... δεν είναι και μικρό πράγμα στις μέρες μας .
Αχ πόσο τη χρειάζεσαι τούτη την θεσμοθετημένη παύση !
Μερικές φορές, σαν ένας βαρκάρης, θέλεις απλά να βρεις να δέσεις να κρυφτείς, μη βολοδέρνεις όλη νύχτα μεσοπέλαγα. Μαθαίνουμε να φοβόμαστε τα στοιχεία της φύσης, ιδιαιτέρως αυτά που δεν είναι ο φυσικός μας χώρος.
Μερικές φορές, σαν ένας εργάτης, θέλεις να σταματήσεις να πονάς, σε όλο σου το κορμί, ο κάματος δεν τελειώνει ποτέ να σε λιώνει. Μαθαίνουμε να αρκούμαστε στην ανασυγκρότηση, ιδιαιτέρως τόση όση δε φτάνει για να πάρει εμπρός και ο νους.
Μερικές φορές, σαν ένας ιδεολόγος, θέλεις απλά να μιλήσεις με το υποσυνείδητο. Μαθαίνουμε να μην αφήνουμε απότιστη την ελπίδα, ιδιαιτέρως εκείνη που τροφοδοτεί τις ουτοπίες μας.
Μερικές φορές, σαν ένας ερωτευμένος, θέλεις απλά να βάλεις τα άνθη της ημέρας στο βάζο της ψυχής σου και αφού τα ταιριάξεις να κάτσεις να καμαρώνεις. Μαθαίνουμε εγκαίρως ότι δε φέρνει κάθε μέρα ευωδιές.
Μερικές φορές, σαν ένας μύωψ, χρειάζεσαι μια καθαρή σκοπιά στα διακυβεύματα. Τη νύχτα οι παθήσεις της οράσεως παραμερίζουν. Ό,τι βλέπεις, είναι αποκαθηλωτικά ευκρινές. Μαθαίνουμε από μωρά ότι η μέρα μας θα αποσυνθέσει την καθαρή οπτική στα πράγματα.
Μερικές φορές, θέλεις απλά να ξεγελάσεις τον εαυτό σου ότι κοντοστέκεται ο χρόνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;