πατ

  Τις περισσότερες φορές είναι φρικτό να χάνεις. Πώς να το κάνουμε. Έχεις μετά να λογοδοτήσεις στη λογική σου που αναλαμβάνει να σε δικάσει. Κι έτσι καταντάς και χαμένος και δαρμένος.

   Για τους περισσότερους ενηλικιωμένους δεν έχει πολύ σημασία η γνώμη των γύρω. Εκείνο που μετράει είναι το φρόνημα, πρέπει οπωσδήποτε να διατηρείται ακμαίο το ηθικό γιατί αλλιώς καταρρέει όλο το προσωπικό τους αφήγημα.

   Όταν χάσεις μια μάχη και απομακρυνθεί η προσδοκία των επιδιώξεών σου, αρχικά εκείνο που σε κάνει να δυσφορείς είναι η απόσταση που πρέπει πάλι να διανύσεις. Προς τις ίδιες επιδιώξεις, εννοείται !

     Για τους περισσότερους ενηλικιωμένους δεν έχει πολύ σημασία η ανάλυση των πεπραγμένων αφού εκείνο που έχουν στο μυαλό τους ως νίκη δεν τροποποιείται. Έτσι, θρηνούν απλώς γιατί στο προσωπικό τους επιτραπέζιο έφεραν κακή ζαριά, έπεσαν σε φιδάκι και κατέβηκαν δυο τρεις αράδες παρακάτω, σε νούμερα & κουτάκια που τα είχαν ξαναπεράσει. Ο σκοπός παραμένει ο συγκεκριμένος τερματισμός. Το κουτί με το 100.

    Όταν χάσεις μια μάχη σπανίως αναλύεις την στρατηγική που ακολούθησες. Ακόμα σπανιότερα εντοπίζεις και εμπεδώνεις μια επιλογή που σου δόθηκε και έκαμες πως δεν την είδες. Να πάρεις με μια ύστατη σωστή κίνηση την ισοπαλία.

    Για τους περισσότερους ενηλικιωμένους το πατ είναι στην αδίδακτη ύλη. Είναι που δεν προσφέρεται ούτε για οδυρμούς ούτε για θριαμβολογίες. Κι έτσι, σαν νερόβραστο φαί ακόμα κι όταν το τρως το σιχαίνεσαι. Για τους περισσότερους ενηλικιωμένους μετά το φαγητό τα πιάτα πρέπει να χρειάζονται τρίψιμο. Αν καθαρίζουν με ένα ξέπλυμα δεν ήταν φαγητό της προκοπής.

    Όταν χάσεις μια μάχη, παρατηρείς γύρω σου ανθρώπους με λιγότερες πληγές από σένανε και πολλές φορές, κακιώνεις. Εγείρεις κριτικές απαξιωτικές και επιτίθεσαι στο αφήγημά τους. Εκείνοι βεβαίως, ουδόλως βλάπτονται.

    Για τους περισσότερους ενηλικιωμένους μια ολοκληρωτική έκβαση είναι προτιμότερη. Έτσι συνεχίζουμε να οδηγούμε τα πράγματα στα άκρα. Κακό του κεφαλιού μας ! Το να στήνεις γέφυρες για τους ηττημένους είναι ό,τι σοφότερο έχει ποτές διδαχθεί. Έτσι βαδίζουν τα πράγματα σε στέρεο έδαφος και είναι ο μόνος τρόπος για να επιτυγχάνεται από τις μάχες κάποια γενική πρόοδος.

    Όταν χάσεις μια μάχη συμπεριφέρεσαι το ίδιο με τις άλλες φορές που την κέρδισες. Δεν έχεις την σοφία να κεφαλαιοποιήσεις τα πεπραγμένα για να προχωρήσεις συνειδητοποιημένος. Ύστερα έρχεται η εποχή που δεν αντέχεις πια τις μάχες. Ύστερα …

    Για τους περισσότερους ...ηλικιωμένους, το πιο επώδυνο δεν είναι ο φόβος για το φινάλε. Είναι οι αναμνήσεις. Γίνεται κάποτε φανερό ότι με μια καλή σειρά από ισοπαλίες θα είχες διεξαγάγει μια σοφότερη παρτίδα και θα είχες ακόμη την πιθανότητα να σηκωθείς από το τραπέζι νικητής.