγότεροι από εκείνους στην Τουρκία. Οι κάτοικοι της Αστυπάλαιας είναι λιγότερο εγκαταλελημένοι από τους αντίστοιχους στη Σιβηρία.  Και το επίπεδο μόρφωσης του μέσου έλληνα νεαρού άνεργου είναι πολύ πολύ ανώτερο από του μέσου Γερμανού άνεργου. όχι ; Θέλω να πω... μια έκρηξη ανεργίας στη Γερμανία θα είναι πολύ πιό καταστροφική από αυτή που βιώνουμε στην Ελλάδα. Ο λόγος είναι ότι τα τελευταία είκοσι και πλέον χρόνια δεν παράγουμε απολύτως εξειδικευμένα στελέχη αγοράς αλλά ευρύτατα μορφωμένους πολίτες του κόσμου που μπορούν να διαχυθούν με ευκολία όπου γης και να βγάλουν ένα κομμάτι ψωμί. Οι εικοσιπέντε χιλιάδες εργάτες μιας αυτοκινητοβιομηχανίας που κλείνει, που μπορούν να διαχυθούν ;

    Λοιπόν....Πως θα επιτύχουμε ανάνηψη από αυτήν την ομαδική κατάθλιψη ; Πως θα ενεργοποιήσουμε ξανά τα ένστικτα της προόδου που είναι έμφυτα  σε όλους τους φυσιολογικούς ανθρώπους που έχουν την υγεία τους ; Πως θα πάρουμε από το χέρι τους αδύναμους και τους απόκληρους όταν δεν μπορούμε κάθε πρωί ούτε να σύρουμε τα πόδια μας μέχρι τη δουλειά ; Πάνω σε αυτό πρέπει να δουλέψουμε. Δεν θέλω να περάσω σε καμία περίπτωση στο ρεύμα δημαγωγίας που σαρώνει υπόγεια την ελληνική κοινωνία με υποσχέσεις για φη της επαγγελίας, εξάλλου νομίζω λίγοι θα χάψουν τις τερατολογίες για πακτωλούς χρημάτων από πετρελαιοπηγές. Αλλού θέλω να εστιάσω.

    Κλειδί για την έξοδο από την εσωστρέφεια θα είναι καταρχήν η εκτόνωση του λαού μας μέσα από την απομάκρυσνη του πολιτικού κατεστημένου, δουλειά που δεν είναι καθόλου εύκολη, αλλά είναι στο χέρι μας. Γι αυτό επιμένω στην καταβαράθρωση και της νέας δημοκρατίας από τα ποσοστά της και την εισαγωγή της σε μια περίοδο ανακατασκευής.

   Κλειδί για την απόδραση από τη θέση του κατηγορούμενου θα είναι μια ηγεσία που κάθε φορά που δεχόμαστε προσβολές από τους άφθαρτους και υπεράνω ηγέτες αυτής της ληστρικής θεατρικής ομάδας των διεθνών τραπεζιτών, της Λαγκάρτ, του Μπαρόζο, του Γιούνγκερ και των συναφών θα απαντά. Θα απαντά στα ίσια, αναφέροντας στοιχεία για την δυστυχία που προκάλεσαν οι πρακτικές τους στη Ρωσία, την Ουγγαρία, την Αργεντινή, τη Χιλή και όπου αλλού πέρασε το συνεργείο καθαρισμού του ΔΝΤ. 

    Κλειδί για την έξοδο από αυτή την συναισθηματική λούπα είναι η απόφασή μας να απέχουμε από την ενορχηστρωμένη επικαιρότητα των ΜΜΕ. Η ποσότητα ενημέρωσης που μας προσφέρουν είναι πενιχρής χρησιμότητας σε αντιπαράθεση με την σύγχυση που μας δημιουργούν. Πίσω από αυτό το πάρτυ πυροτεχνημάτων υπάρχει ένας άλλος κόσμος, ο κόσμος που επιμένει να παράγει προϊόντα, να οδηγάει φορτηγά, να σηκώνει γιοφύρια και να διδάσκει σε μικρά χαμογελαστά παιδιά ποιήματα και πεζά των μεγάλων δασκάλων μας. 

    Κλειδί για την ανά(σ)τασή μας είναι το να καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε όλες μας τις διανοητικές και θεωρητικές μας δυνατότητες και χρησιμοποιώντας τα εναπομείναντα μέσα και πόρους του τόπου μας να οδηγηθούμε με σταθερά καλή απόδοση σε μια προσωπική και ομαδική παραγωγικότητα μέσα σε πέντε δέκα χρόνια. 

    Η παγκόσμια οικονομία είναι στα φόρτε της, επιζητά νέα χωράφια δράσης και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα περάσει και από τα μέρη μας όσες φορές και αν ανατρέψουμε τις κυβερνήσεις και τους συσχετισμούς. Εμείς, οι απλοί άνθρωποι της καθημερινής ρουτίνας θα λέμε καλημέρα στους ίδιους γειτόνους και θα χτυπάμε καφέ στο ίδιο φλυτζάνι κάθε πρωί ακόμη και αν η Παπαρήγα αυτοδύναμη αναθέσει στην Κίνα την οικονομική απογείωση της χώρας. Κάποιες ταμπέλλες θα αλλάξουν χρώμα και καταλήξεις ονομάτων, η γης θα τα βλέπει όλα αυτά και θα γελά παράγοντας καρπούς και περιμένοντας να γνωρίσει τον πρώτο άνθρωπο που θα φύγει και θα πάρει τα λεφτά του μαζί του, εκεί, εκεί που φοβόμαστε όλοι να σκεφτούμε τι υπάρχει, στο επέκεινα.

     Αλλά πολλές φορές η άσχημη αυτή σκέψη, ότι δεν είμαστε άφθαρτοι, αρκεί για να μας ανακατέψει τις άναρχα διαλεγμένες μας προτεραιότητες. Κάποτε πρέπει να ασχοληθούμε και με τα  όνειρα που είχαμε τότες που κάναμε τα πρώτα ερωτικά, οικογενειακά, εργασιακά και κοινωνικά μας βήματα, τότε που μας έφτανε που είχαμε ψυχή και κορμί έτοιμο για όλα. Να τα θυμηθούμε, να τα νοσταλγήσουμε, να τα ξαναγαπήσουμε και κάνοντας μερικά βήματα πίσω να οργανώσουμε μια όμορφη καινούργια πορεία προς τα εμπρός. Πήραμε λάθος δρόμο. Δεν πεθάναμε κι όλας ! Θα τον ξαναβρούμε.  

      Και τότε ο Τοτός θα είναι πάλι ...πρόθυμος να πηδήξει την Αννούλα. ( sex )