Θέλω να σας πω.. Δεν έμεινε καιρός για πάθη και για λάθη. Ούτε για όμορφα λόγια απόμεινε χαρτί για να γραφούν. Είναι εδώ το τέρμα. Φτάσατε. Ώρα να σηκώσετε τα χέρια. Eσάς λέω που νομίζετε ότι είστε το κίνημα της επιλογής, το κόμμα της αποστροφής, η γενιά της αποχής, ε.. λοιπόν δεν είστε τίποτε. Είστε σιωπηρές και ανεπίδεκτες μάζες που θα περάσετε απ’ εδώ αφήνοντας ένα φθηνό άρωμα μετριότητας και λίγες μηδαμινής καθαρότητας πατημασιές. Ναι. Ξέρετε, υπάρχουν οι γενιές που κουβαλούν τις πρώτες ύλες για μια μετάβαση. Υπάρχουν οι γενιές που κάθονται άφωνες και αναμασούν τις εξελίξεις, σαν τους θεατές στο τσίρκο. Υπάρχουν οι γενιές που δρέπουν καρπούς αλλότριας προσπάθειας. Υπάρχουν οι γενιές που αποτελούνται από 75 % ηλίθιους λόγω των συνθηκών στις οποίες μεγάλωσαν. Σε εκείνες η ιστορία δεν αποζητάει φταίχτες. Υπάρχουν οι γενιές της πραγματικής μετάβασης, οι μαχητές. Αυτές που παραδίνουν ένα αύριο της προκοπής στους επόμενους. Εσείς δεν είστε τίποτε από αυτά... Είστε μια άβουλη μάζα που τρώει και αποβάλλει τα χωνεμένα για να πάει για ύπνο. Κάθε μέρα τα ίδια. Και κάθε μέρα ο ύπνος σας έρχεται ακόμη πιο εύκολα, ακόμη πιο ανεμπόδιστος, επιβεβαιώνοντας εκείνο που πιστεύω για σας. Είστε η γενιά της ανυπαρξίας. Τίποτε περισσότερο.
Είμαι ο νέος βασιλιάς της χώρας σας. Ο εξομολογητής σας και ο μέντοράς σας στην ευθανασία. Είμαι ένας άρχοντας του μελοδράματος, εγώ. Σας έχω αποκωδικοποιήσει τέλεια. Και σας πετώ στα μούτρα την αλήθεια. Ώρα είναι… Σας δίνω το τελευταίο σας ποτό…ένα μανιφέστο απαισιοδοξίας. Τι σας απόμεινε εσάς ακόμη για να καταφύγετε, ε ; Ο πειρασμός ;. Μονάχα ο πειρασμός. Ε, ώρα να τον παραδώσετε και αυτόν. Είναι ώρα. Ούτε τον πειρασμό θα τον αξιοποιήσετε εσείς. Κοιτάξτε εδώ….Εσείς θρέφεστε από τις δυστυχίες σας και θα αισθανθείτε ανάπηροι χωρίς να φορτώνετε την μετριότητά σας σε αντικειμενικές δήθεν δυσκολίες. Εμπρός λοιπόν. Άντε… Παραδώστε μου ότι πειρασμούς σας έχουν απομείνει για να αλλάξετε κάτι και παντρευτείτε την μετριότητά σας να τελειώνουμε. Να ηρεμήσουμε και εγώ και εσείς.
Για πλούτη καιρός δεν σας απόμεινε. Για αγάπες και μαρούλια τέλος εποχής. Χθες , προχθές θαρρώ ξαναμπήκε ο Χειμώνας. Για συγκλίσεις ηθικό δεν περισσεύει. Για σχέδια μακροπρόθεσμα δε φτάνει το προσδόκιμο ζωής σας. Μα τι νομίσατε ; Τι σας απομένει ; ΤΙΠΟΤΑ. Δε συμφωνείτε ;
Μοναχά ο πειρασμός. Εμπρός λοιπόν. Τι θαρρείτε ; ότι οι πειρασμοί είναι δημιουργικοί ; Ότι μπορούν να σας βοηθούν να κατακτήσετε ισορροπίες, αρμονία και ζωή; Διαβάσατε περιοδικά life style και γραφτήκατε σε personal couching forums ; Tι σας λένε ; Σας λένε ότι σας έχει απομείνει κάτι για να πιαστείτε και να βγείτε από την κινούμενη άμμο σας . Όχιιιιι… Δεν σας αξίζουν ούτε οι ελάχιστοι πειρασμοί. Τώρα είναι η ώρα να τους ξεριζώσουμε κι αυτούς … Έναν , προς έναν…
1. Τον πειρασμό ότι έχετε ακόμη τις δυνάμεις να ..
2. Τον πειρασμό ότι έχετε ακόμη ανθρώπους να γνωρίσετε και μαζί να…
3. Τον πειρασμό ότι έχετε ακόμη γνώση να αδράξετε για να..
4. Τον πειρασμό ότι η πληροφόρηση που έχετε, ίσως δεν είναι αντικειμενική ούτε τελεσίδικη η ετυμηγορία σας οπότε ίσως να προφταίνουμε ακόμη να…
5. Τον πειρασμό πως, αν ξεφύγετε από τον κυνισμό της εποχής, ίσως να καταφέρετε να…
Συρθείτε τώρα δα στα πόδια μου και συνθηκολογήστε. Εγώ θα γίνω επιεικής. Και θα σας γνέψω ένα χάδι στο κεφάλι. Μα μη μου αντιδράτε… είναι τόσο φυσιολογικό να έχουμε τα κάτω μας μεγάλες περιόδους. Εσείς σε μια από αυτές τις περιόδους γεννηθήκατε. Συνθηκολογήστε με τη δυστυχία σας. Ηρεμήστε το ακούτε ; Είστε ΟΚ έτσι που τα έχετε όλα παρατήσει. Δεν έγινε και τίποτε. Αν συνθηκολογείς, οι άλλοι σταματούν να σου ζητούν το λόγο. Ηρεμείς βρε αδελφέ, ο πόλεμος τελειώνει… Δώστε μου τον τελευταίο σας πειρασμό και εγώ θα σας ανταμείψω. Με έναν τρόπο που θα είναι σε όλους κατανοητός. Θα σας φιλέψω λίγα ακόμη ευρώ. Ευρούλια. Νόμισμα κοινώς αποδεκτό…Θα σας φιλέψω αυτό που κλαίτε ότι χάσατε. Θα σας φιλέψω δανεικά για να αναβάλλετε ακόμη μια φορά τις σκέψεις. Μη το νομίσετε ότι είστε εσείς αθάνατοι στο σθένος. Όόόόχχχιιιι… Είναι εδώ η στιγμή για να σηκώσετε τα χέρια. Εδώ είναι ο πάτος. Φτάσατε. Σκάστε και ψωνίστε. Σκάστε και ξοδέψτε. Σκάστε και φάτε μέχρι …σκασμού.
Ελάτε να σας κάμω ένα τεστ. Χτυπήστε κάτω τα ποδάρια. Ναι χτυπήστε, αφήνει η Αντιγόνη…Τι ακούτε ; Ακούτε κάτι μαλακό ; Να το μπορείς να το διαμορφώσεις ; Όχι, ε ; Ξερό είναι και ακλόνητο. Είναι εδώ χρυσά μου… ο πάτος. Ο πάτος με σάρκα και οστά. ΠΑ-ΤΩ-ΜΑ.
Μερικοί λεν πως ζουν με πειρασμούς… πως δεν πηγαίνουνε σε πράξεις, γιατί οι πράξεις απομυθοποιούν τον πειρασμό, τη σκέψη, την ιδέα. Τρίχες ! Ακούστε… Τίποτε δεν είναι ο πειρασμός. Είναι μια πίστη για εκείνο που δε θα ‘ρθει… Χρυσά μου σφίξτε τις παλάμες.. πιο δυνατά… κοιτάξτε.. Εκεί, μες στις σφιγμένες τις παλάμες σας, είναι όλος ο μύθος με τον πειρασμό. Χωρούν πολλά ; Χωρά χαρά ; Χωράει μια πίστη ; Ανοίξτε και κοιτάξτε τις καλά τις άδειες σας παλάμες.
Θα μου πείτε βλέπετε τα δάκτυλά σας, και πάνω σε εκείνα βλέπετε τα έργα σας και πάνω στα έργα σας τα άλλα που είναι να φτιαχτούν με τις λοιπές σας τις δυνάμεις. Μα όχι… δεν έχετε λοιπές δυνάμεις. Όχι πουλάκια μου. Εσείς τόσο ήτανε ! Τελειώσατε. ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ, ΑΚΟΥΤΕ ;;; Αρχίζει ο αιών των αλλονών. Των άλλων που ‘χουν νούμερα για ονόματα και κάρτες για τις πράξεις. Των άλλων που μπορούν να δουν μπροστά και ανόητοι για να βαρούνε τη γροθιά στο μαχαίρι δεν είναι. Των άλλων που όταν είναι εν βρασμώ τα μάτια τους είναι κρύα. Που δεν μπορείς να τους διαβάσεις και που δεν αφήνουν να αγγίξεις πουθενά. Έρχονται, είναι οι επόμενοι. Μεταλλαγμένοι, ενσωματωμένοι, αποτελεσματικοί, απόλυτα εξειδικευμένοι, παραγωγικοί, σταθεροί και υγιείς, χωρίς εξάρσεις και παράτες, χωρίς συνθήματα και κινήματα, αυτοί είναι οι κληρονόμοι σας. Τους εκπαιδεύετε με τόσο κόπο…
Το ξέρετε καλά, νομίζω , δε χρειάζετε να σας το πω. Εσείς τις ρίξατε όλες τις ζαριές. Και βγήκανε ασόδυα.. ασόδυα. Είστε μια σειρά από ασόδυα. Η γενιά σας θα αναφέρεται στην ιστορία μονάχα ως ανθρωπολογικό παράδειγμα με υπανάπτυκτο μετωπιαίο λωβό. Χωρίς μνήμες για όσα έπαθε υπηρετώντας πάθη και χωρίς σχέδια ικανά να φέρουν άλλα λάθη. Χωρίς σοδειά… με ασόδυα. Μην μπείτε στον πειρασμό να σκεφτείτε κάτι άλλο… Είναι μάταιο. Εγώ είμαι η λύση. Εγώ μπορώ να σας την αναστείλω κάθε ικανότητα για επαναξιολόγηση και ανάπτυξη προσωπική. Έχω πολύ πιο δυνατά εργαλεία από τα χάπια. Μπορώ να σας κάνω τέρατα ηρεμίας και αυτεπίγνωσης. Αρκεί να μου το πείτε ότι είστε το μηδέν. Είστε το μηδέν ; Είστε το μηδέν ;
Αυτά είπε η φωνή… κι ακούστηκε σιωπή. Κι ύστερα κάπου στο χλιαρό απόβραδο ένας ψίθυρος ανέστειλε το τέλος. Μια κατάχλωμη κοπέλα έγραψε στον τοίχο της αράδες. Και τότε όσοι τις διάβασαν απλώσανε τα χέρια. Αγκαλιάστηκαν, κοιτάχτηκαν με νόημα και το διάβασαν ξανά. Όλοι μαζί.
Θ΄ανταμωθούμε ξανά με το χρόνο,
στιγμές αιχμηρές κι ανάλαφρες,
που ζωγραφίζουν ελαιώνες αίμα.
Καμβάς και ξετυλίγομαι,
για να με μουντζουρώνεις,
με τέμπερες, θυμό και σπέρμα.
Δεν έμεινε καιρός.
Θα βαφτίζω κάθε ηδονή και ψέμα
σε καθαρό κρασί ανέρωτο,
θα ντύνομαι τα ακριβά μου πάθη
να τα λικνίζω σε αστικές χοροεσπερίδες.
Τα πρωινά θα με φοβάμαι σαν παιδί,
ολόγυμνη σε θλιβερά γραφεία.
Δεν έμεινε καιρός.
Σάρκα ως ανάμνηση και χειραποσκευή
θα πάρω μόνο σ’εκείνο το ταξίδι.
Ανόητοι, θαρρείτε την
ψυχή για φωτοστέφανο.
Δεν έμεινε καιρός.
Ότι κατάφερα κι αγάπησα
μουλιάζει στις άκρες των δαχτύλων μου.
Μελανιασμένα αποτυπώματα
σε ιδρωμένες πλάτες.
Ανόητη, που ξόδεψες το βλέμμα σου
σε ηλιοβασιλέματα.
Δεν έμεινε καιρός.
Σαπουνιστήκαμε προχθές σκοτάδι
και ξεπλυθήκαμε έρωτα ηλιόλουστοι.
(…αράδες κάποιας από μας, από το Elli’s Island blog)
Ράγισε το τσόφλι της σκληράδας. Κι έσκυψε ένας και την πήρε αγκαλιά. Και δεύτερος τους έπιασε τα χέρια. Και ένας τρίτος. Μαζεύτηκαν τσαμπιά του κόσμου οι αφανείς και οι κρυμμένοι. Και έγινε αρχή για επανάσταση εντός. Κι ύστερα εκτός. Και ακόμη παραπέρα…Όσο υπάρχουνε χλωμές κοπέλες και τοίχοι άγραφοι, μη σκιάζεστε καλοί μου. Θα υπάρχουμε και εμείς. Ζυγώνει μια λιακάδα. Λαδώστε τα χερούλια απ’ τα παντζούρια. Ζυγώνει μια λιακάδα και θα είμαστε εκεί εμείς. Την πρώτη ώρα που θα κόψει η βροχή. Ένας θα σηκωθεί, κι ακόμη ένας απ’ τη νάρκη και μετά θα βγεί ξανά ο κόσμος να λιαστεί.
Και τότε, με σάρκα για ανάμνηση και χειραποσκευή, θα ξεκινήσουμε για κάπου. Όλοι μαζί. Με αυτά που καταφέραμε και αγαπήσαμε μαζί μας. Και με τα δάκτυλά μας σε επιφυλακή. Για να ακουμπάμε και να πιστεύουμε. Να ακουμπάμε και να πιστεύουμε. Άπιστοι Θωμάδες, όμορφοι μα όχι άχρηστοι, εμείς. Θα δείτε. Θα το δείτε.
Δεν είστε το μηδέν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;