ξέχασέ το, αλλά με τρόπο

    Έρωτες … δε με τρελαίνουν κι όλας ! .. εγώ τρελαίνομαι για τις φάσεις που υπήρξα κακιωμένος σα να μου χτύπησαν το χέρι και μου ‘πεσε το παγωτό στο δρόμο. Τις θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία. Τι θεραπευτικό που είναι να τσιρίζεις και να πετάς πράματα και να τσαλακώνεις χαρτιά και να δυναμώνεις το ράδιο και να φωνάζεις βρισιές σε ένα υποθετικό κοινό, και να χειροδικείς σε άψυχα και να…. ξέρεις τώρα, αυτά τα πράγματα που ποτέ δεν είναι κανείς παρών να τα τραβήξει βιντεάκι γιατί αλλιώς θα σε παίρνανε στο Χόλυγουντ σούμπιτο… Αυτή η φάση που είναι μούρλια, κρατάει λίγο καιρό συνήθως.

      Ακριβώς ωστόσο την ημέρα που κατεβάζεις την παράσταση με το μελόδραμα και τις παιδιάστικες εκδηλώσεις κακιώματος, λίγο πριν ο χρόνος αρχειοθετήσει ένα ακόμη ερωτικό σου ταξίδι, εμφανίζεται ένα μικρό παράθυρο διαύγειας που επιτρέπει στο μικρό σου το μυαλό να κατατάξει δίκαια ό,τι συνέβη. Τότε είναι που μπορείς, αν σε συμφέρει φυσικά, να το βαφτίσεις σωστά. Δεν είναι απολογισμός, όχι, εκείνος γίνεται όταν ξεχάσεις το όνομα της ερωμένης σου για πρώτη φορά. Είναι βαφτίσια. Υπάρχει δρόμος ακόμα, και μικρά πράγματα για να επισυμβούν. Πισωγυρίσματα, ανακατωσούρες, στομαχόπονοι, ούτε που έχουν αρχίσει ακόμη, το σχίσιμο των φωτογραφιών θα πάρει καιρό, απλώς είναι η μικρή φάση μετά το πέρας του μελοδράματος που  αναλαμβάνει έναν ελαφρύ έλεγχο η λογική, και βάζει ταμπέλλες :

    Ξεπέτα. Έρωτας. Αγάπη. Υπόσχεση. Σωτηρία. Εξερεύνηση. Συναλλαγή. Εκδίκηση. Πανωλεθρία. Βεγγαλικά. Στοίχημα. Φινάλε. Βλακεία.

    Αμέσως μετά είναι πολύ αργά για καθαρή αποτίμηση. Λίγο πιο πριν, την ώρα που σπάζεις ποτήρια ξυπόλυτος και ξαναμμένος ; Ξέχασέ το.

    Γιατί ξεκινάμε μια σχέση ; Όχι φυσικά από έρωτα με την πρώτη ματιά. Ξεκινάμε γιατί μια προοπτική μας φαίνεται ότι κουμπώνει σε μια ανάγκη είτε επίσημα καταγεγραμμένη είτε σπρωγμένη χωρίς επιτυχία στην άκρη του μυαλού μας. Για να το πω με παραδείγματα :

    Δε τους μπορώ, ζευγαρωμένους όλους τους, αυτό είναι μια ανάγκη.

     Είμαι εγώ για έρωτες; ..δε βλέπεις που καίγεται η γούνα μου ; Αυτό είναι ένα ανεπιτυχές σπρώξιμο στην άκρη του μυαλού σου.

    Γιατί ξεκινάμε μια σχέση ;   Δε το σχολιάζω, σήμερα. Βαρύ  το θέμα.

    Γιατί αποτιμούμε μια σχέση;  Αυτό είναι η σημερινή ερώτηση.

    Ίσως γιατί πρέπει να τη βάλουμε στο ράφι, στο συρτάρι μας, ή στον wall of fame μας. Ίσως γιατί θέλουμε να την κοινοποιήσουμε και για τούτο χρειάζονται λέξεις που θα την κάνουν φτιασιδωμένη. Πολλές περιπέτειες πλέον εξυπηρετούν τις ανάγκες κοινοποιήσεων.

    « Μαργαρίτα Τουλουκούμη, ερωτευμένη, στην τοποθεσία Μυστράς, 5 ώρες πρίν, 2.546 υπήρξαν εδώ πριν »

     Ίσως, ακόμη κι αν δεν είμαστε στη μάζα, πρέπει να την ανακοινώσουμε με κάποιο δίκαιο τρόπο στη μνήμη μας. Στην ψυχή μας.

    Γιατί αποτιμούμε μια σχέση ; Γιατί αλλιώς δε μπορούμε να γυρίσουμε σελίδα. Είναι πάνω από τις δυνάμεις μας, να ξυπνάμε το πρωί με το τετράδιο γεμάτο σημειώσεις. Χρειαζόμαστε λευκό χαρτί.

    Παρατηρώ γύρω μου ανθρώπους που δεν έχουν κατατάξει ακόμη και τις πιο ολέθριες σχέσεις τους. Είναι αδύνατον να λειτουργήσουν ακόμη κι αν το πρωϊνό είναι φωτισμένο από έναν τέλειο ελληνικό ουρανό.

    Αποτιμούμε για να συνεχίσουμε σε ένα κομμάτι, κι όχι διαλυμένοι. Από την αποτίμηση εκκινεί η θεραπεία, η κάθαρση, η ελπίδα , είναι ένα δισάκι χρειαζούμενα για να περπατήσεις παρακάτω.

   Αποτιμάς δίκαια τις σχέσεις σου ; Θέλω να πω, δε σπρώχνεις κάτω απ’ το χαλί πράγματα ; Τα καλά κυρίως ! Τα όμορφα λόγια που ειπώθηκαν και δε ξεθωριάζουν με τίποτε και κάνουνε τα μάτια σου να λάμπουνε. Τα χάδια που αγγίξανε σημεία σου ανέγγιχτα και παραμελημένα από τους προηγούμενους ; Τα παρατσούκλια σου που ούτε που θα σου περνούσανε από το μυαλό πόσο πολύ σου ταιριάζουν. Τα θέλω που αναδύθηκαν από σημεία που τα είχες μόνιμα θαμμένα ; Και πάνω από όλα, αν ήσουν τυχερή ή τυχερός, το σώριασμα του μύθου ;

   Σε μια διάλεξη που ανέβασε ο Αντώνης χθες, ακούστηκε επί λέξει :  Το εύχομαι και ελπίζω στον καθένα μας να μην αργήσει η ώρα, που κάποια ακλόνητη πεποίθησή του θα σωριαστεί σε θρύψαλα. Είναι η εκκίνηση της προόδου. Το εύχομαι κυρίως στους νέους, στους επίδοξους εραστές, επιστήμονες, ερευνητές ή περιπατητές. Από το σώριασμα της βεβαιότητας, αυτό που άλλωστε απαιτεί και την περισσότερη προσπάθεια, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για το νέο. Αλλιώς θα νομίζαμε ακόμη ότι η γη είναι το κέντρο του σύμπαντος κι το σαρκίο μας το κέντρο της γης.