Κύκνειο χ άσμα

Πιό θεωρητικός λαός ίσως να μη πέρασε από την Ευρώπη. Είμαστε ένας προικισμένος λαός στις ασκήσεις επί χάρτου. Έτσι λοιπόν μην απορρούμε που διολισθήσαμε εδώ κάτω... 
Είμαστε πολύ πολύ κοντά στο κύκνειο χάσμα, την μόνιμη απώλεια αίσθησης της πραγματικότητας..
Γεννημένοι σε αυτό το ευλογημένο κλιματολογικά μέρος, βέβαιοι ότι η ιστορία μας και η καταγωγή μας είναι μια άδεια παραμονής χωρίς λήξη, ποτισμένοι συνομωσιολογία και θεωρίες περί ανάδελφων φυλών, και με μια τεράστια ροπή στον συνειδησιακό εφησυχασμό, τώρα παρά ποτέ, τώρα που η συγκυρία που θα περάσουμε είναι αρκετά απαιτητική για το δέμας μας και το μυαλό μας, είναι καλύτερα να πετάξουμε από πάνω μας αυταπάτες. Γιατί το χάνουμε, πατριώτες....
   Κύκνειο είναι εκείνο το χάσμα που δεν θα έχουμε πλέον μια ευκαιρία να ξανα- γεφυρώσουμε. Ως τώρα πορευτήκαμε με τη βεβαιότητα της δεύτερης ευκαιρίας. Τώρα όπως φαίνεται πρέπει να πορευτούμε αλλιώς. 

   Το χάσμα ανάμεσα στις προθέσεις μας και τις πράξεις μας, το χάσμα ανάμεσα στον πατριωτισμό και την ηλιθιότητα, το χάσμα ανάμεσα στο αποδεκτό και το καλό, το χάσμα ανάμεσα στο νόμιμο και το ηθικό, ανάμεσα στην αποτυχία και την παραίτηση, ανάμεσα στην προσαρμογή και τη διαφθορά.. είναι ακόμη τεράστιο, ευδιάκριτο και αντικειμενικό για όλους τους λαούς του κόσμου, "προικισμένους" και μη...δεν είναι αμελητέο. Πρέπει να αποβάλλουμε ό,τι θα αποτελούσε σήμερα την οριστική μας αυτοχειρία. Οι αλλαγές ξεκινούν από μέσα. Δεν διορθώσαμε την αντίληψή μας. Όχι.. Ένα λάθος φέρνει πάντα ένα σφίξιμο στο στομάχι.. είναι το σημάδι ότι κάτι πρέπει να ξαναναλογιστούμε. Είναι το κίνητρο προς την αυτοβελτίωση που ίσως απειλείται τώρα, αφού οι επιβραβεύσεις για τους τολμηρούς, τους μικρούς ήρωες, τους ωραίους και τους προοδευτικούς φαντάζουν ένα πολύ μακρινό όνειρο, μια νεφελώσης προοπτική...
   Όπως αντιλαμβάνεστε από τα γεγονότα δεν υπάρχει πλέον αίσθημα συγκατοίκησης. Τριγυρνούμε σα λύκοι κοιτάζοντας καχύποπτα όσους περνούν από κοντά μας. Κρίμα.
Μετά την κοινωνική συνοχή, μάλλον θα στοχοποιηθούν και οι παραδοσιακοί ρόλοι των δημιουργικών ανθρώπων, θα δαιμονοποιηθούν τα στερεότυπα και θα εξαφανιστούν οι εξαιρέσεις συμπεριφοράς που δημιουργούν θετικά ρεύματα. Δεν είναι όμως όλα τα στερεότυπα καταδικαστέα. Να μερικά στερεότυπα που δεν "εξυπηρετούν"...
    Ο πατέρας που παίρνει ρίσκα, αμφισβητεί το σύστημα της αγοράς, αναθρέφει τα παιδιά του ως συνειδητοποιημένους πολίτες, επιλέγει την καλή πληροφόρηση που θα επιτρέψει να φτάσει στο σπίτι, δεν αδιαφορεί για τις παραδόσεις και αντιστέκεται στις πρακτικές που υποθηκεύουν το μέλλον. Είναι καλύτερα να τον έχεις φιμωμένο και δέσμιο των υποχρεώσεών του, ισόβιο υπόλογο και υπηρέτη χαμηλών του ενστίκτων.
   Η μάνα που καιροφυλακτεί με τα νύχια της έτοιμα για τα κυκλώματα που χαϊδεύουν τα αυτιά των παιδιών της, ακριβώς τη στιγμή που αυτά τινάζουν τα φτερά τους. 
   Ο φίλος που χτίζει συνέργειες, δεν εγκαταλείπει εύκολα τους κολλητούς του, μπορεί να καλοπεράσει χωρίς να χρησιμοποιήσει εύπεπτα μέσα, περιοδικά και κανάλια, που συγκροτεί ομάδες με ίδιους και καλύτερούς του και κυκλοφορεί σαν καταλύτης στην κοινωνία ξεσηκώνοντας ιδέες, επιβραβεύοντας και στηρίζοντας ότι καλυτερεύει την πρόταση ζωής του και ότι ακόμη αντιστέκεται στον άκρατο νεο-πλουτισμό.
   Ο νεοπροσλαμβανόμενος, ο φρέσκος επιστήμονας, ο δαιμονιώδης καλλιεργητής, ο ανικανοποίητος επαγγελματίας, ο κηπουρός του Coello, αυτού του Coello που τώρα μπορούν να χλευάζουν ακόμη και οι μαίντανοί των σανιδιών και του life style.
 
     Μα ποιοί είμαστε εμείς, και με ποιό εναπομείναν ηθικό θα αντισταθούμε ; Ε, όχι.. όχι.  Εμείς είμαστε πολλοί, σιωπηλοί, παρατηρητές, σπόροι των αυριανών λουλουδιών και μόρια ενός σύμπαντος που μπορούμε να το κοιτάζουμε όση ώρα μας αρέσει μέχρι,
 μέχρι να το χωρίσουμε σε κομμάτια που μπορούμε να τα διαχειριστούμε... έτσι ;
   Δεν πειράζει που ο Έλληνας είναι λιγάκι αντιδραστικός, λιγάκι απρόβλεπτος, λιγάκι υπερβολικός, λιγάκι τρελούτσικος και πολλές φορές ανάρμοστα φιλόδοξος. Δεν πειράζει που λαθεύει και συγχωρεί κάθε μέρα, ούτε ότι επιτρέπει στον εαυτό του μια δεύτερη ευκαιρία. Όχι. Μονάχα, να, όλα αυτά πρέπει να αποκτήσουν ένα όχημα δεξιοτήτων, ένα περίβλημα γνώσης και ένα πολύ καλά μελετημένο σχέδιο δράσης. Μερικές εκατοντάδες τέτοια σχέδια δράσης μπορούν να αντιστρέψουν το μέλλον σε αυτόν τον πολύ υπομονετικό τόπο. Το μέλλον των μονάδων που ζούν σε αυτόν τον τόπο, όχι το μέλλον του έθνους, αυτής της αυταπάτης ! Αρκεί να μη χαθεί εκείνη η ελάχιστη συναίσθηση της πραγματικότητας, αρκεί να είμαστε βέβαιοι ότι και τα δυό ποδαράκια μας πατάνε κάτω. ε ; Ένας ένας θα φέρουμε την Άνοιξη, για περισσότερους από έναν και στο τέλος για τους πολλούς γύρω μας. Στο κύταρο, στη γειτονιά, στους χώρους εργασίας, στα χωριά και τις μικρές πόλεις... Λίγο θα είναι ;

   Τι λέτε, αρχίζουμε δουλειά ; Ή πέφτουμε μέσα στο κύκνειο χάσμα ;