και ξαφνικά, Πέμπτη πρωί, χωρίς να υπάρχει απ' έξω αφίσα, άνοιξε η αυλαία, οι προβολείς έπεσαν όλοι πάνω μου, εκεί στη μέση της σκηνής. Ο Μιχάλης πήδηξε πίσω από το μπαούλο, ο Σωκράτης έπεσε κάτω να κάνει το πεθαμένο, στο θέατρο υπήρχε μια ηχηρή σιωπή, όλοι κρατούσαν την αναπνοή τους για την πρώτη ατάκα αυτού του μοναδικού θιάσου κι εγώ, μην έχοντας τελειώσει εγκαίρως τις πρόβες μου, άρπαξα ένα σεμέν, το έδεσα μαντήλα, περπάτησα προς τη σκούπα και φώναξα με πειθώ δικαστή...
- εγώ είμαι απλώς η καθαρίστρια
Για μερικά λεπτά η σιγή ηλεκτρίστηκε, ξέρετε πως είναι μια ηλεκτρισμένη σιγή, είναι ίδια με εκείνη που απλώνεται όταν σε κοιταξει στα μάτια η αγαπημένη σου που την απάτησες με μια τσούλα, αμέσως μετά κάποιος έβγαλε ένα γελάκι και η παράσταση τελείωσε πριν καν αρχίσει μέσα σε τρανταχτά γέλια.
Ήταν η κωμωδία της χρονιάς. Στην Ελλάς.
- εγώ είμαι απλώς η καθαρίστρια
Για μερικά λεπτά η σιγή ηλεκτρίστηκε, ξέρετε πως είναι μια ηλεκτρισμένη σιγή, είναι ίδια με εκείνη που απλώνεται όταν σε κοιταξει στα μάτια η αγαπημένη σου που την απάτησες με μια τσούλα, αμέσως μετά κάποιος έβγαλε ένα γελάκι και η παράσταση τελείωσε πριν καν αρχίσει μέσα σε τρανταχτά γέλια.
Ήταν η κωμωδία της χρονιάς. Στην Ελλάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;