...το νταβαντούρι ξεκίνησε 7.20 το πρωί, μετά την αλλαγή της βάρδιας. Έκανε γιουρούσι ο Ντάνης ο χαρμάνης στην καμπίνα του Αρσένη και του έσκισε τη μπλούζα του Βιερίνια. Είχαν έλθει τα χαμπάρια για την τιμωρία χάδι στο Δικέφαλο του βορρά, λύσσαξε ο άλλος που περίμενε υποβιβασμό και φούμα φούμα όλη νύχτα βγήκε να ξεχαρμανιάσει. Μέχρι να βγεί ο μάγειρας με τη μαχαίρα για να βάλει μια τάξη, το μπουλούκι των χαμουτζήδων είχε κάνει το κατάστρωμα γης μαδιάμ. Στο τιμόνι δεν ήταν κανείς. Καράβι που στο τιμόνι δεν είναι κανείς, δυό τα ενδεχόμενα, ή δεμένο είναι ή για φούντο.
Ο καβγάς γενικεύτηκε στο πι και φι. Ήταν που ήτανε οι περισσότεροι μπινέδες, τους βγήκε και το μπούχτισμα από το δύσκολο δεκαήμερο και δεν ήθελε πολύ. Σαν έβγαλε από το αμπάρι την κεφάλα ο καπετάνιος... του 'ρθε νταμπλάς.
Τουμπεκί όλοι... φώναξε. Δεν είμαστε εδώ για τσάρκα. Οι τζαναμπέτηδες θα τη βγάλουνε δεμένοι στο μεσιανό. Θα σας την ανάψω στα αχαμνά μέχρι να πείτε μάνα. Έχω ένα καράβι να διαφεντέψω, δε θα μου το γαμήσετε για τη μπάλλα.
Από πάνω τους ξέσπαγε και η μπόρα. Μήπως έδωσε και κανένας σημασία ; Ο πρώτος κοίταγε κατάματα τον καπετάνιο και μετρούσανε τα κόζια. Ο Ντάνης είχε ένα μάτι πάνθηρα, έτοιμος να χιμήξει, το άλλο του το μάτι το κρύβανε τα ιδρωμένα τσουλούφια. Με τρόπο, ο πρώτος έγνεψε στον καπετάνιο τέσσερα δάχτυλα. Τόσους σουγιάδες μέτρησε σε χούφτες. Ο καπετάνιος κατάλαβε αμέσως σε ποιανών τα χέρια.
Το ένα μπουλούκι μετρούσε τη τρέλα του, το άλλο, της εξουσίας, την ψυχραιμία. Αυτή είναι η δουλειά σου στο κατάστρωμα, άμα είσαι αλάνι, το καράβι ολάκερο και να μην ανοίξει μύτη. Σκοτείνιαζε ο μολυβένιος από πάνω και ακούστηκε μια βροντή. Κανονικά άμα ουρλιάξει ο καιρός όλοι σωπάζουν αλλά τα αίματα ήτανε βραστά.
- Ντάνη μέσα τώρα, οι δυό μας, είπε ο καπετάνιος κι έβαλε το χέρι στο ζωνάρι.
- Δε με χαλαλίζω για πάρτη σας, αποκρίθηκε ο άλλος, άμα κατεβώ θα μου ετοιμάσουνε χουνέρι. Εδώ θα τη βγάλω, με το σουγιά ανοιχτό. Από τα μάτια του έβγαιναν φλόγες , ούτε το νερό που άρχισε να πέφτει με το τσουβάλι δεν τις ξεθύμαινε.
Τότες έγινε το μοιραίο. Ο Αρσένης έγνεψε στον Παναγή και χιμήξανε στον γαύρο. Έφαγε μια μαχαιριά ο Παναγής, ούτε που χαμπάριασε, έσφιξε σαν τανάλια το λαιμό του χασικλή κι ο Αρσένης του μάγκωσε το χέρι. Ο πρώτος όρμησε στον κολλητό του Περαιώτη που 'χε τραβήξει ένα μπαλντά και τον κράδαινε πέρα δώθε. Τα τρία χανούμια δέρνανε χωρίς λόγο έναν βάζελο που του 'χανε μαζεμένα. Το σκαρί έτριξε προειδοποίηση. Τίποτες. Έγυρε. Πάλι τίποτες. Στο τιμόνι κανείς. Από την πρύμνη φάνηκε το κεφάλι του πρώτου που σαλτάρισε μέσα. Σε λίγα δεύτερα, από οκτώ άτομα πάνω στη μαούνα πλακώνονταν δεκαοχτώ. Οι καλαφαταίοι που είχανε και το βαρύ το χέρι δέρνανε τους πάντες έτσι για προπόνηση. Ο καπετάνιος τα είχε εγκαταλείψει όλα κι είχε πηδήξει όξω ! Κάτι είχε στο νού του.
Κράτησε πέντε, έξι λεπτά και πολύ σου λέω. Κοκκίνησε το κατάστρωμα στις πιτσιλιές. Βογκούσανε χάμω στα βρεμένα σανίδια οι μάγκες τράγκες άλλοι από τις μαχαιριές, οι νταήδες, κι άλλοι , οι χέστηδες, επειδή είχανε φάει ένα σκαμπίλι. Τα χανούμια μπουκέτωναν ακόμα τον βάζελο όταν ακούστηκε ο μεγάλος τριγμός...
Είναι μη τα πάρει ο καπετάνιος στο κρανίο. Είχε ξατακάρει τη μαούνα μοναχός του από αριστερά και το κήτος έγειρε στον αρσανά και ξάπλωσε ολάκερο. Τους άδειασε όλους στους μουσαμάδες όπως πετάει ο μάγερας τα μύδια στο σαχανάκι. Είχαμε και λέμε :
Ένα μήνα πίσω η επισκευή. Οχτώ απολύσεις από τον πλοιοχτήτη. Στο μπουντρούμι οι γαύροι και οι γύφτοι. Τα χανούμια τέλος από τη θάλασσα, σοβατζήδες στην Αγιά Σοφιά. Και να φυλάνε τα χέρια του Μελισσανίδη δε λες ; Ο Βάζελος , μες τη μελανιά να αλλάζει ομάδα. Ο καπετάνιος πίσω στην Άνδρο να ασχολείται με τις ισχνές ελιές και τα πρόβατα. Και ο πρώτος που το 'παιξε ρουφιάνος, επι κεφαλής στην επισκευή.
Τέτοιο χουνέρι σε δεμένο καράβι , γράφτηκε στην ιστορία. Ούτε στην Ελλάδα του 2020. Που την ζώνανε τα φίδια κι όλα. Ούτε τότες τέτοια γλέντια. Γι αυτό σας λέω...
Έχουνε ταβάνι και οι λαοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;