Οι αγγελιοφόροι του ανέφικτου

 

   Θα μιλήσω από ψυχής. Κι όποιον πάρει ο χάρος, που λένε… κι όποιον πάρει.

   Γιατί “άνθρωπέ” μου δεν μπορείς απλώς να συστηθείς ;  

   Όταν γίνονται οι χειραψίες και οι συστάσεις  λέμε ονόματα, καταγωγές, οι δειλοί ευλογείτε και οι κομπλεξικοί ένα  επάγγελμα. Αυτό είναι μια μεγάλη αδυναμία του συστήματος. Οι άνθρωποι, σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο θα έπρεπε να λέμε απλώς τι κομίζουμε. Για να ξέρει, o άλλος. 

- Είμαι η τελευταία σου ευκαιρία.

  - Είμαι αδυσώπητος. 

- Είμαι η φετινή πρωτομαγιά σου. 

  - Είμαι ένας άγγελος του ανέφικτου.

- Είμαι ένα ακονισμένο γιαταγάνι.

   Μπορεί να φαίνεται πολύ Ινδιάνικος ο τρόπος, αλλά το πρωτόγονο δεν είναι πάντοτε παρωχημένο.  
   Δε θάθελες να ξέρεις ; Πες. Να κανονίσεις την πορεία σου. Να ετοιμάσεις ένα αφήγημα βρε αδελφέ, ένα success story. Μην βγεις ξυπόλυτος στα αγκάθια.

   Η ψυχή σου είναι μια καργιόλα. Δεν ευχαριστιέται με την “κανονικότητα”, δεν αρκείται και σε τίποτα, εξάλλου. Πώς να αρκεστεί ; Η κανονικότητα της ακούγεται σαν μια βαριά βρισιά.

   Οι καταστάσεις που βιώνουμε είναι τριών ειδών:  επαρκείς, ανυπόφορες ή ολέθριες. Μόλις οι ανυπόφορες μας φανούν επαρκείς, (σε όλα μαθαίνει ένα ζώον), η ψυχή εγείρει μια ένσταση. Πέραν οιασδήποτε αμφισβήτησης. Τότε , σκλάβος της εσύ, προκαλείς, με μια ακολουθία από ύβρεις, έναν όλεθρο. Και μετά, σχεδόν αναίσθητος από τον πόνο ονειρεύεσαι απλώς να επιστρέψεις στο παλιό σου ανυπόφορο, το οποίο είσαι έτοιμος να αποθεώσεις.

   Τα παραδοσιακά ψυχοφάρμακα του ανυπόφορου,  η θρησκεία, η εξουσία και η αγέλες θυμωμένων, καλά είναι, μα δεν είναι για όλους. Ευτυχώς λοιπόν που βγήκανε στα ράφια τα κανονικά. Ψυχοφάρμακα. Αυτά που παίρνεις και δε χρειάζεσαι να αναπνέεις τα βρωμερά τους χνώτα, των παπάδων, των πολιτικών και των οπαδών γενικώς, μπορείς να είσαι σε καταστολή και μόνος σου. Από την ώρα που δοκίμασα τα χάπια, το οινόπνευμα και το μουνί, υποπτεύθηκα ότι το πιο υγιεινό για μια μόνιμη νιρβάνα είναι μόνον αυτό που εγκρίνεται από τον οισοφάγο ! Αυτός ο απίστευτος δοκιμαστής, ό,τι δεν το στέλνει πίσω, σαν εμετό, ξέρεις ότι είναι ελιξίριο. Τα χύσια, τα χάπια και το τζην είναι τρία υπέροχα παραδείγματα, αυτή την στιγμή δεν ανασύρω κάποιο άλλο.

    Νομίζω ότι κρατιέμαι σε μια ανεκτή κατάσταση στην κλίμακα της ευπρέπειας , ε ; Αν… να μου το πείς. Εξάλλου, κλικ και τζους…

    Μια εξαιρετική στιχομυθία τώρα θα ήτανε ετούτη :

   - Καλησπέρα, τα πίνουμε βλέπω..

- Ναι, δεν μυρίζουμε ;

  - Με λένε όλεθρο.

- Εμένα με λένε κότα. 

  - Λέω να πιάσω εκείνο το τραπέζι στο βάθος.

- Πολύ καλή ιδέα, γειά.

   Αυτός είναι ο πιο αποδοτικός τρόπος να γίνονται οι συστάσεις. Τι δεν καταλαβαίνεις ; 

    Τώρα μερικοί προτιμούνε πιο παραδοσιακές συστάσεις. Έτσι προκύπτουν άλλα : 

- Καλησπέρα, περνάμε όμορφα ;

-  Μας καταλάβατε ;

- Με λένε ωραία Ελένη.

- Εμένα Πάρη. Συγνώμη, Πέρη.

- Λέω να κάτσω μαζί σου.

- Και δε κάθεσαι ; 

   Ε, δεν είναι μια καργιόλα ; 

   Ποτέ δεν τρώω τρούφες στις γιορτές. Μαγαρίζουν το σκεύος που έχω για τα ελιξίρια. Μετά μου φαίνονται όλα πικρά. Ενώ δεν είναι… δεν είναι.

    Το ανέφικτο. Αχ το ανέφικτο… Ο αγγελιοφόρος του είναι πάντοτε όμορφος σαν οπτασία. Είναι πάντα αμακιγιάριστος σαν έφηβος, άμεσος σαν καλόγερος, ικανός σαν αγρότης, θρασύς σαν μωρό, εξομολόγος και ποτέ εισαγγελέας, υπομονετικός σαν ψαράς και ανεκτικός σαν σκύλος. Σε κάνει θρύψαλα η γοητεία του. Γίνεσαι στο τσακ, διατεθειμένος. Γιατί ποτέ, ποτέ, ποτέ δε σου συστήνεται σωστά. Δε σου λέει βρε αδελφέ…

   - Γειά, είμαι ο αγγελιοφόρος του ανέφικτου.

Ποτές δε σου το λέει.

    Και πάντα πέφτεις στην παγίδα, εσύ. Και ποιος σε σπρώχνει ; Μια καργιόλα.

Το ανέφικτο. Είναι μια υπερβατική υπόσταση. Η καργιόλα μέσα σου το κάνει να δείχνει τόσο κοντά, σαν να βλέπεις τα Πριόνια απ’ το Λιτόχωρο. Το ανέφικτο. Μια ώρα περίπατος. Νομίζεις…

    Έχω να πιω από το Νοέμβρη. Πίνω μνήμες. Κάθε φορά έτσι με μεθούν. Μια απλή θύμιση απ’ όσα έκαμα ως τώρα και φανήκανε κοντά, λειψά,  για να βρεθώ με την ελάχιστη ποσότητα ανέφικτου μες την παλάμη. Το άπιαστο. Το πρόστυχο. Το γαμημένο το ανέφικτο. Είναι έρως.

    Μην μου χαμογελάς κι εσύ. Άντε και γαμ… αφού… Παρέα δε σου ζήτησα.

    Το κείμενο δεν ήτανε για όλους,  μοναχά για αγγελιοφόρους .
    Του ανέφικτου. 
    Καλά ;