Είμαι μια χαρά. Δεν είναι δάκρυ αυτό στην άκρη. Και αν ακόμη είναι, δάκρυ εννοώ, δεν είναι αυτό που νομίζεις..
Πατάω καλά χάμω εγώ. Με τα ολοκαίνουργια παπούτσια που μου χάρισες. Μα κοίταξέ τα. Δεν φαίνονται υπέροχα στα πόδια μου ; Εμένα τουλάχιστον μου φαίνονται βολικά. Ποτέ δε μου άρεσε να σκέφτομαι ποιο παπούτσι να βάλω. Θέλω να πω, όταν είσαι ξυπόλυτος και βιάζεσαι, θες ξεκάθαρη λύση.
Με ένα τέτοιο ζευγάρι ξεκάθαρα παπούτσια είσαι βέβαιος ότι θα πας μακριά. Δε θες να ξέρεις που, μακριά είναι καλά.
Είμαι μια χαρά. Αν δεν υπήρχαν και αυτές οι μύγες. Να. Εκεί που κάθομαι με τα σχεδιαγράμματά μου και τα τέλεια ξυσμένα μολυβάκια μου και αχνίζει ο καφές, το τελευταίο που περιμένεις είναι να έλθει μια μύγα και να πέσει μέσα. Εσύ τσαντίζεσαι, πας να τη διώξεις, πιτσιλάει ο καφές στα χαρτιά και πάει περίπατο όλη η νηφάλια αποφασιστικότητα για να διεκπεραιώσεις άλλη μια μέρα.
Αλλά όχι. Σήμερα είμαι μια χαρά. Ούτε δάκρυ, ούτε μύγα. Σχεδόν πλήρης. Και τα κωλόχαρτα άσπρα και καθαρά κάτω από τα χαράκια με προκαλούν. Μερικές φορές, θέλω να κάνω σαν παιδί. Να πάρω μελάνια και να τα πετάξω παντού, χωρίς νόημα και σειρά, ώσπου να μη μείνει λευκό ούτε για δείγμα. Και μετά να τα κρεμάσω απέναντι με άτσαλα κομμένα στραβά σελοφάν για να τα καμαρώνω με μια μοχθηρία στο βλέμμα.
Ύστερα πάλι το βλέπω, ότι είναι ανάρμοστο.
Θέλω να πω, είμαι μια χαρά. Χωρίς δάκρυ, χωρίς μύγα και χωρίς χυμένα μελάνια. Έχω μια απροσδιόριστη ορμή να φανώ αντάξιος αυτής της ιδανικής συγκυρίας. Πα ρα παπα τούτου παρά πα πα , μπις τσακ που τακ που τακ, πα ρα παπα τουτ. Να η πρώτη μου γραμμή. Καθαρή, με αρχή και τέλος που δε σβήνουν αλλά φωνάζουν ξεκάθαρα. Απ’ εδώ ως και εδώ. Stop.
Που άφησα τα γυαλιά μου ; Θέλω να πω, όχι ότι δε βλέπω καλά, αλλά με εκείνα τα γυαλιά είμαι πιο σίγουρος. Εν πάσει περιπτώσει για να μου τα πήρατε τα χρειαζόμουν. Τίποτε δεν γίνεται τυχαία. Εκτός από τη μύγα, εντάξει, αλλά όλα τα ρέστα είναι αποτέλεσμα ενός συστήματος προβλέψεων. Όχι ; Ναι !
Οκ. Σήμερα είμαι μια χαρά. Σε λίγο θα έχω έτοιμο και το πρώτο μου σχέδιο. Ένα στέγαστρο. Τα στέγαστρα είναι το .. χμ πάθος μου. Τι γελάτε ρε ; Ξέρετε πόσα πράγματα μου έχουν πέσει εμένα στο κεφάλι ; Αλλά πλέον παίρνω τα μέτρα μου. Ένα στέγαστρο. Πα ρα τα τουτ, παπα, παραταττουτ, παπα. Μούμπλε μούμπλε. Δυό κολωνάκια μπροστά. Ωραίο θα γίνει. Ποιος τυχερός θα μπει από κάτω ;
Οκ. Είμαι μια χαρά. Δεν είναι δάκρυ αυτό στην άκρη. Και αν ακόμη είναι, δάκρυ εννοώ, δεν είναι αυτό που νομίζεις..
Υπέροχες γραμμές τραβάω με αυτά τα παπούτσια. Ποτέ δεν είχα εγώ τέτοια διθυραμβικά σχόλια για τα σχέδιά μου. Μεστά, συμβατά, στιβαρά, ξεκάθαρα. Αυτές οι λέξεις αρέσουν πολύ σε όλους. Και όσο για σχέδια, δε ξέρουν πολλά, τους αρκεί να είναι βέβαιοι ότι τα καταλαβαίνουν. Είμαστε ένα σύστημα δυνάμεων που βάζει μπρος τη μηχανή. Ο καθείς πρέπει να είναι γερός χορτάτος και να καταλαβαίνει το σχέδιο για να το ακολουθήσει χωρίς παρεκκλίσεις και αβλεψίες.
Με πεθαίνει ο σβέρκος μου. Τι έχω ξεχάσει ; Το πήρα το χαπάκι της χαράς ; 1, 2 , 3 , λείπουν έξι, χθες έλειπαν εφτά άρα το πήρα. Θα έπρεπε να έχω ένα λαμπάκι στη κεφάλα να ανάβει μόλις ακολουθώ σωστά τις οδηγίες. Που να θυμάσαι τι έκανες κάθε πρωί, έτσι σχεδόν μαστουρωμένος από χαρά ;
Ωραίααααα. Ούτε δάκρυ, ούτε μύγα, ούτε μελάνια, ούτε ερωτήματα. Ας τραβήξουμε τώρα μια πίσω γραμμή. Μέχρις εδώ… ωωωωπ. Ωραίαααα. Κλιμακόμετρο. 6.35 μέτρα. Οπότε εντός των ορίων. Δεν θα εγείρουμε αντιδράσεις. Ένα όμορφο στέγαστρο ηρεμεί τους από κάτω, χωρίς να δημιουργεί και θέματα στους τριγύρω. Μεγάλη τέχνη να περνάς χωρίς να εγείρεις θέματα. Χαμογελάς με καθησυχαστικό τρόπο σε όλους και πας παρακάτω να σωριαστείς. Χωρίς να γίνει θέμα. Αυτοί που σε παρατηρούν και ρωτάνε τι κάνεις, αυτοί, χα χα.. Στην πραγματικότητα δεν σε ρωτάνε τι κάνεις. Είναι έτσι το παιχνίδι που παίζουμε. Εσύ ρωτάς καλά ; Αυτοί λένε ναι. Με την ίδια βεβαιότητα αυτοί ρωτούν καλά ; Εσύ λες όλα καλά. Μετά συνεχίζουν τη δουλειά τους.
Ωραίαααα. Είμαι καλά. Ούτε δάκρυ, ούτε μύγα, ούτε τα γαμημένα μελάνια, παπούτσια σωστά και γυαλιά εμβριθώς επιλεγμένα για ένα σχεδόν τελειωμένο σχέδιο για στέγαστρο. Η μέρα πάει γαμάτα. Θέλω κούρεμα ; Όχι. Πως μου ήρθε ; Θα δω την Κατερίνα. Ναι. Κοίτα τι σου είναι το μυαλό. Θέλω κούρεμα ; χεχε… θέλω κούρεμα. Πως μου ήρθε !
Η Κατερίνα θα έλθει στις 12. Και δέκα. Και δέκα. Ποτέ δεν έρχεται πριν την ώρα της. Θέλω να πω αργεί, αλλά αφού αργεί δέκα λεπτά πάντα, η ώρα της είναι και δέκα. Άρα είναι πάντα στην ώρα της, όχι ; Ναι.
Η Κατερίνα λοιπόν. Και δε θέλω κούρεμα. Εξάλλου δε θα με προσέξει. Κοιτάζει πάντα μονάχα τα παπούτσια μου. Ένας καλός άντρας πρέπει να μπορεί να σε πάει μακριά. Όχι ; Ναι.
Αν παπούτσια ΟΚ τότε όλα είναι ευπώλητα. Το θέμα μου, τα σχέδιά μου, τα στέγαστρα που της τη δίνουν, η ψύχωσή μου με τις μύγες ; Όλα. Αρκεί να φοράω το σωστό υπόδημα.
Παραπαπα… τουτ τουτ. Γραμμούλα εδώ. Κόκκινο ; Όχι, όχι χρώματα. Δώστους απλά πράγματα. Τι λέγαμε. Συμβατά.
Είμαι καλά. Ούτε δάκρυ ούτε τίποτε. Είμαι καλά…
ζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ
ντούπ . φλαπ.
Εεεεεεεε, όχι ρε γαμώτο !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
εντυπώσεις ;