Η υπουργός πολιτισμού θα έπρεπε να απελευθερώσει την θέση της από μόνη της, την στιγμή ακριβώς που έσκασε το μέγιστο σκάνδαλο του κου Λιγνάδη στα χέρια της. Το βράδυ που η ίδια κατάλαβε ότι το πράγμα από φήμες έγινε εισαγγελική παρέμβαση έπρεπε να πάει σπίτι.
Ο Μητσοτάκης είναι ο καπετάνιος τώρα. Τον τοποθετήσαμε εκεί εμείς. Το σκάνδαλο που ξέσπασε στο πλοίο δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον κάνει να το στρίψει. Υπάρχουν συντεχνίες που προσεύχονται για τούτο αλλά δεν νομίζω ότι είναι στα χέρια τους η χώρα. Αν ήταν έτσι δεν θα είχε γίνει καμία αλλαγή στη χώρα μεταπολεμικά.
Σήμερα, πατώντας πάνω στη μουτζούρα που έμεινε στην κυβέρνηση από τον κο Λιγνάδη, βλέπω να δράττονται της "ευκαιρίας" ομάδες αντίδρασης και συντήρησης από όλους τους χώρους για να ακυρώσουν το νομοθετικό έργο του αντίπαλου πρωθυπουργού. Δεν σας κρύβω ότι ο φανατισμός τους με διασκεδάζει. Μου θυμίζει τις αντιδράσεις μικρών παιδιών. Κόκκινα μάγουλα, σουφρωμένα χείλη, σφιγμένες γροθιές και πείσμα μέχρις τελικής πτώσεως. Πολλούς από τους αναψοκοκκινισμένους τους έχω φίλους και τους αγαπώ. Δε τους κακιώνω.
Όπως προσδοκούσα να περάσει η επική οικονομική εκλογίκευση της εποχής Σημίτη, όπως προσδοκούσα να περάσει η εθνική συμφιλίωση της εποχής Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως απόλαυσα την ανθρωπιστική προσέγγιση της εξωτερικής πολιτικής του Ανδρέα Παπανδρέου με τον ίδιο τρόπο προσεύχομαι ο τωρινός πρωθυπουργός όσο αντέχει να ολοκληρώσει αυτά τα λίγα που θα μείνουν από το πέρασμά του για να μας πάνε παρακάτω . Δηλαδή :
1. Την πλήρη χαρτογράφηση ΑΟΖ με όλες τις χώρες γύρω μας για να σταματήσουμε να αγοράζουμε αεροπλάνα σαν δουλοπαροικία. Το μοίρασμα με τους Τούρκους των νερών στη μέση κι ας έχει περιορισμένη επήρεια το Καστελόριζο. Την απεμπλοκή μας από τους Κυπραίους που μας δουλεύουνε ψιλό γαζί.
2. Την εμπέδωση εμπιστοσύνης των πολιτών μας στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση που είναι μονόδρομος για την χώρα μας πολύ δε μάλλον μετά την αμοιβαιοποίηση χρέους. Την δημιουργική μας συμμετοχή σε αυτό που λέγεται ευρωπαϊκό σπίτι.
3. Την σαρωτική αλλαγή του τρόπου που λειτουργεί το δημόσιο στη χώρα. Με αξιολόγηση. Δηλαδή, οι χρήσιμοι να πάνε σε θέσεις που χρήζουν κόπο, οι μέτριοι με ανθρώπινο τρόπο να ωθηθούν προς την σύνταξη και οι παντελώς προκλητικοί & άχρηστοι σπίτι τους αύριο το πρωί. Κινητικότητα και σταδιακή άρση της μονιμότητας για όσους θέλουν να διοριστούν από τώρα.
4. Την απομάκρυνση με όλους τους διαθέσιμους τρόπους των μπαχαλάκηδων από τα κτίρια των πανεπιστημίων και των καταλήψεων σε εμβληματικά αστικά ακίνητα. Την προστασία όσων εργάζονται μέσα στις πρυτανείες και τα εργαστήρια με πειστικό τρόπο. Κάρτα εισόδου, κάμερες ασφαλείας και προστασία μαρτύρων σε δίκες εναντίον παραβατών.
5. Την ιδιωτικοποίηση όλων των επιχειρηματικών τομέων του δημοσίου, τραίνων. λιμανιών, αεροδρομίων, ναυπηγείων, ιαματικών λουτρών, λατομείων, τουριστικών εγκαταστάσεων. Την κατακράτηση της διοίκησης και του ελέγχου του νερού και των παραλιών. Δηλαδή όχι πώληση αλλά συμβάσεις παραχώρησης για κάποια χρόνια και επαναξιολόγηση.
6. Την μηχανοργάνωση του εθνικού συστήματος απόδοσης σύνταξης, του αρχείου ακινήτων, του εθνικού κτηματολογίου, της εφορίας και του συστήματος παρακολούθησης της υγείας του πληθυσμού.
Από αυτά τα έξι παίρνω πέντε και φεύγω. Ευχαριστημένος. Μετά ψηφίζω τον επόμενο. Και ξέρω τι θα του ζητήσω. Να κάνει εκείνα που μου έταξε. Όπως ο Μητσοτάκης, όπως ο Ανδρέας και ο Κώστας Σημίτης και όχι όπως ο Αλέξης Τσίπρας.
Με το κοντό μου το μυαλό.
Καλά κρασιά να 'χουμε να γινόμαστε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;