Σάββατο, Δεκεμβρίου 2

η μαϊμού που με διάλεξε ( το όνειρο της 1ης δωδεκάτου του εικοσιτρία )


   ''αφήσαμε μια κοπέλα μονάχη της στο ύψωμα και ξεκινήσαμε, μηδενός άλλου εξαιρουμένου, εγώ με βαριά καρδιά, οι άλλοι , που να ξέρω, οι άλλοι με τι καρδιά...... ένα μαϊμουδάκι * η χαρά μέσα σε μια βαριεστημάρα, χαριεντίζονταν. Κανέναν δεν άφηνε σε ησυχία. Κανά δυό την κλωτσούσαν, φύγε πέρα..

   ..κατεβαίναμε μπουλούκι κακοτράχαλη διαδρομή για κάποιο σκοπό, όσο χαμηλότερα, τόσο ζοφερότερα τα τεκμήρια, αρχίσαμε να δρασκελίζουμε πάνω από νεκρά φυτά και ζώα, το μεγαλύτερο ένα βοοειδές με χυμένο το κορμάκι του να σαπίζει στη γης, εκτεθειμένο, κανένας δεν έδειχνε δισταγμό, κατεβαίναμε με μεγάλες δρασκελιές σαν σε διατεταγμένη υπηρεσία, κακοτράχαλη διαδρομή για κάποιο σκοπό .. όχι και πολύ διαλεγμένο, σαν να επρόκειτο για πιεστική καθημερινή ρουτίνα, προς άγρα ειδών επιβίωσης..

   ..μια μαϊμού άλλοτε προπορευόταν κι άλλοτε έμενε πίσω, οι συν οδοιπόροι μορφές χωρίς χρώματα, ούτε ρακένδυτοι ούτε σινιέ ορειβάτες, χωρικοί ήμασταν, αντάρτες, κρατούμενοι, κάτι τις οργανωμένο άνωθεν..

   ..οι ενοχλήσεις μου μεγάλωναν, όπως όταν οδηγούσα μονάχος τότες, βάρος στο στήθος, ταχυπαλμίες και μια αίσθηση ότι πηγαίνε λάθος. 

   Κοντοστάθηκα, λίγα βήματα που δεν έκαμε, με αφήσαν 50 μέτρα πίσω από το μπουλούκι .

   Δεν περνούσε η στηθάγχη.

   Έκανα μεταβολή. 

   Πήρα να ξανα ανεβαίνω.

   Κοντοστάθηκα στο μεγάλο νεκρό ζώο* , το παρατήρησα, το κεφάλι του ήταν με μια τελευταία έκφραση παραίτησης και ανακούφισης μαζί, σαν να λέει, δεν ήτανε ζωή αυτή, καλύτερα που...

   Καθώς έβγαινα στο ξέφωτο πάνω, η κοπέλα με κοίταξε με ευγνωμοσύνη.

   Τότε ελευθερώθηκα από τα ψυχοσωματικά.

   Ένιωσα από πίσω ανάσα, γύρισα, η μαϊμουδίτσα είχε παρατήσει το μπουλούκι κι ερχότανε γεμάτη χαρά, έτρεξε πήρε μια μάνικα , ένα παλιό λάστιχο που καταβρέχαμε τον καταυλισμό μας 

   Δεν της έδωσα σημασία, κοίταζα την κοπέλα, κι εκείνη με κοίταζε, από "εκείνα τα κοιτάγματα"

   'Ενιωσα βρεμένος από πίσω στο κεφάλι, μετά στα ρούχα, μετά είδα τη μαϊμού ... είχε πιάσει να μας κυνηγάει με το νερό ανοιχτό να μας κάνει μπουγέλωμα, εμένα και το κορίτσι, τσιρίζοντας σαν να ήταν η εθνική εορτή της μαϊμουδοχώρας...


*  η μαϊμού του Τζάνκο Ράϊνχαρτ από το έργο που είδα δυό μέρες πριν " ο Ρομά Βασιληάς του Σουϊγκ "

*  την παραμονή ο Περικλής μου είπε ότι έθαψαν τον ποιμενικό τους , ξαφνική απώλεια, μονάχα 2 ετών..

Δευτέρα, Νοεμβρίου 20

Τι μοχθηρή συμβουλή !


 

      Να βρίσκεσαι σε σχέσεις που να ξεκουράζεσαι !!!

          Τι συμβουλή ... ιδιαιτέρως στην εποχή της απορρύθμισης του συναισθηματικού γίγνεσθαι όλων ανεξαιρέτως. Στην εποχή που ο συναισθηματικός αλτρουισμός καταγγέλλεται ως ηλιθιότητα από τους ίδιους τους ειδικούς της ψυχικής υγείας. ( βλ... φύγε γιατί θα σε πάρει μαζί του/της ) βρίσκεστε σε σπιράλ 

   Και αν είσαι αποφασισμένος/νη κατά βάθος ότι δε θα συντροφευτείς και καλά, γιατί παιδεύεις κόσμο με απόπειρες ;

   Να είσαι μονωμένος ;  Να είσαι σε σχέσεις, σαν στέλεχος πολυεθνικής, με ραντεβού 45 λεπτών που τα κλείνει γραμματέας ; Να είσαι με χειριστήρια, ευχές στο 4, χαρά στο 3, χάδια στο 5, φροντίδα στο 2 ;

    Η συντριπτική πλειοψηφία σήμερα , επιδιώκει να συντροφευτεί με ένα ρομπότ. Με κάποιον που δεν θα έχει εξάρσεις αναγκών και αιτήματα εκπλήξεων. Με μια ευθεία γραμμή μεταμφιεσμένη σε πλάσμα....

    Οπότε το ζήτημα που τίθεται , να ξεκουράζεσαι μέσα στη σχέση σου, μήπως είναι μια φαινάκη ;

    Ας δούμε αν η μοναχικότητα μπορεί να είναι υγιής.. γιατί, αν δεν μπορεί, είναι απλά αναχώρηση . -

    Τι σημαίνει να ξεκουράζεσαι , με τις αισθήσεις σου και το κορμί σου ξύπνιο ; Σημαίνει να καλύπτεις περιστασιακά τις φυσιολογικές ανάγκες σου, αυτές που δεν προκύπτουν μετά από μια ηθική επιμέλεια : 

  •     Να τρως νόστιμο θρεπτικό φαγητό, αργά, γαλήνια, αν γίνεται κουβεντιάζοντας και χωρίς επιθέσεις . Να πίνεις ακριβό κρασί αλλά ένα μονάχα ποτηράκι.
  •     Να κοιμάσαι, ζεστά το Χειμώνα, δροσερά το καλοκαίρι, αν γίνεται με μια ακόμη ανάσα δίπλα σου. Να μπορείς να απλώσεις το χέρι και να αγγίξεις ζεστή επιδεκτική επιδερμίδα.
  •     Να κάνεις έρωτα, τακτικά, με στοργή και συχνότητα ανεκτή, χωρίς το ημερολόγιο, από πόθο της στιγμής, με τρόπο που δεν κακοποιεί το σώμα. Να μπορείς να ζητάς ακριβώς αυτό που' χεις ανάγκη.
  •     Να βγαίνεις βόλτες, να χορταίνεις τις αισθήσεις σου  από την ομορφιά που ξέρεις , που να την ψάξεις. Να κάνεις εκδρομές με όρεξη, όχι με μισή καρδιά. Να πλησιάζουν οι μέρες μιας εκδρομής και να το γιορτάζεις όχι να "αγχώνεσαι" . 
  •    Να συναντιέσαι με ολιγομελείς παρέες ατόμων που μιλούν λίγο και ακούν με προσοχή όταν δε μιλούν. Να βλέπεις κοινή πρόοδο στα μέλη της συγκεκριμένης παρέας και να την προκαλείς εις έτι.
  •    Και να έχεις μια ρουτίνα προσωπικής ανάπτυξης, με στόχους βατούς, να διαλογίζεσαι, να διαβάζεις, να ακούς και να παίζεις μουσική, να περι ποιείς φροντίδες στο σώμα σου ώστε να νιώθει ευεξία. Τα μαλάκια σου, τα δοντάκια σου, τα άκρα σου, το σώμα ως σκεύος , αφρόντιστο σε ρίχνει.
      Με τις επιδιώξεις αυτές που είναι τα εργαλεία ώστε να ζεις σχετικά ξεκούραστος εν- καθιδρυθείς την προσωπική σου προϋπόθεση ψυχικής ευεξίας και κατόπιν ελέγχεις αν είναι σε βάρος του/της συντρόφου . 

       Αυτός ο παράδεισος έχει προαπαιτούμενο την απλόχερη αμοιβαία συντροφιά ανθρώπων που έχουν απαλλαγεί από το τραύμα τους. Δεν το έχουν απωθήσει, το έχουν αντιμετωπίσει.  Δυο ανθρώπων ώριμων και αποφασισμένων να συντροφευτούν με κάποιο κόστος γιατί αλλιώς δεν την παλεύουν. Απλώνοντας από ένα λευκό χαρτί ο καθένας , άγραφο, για να ξεκινήσουν να ζωγραφίζουν το λεύκωμα με τα αντίδωρα . Δυο ανθρώπων που δεν επιδιώκουν τη μοναχικότητα και μετά της δίνουν επίθετα εξωραϊσμού... υγιής, ρεαλιστική, δε ξέρω εγώ τι άλλα... δυο ανθρώπων με το φυσιολογικό ένστικτο να αποζητούν παρέα. 

     Είναι συχνά εδώ το ζήτημα όταν είσαι σε διαδικασία ψυχοθεραπείας, ιδιαιτέρως μακραίωνης.... 

      Μερικές φορές, η στοχοθεσία που επιλέγουν οι σύμβουλοι ψυχικής υγείας είναι κεντημένη σε έναν ιδιοτελή καμβά : Να επιστρέφεις στραπατσαρισμένος σε αέναους κύκλους με το 50άρικο στη τσέπη. Γιατί ο πήχυς που περιγράφουν είναι 7,5 μέτρα στο επί κοντώ...

     Αλλιώς θα σου έλεγαν αμέσως.... Υπό τις συνθήκες που επικρατούν εκεί έξω,  πήγαινε χρυσέ μου στο Άγιον Όρος. Φθηνότερα, απλούστερα, ασφαλέστερα, μονιμότερα. Και με πολλά βράχια δίπλα σε φαράγγια, για κάθε ενδεχόμενο. Άκου εκεί, να θέλεις να συντροφεύεσαι. Άμα το ξέραμε το παιχνίδι , κι εμείς μονάχοι θα ζούσαμε ; 

     

Παρασκευή, Νοεμβρίου 17

c 19

 

   (  έργο του αείμνηστου ζωγράφου στοχαστή Κωστάκη Λούστα )

   Η επικοινωνία μας με τους ανθρώπους βαίνει δυστυχώς προς το ρηχότερο, ως προς την ουσία.

   Ως προς την συχνότητα ωστόσο , την ευκολία πρόσβασης και την έλλειψη εν συναίσθησης, ως προς την παραβίαση του ιερού προσωπικού μας χώρου, έχει ξεχειλώσει ! Δεχόμαστε επίθεση !

    Δεχόμαστε μια καταιγίδα από εισβολές =>  

    Η δυσφορία μου για το τραγικά διάτρητο του προσωπικού μου χώρου, είναι η ενόχληση που εξέφρασα στο κείμενο, συνεισφορά σε τούτη την ευγενική ευκαιρία, που μας έδωσε η Τύρφη. 

    Έτσι προέκυψε το διήγημα "Δανάη Πετρουλάκη διαμέρισμα c 19"

   Μια μπουχτισμένη Κρητικιά έχει πάρει σανίδες και σφυριά και καρφώνει τις πόρτες της από μέσα. Να μη μπει κανένας κερατάς ! .... ΔΕΝ ΚΑΝΩ spoil, να αγοράσετε το βιβλίο μας , ο Τέλειος κλέφτης θα γίνει ; Απλά, να :

   Με το πέρας του εγκλεισμού, έκαμα μερικές διορθώσεις για προχωρημένους. Κράτησα από αυτή την τραγική περίοδο ένα δυνατό δεδομένο : Δεν μου έλλειψαν όλοι αυτοί που δεν μπορούσα να συναντώ. Δεν με χάλασε και ότι, μερικοί,  ξέχασαν να αποκαταστήσουν ευθύς αμέσως την βουλιμική πρόσβασή τους πάνω μου. Και με την «αποφυλάκισή μου» έκανα μια εκκαθάριση στη ντουλάπα με τα κοινωνικά μου ρουχαλάκια… Έξω, ξεδιάλεγμα, πάλι μέσα. Πέταξα πράμα...

    Με τον ίδιο τρόπο που μικρά οικοσυστήματα αναζωογονήθηκαν από την ετήσια αγρανάπαυση ( βλέπε πάρκα, δασύλλια, ρηχά παράκτια νερά), σε μένανε εδραιώθηκε μια ανακούφιση χάρις στον ελεύθερο ζωτικό χώρο, που εξασφάλισα. Και ήταν σαν να βγήκα σε ολάνθιστο λιβάδι. Ουπς ... όχι ακριβώς !

   Η φρεσκάδα αυτής της αναπτέρωσης ήταν τυλιγμένη , όπως κάθε δώρο, με την υπερβολή που φέρει ! Μια αυταπάτη : μήπως είμαι θεός ; σούπερ ήρωας ; σοφός ; ηγέτης ; ... ΣΚΑΤΟΥΛΕΣ .

      Βλέπεις όταν αποκτήσεις ένα εργαλείο αυτοβελτίωσης , πρέπει πολύ σχολαστικά να μελετήσεις τις οδηγίες χρήσης. Πρέπει να το κατακτήσεις.  Έσκασε μύτη το λοιπόν το θεριό και μπήκα στον πειρασμό. Μήπως δεν χρειάζομαι κανέναν ; 

     Και δοκίμασα, ο ηλίθιος να απαλλαγώ από πράματα που δεν ήμουν σίγουρος ότι δεν τα θέλω . Τα κενά που αφήκανε τούτες οι βουλιμικές "ειδικές επιχειρήσεις" τα ένιωσα αμέσως στην κοιλιά μου :

    Πέταξα πράμα που δεν ήτανε για πέταμα.

    Και ευθύς αμέσως ξεκίνησα άλλον ανήφορο : Να αποκαταστήσω τις ζημίες που προξένησα μέχρι να χτίσω μερικές αλληλεπιδράσεις και πάλι, εκείνες χωρίς τις οποίες δεν μπορούσα να νιώσω ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

   Όλη τούτη η περιπέτεια ήταν απότοκος του εγκλεισμού. Και νομίζω ότι μας άφησε σοφότερους. Όχι ; 

   



  

   

Κυριακή, Νοεμβρίου 12

η αυθεντική διαδρομή...



 

 ...είναι εκείνη που τρέχει ο καθένας μας ! Έχει τους δικούς της σπόνσορες και τις δικές της λακούβες. Είναι χωρισμένη σε 400άρια, 1500άρια, είναι χαραγμένη από τη μοίρα μας και έχει τις προδιαγραφές του γενεαλογικού δέντρου που μας φορτίζει με το ειδικό προσωπικό μας κίνητρο. Έχει τις κορδέλες της σε διάφορα σημεία, αόρατες για όλους αλλά κρίσιμες για εμάς, εκείνη τη στιγμή που καθεμιά τη βλέπουμε να χύνεται στο έδαφος κομμένη. Έχει τους χειροκροτητές της που νομίζουν ότι συμμετέχουν αλλά στην πραγματικότητα εξυπηρετούν ένα δικό τους κίνητρο. Έχει τους κριτές σε κάθε γωνιά, ωωω... μη πω για τους κριτές. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε όλοι .

  Άντε , με τη νίκη .

Παρασκευή, Νοεμβρίου 10

ο δρόμος, ποτέ δεν έχει την δική του ιστορία

   Έχει μονάχα ένα δυο ντουβάρια και τους κάδους. Ελάχιστοι βλέπουν μέσα στους κάδους, όλοι βγάζουν μια ελαφρόμυαλη λατρεία για το σύνθημα στον τοίχο. Και τι λέει ; Κάτι που κάποιος κάποτε ξεφορτώθηκε !

    Πρόκειται για φενάκη... που την αγοράζεις για τη δροσιά, βανίλια υποβρύχιο σε κρύο νερό κάθε φορά που ξυπνάς κάθιδρος από τον χθεσινό σου εφιάλτη. Ένα διακύβευμα τη μέρα...

    Θέλεις να το πιστέψεις.

    Ένα μικροσκοπικό κουταλάκι με μια μικρή νίκη σε λευκό, που το γλύφεις το βουτάς και το ξανα γλύφεις ευχαριστημένος σαν κουτάβι και όλο το νόημα είναι να κουνάς την ουρά στην οποία θα σου δέσουν το λάβαρο της επόμενης εποποιϊας. 

   Θέλεις να το πιστέψεις.

   Μια θάλασσα από ουρές κραδαίνουν συγχρονισμένα τα λάβαρα, επειδή οι φορείς τους γλύφουν με λαγνεία τα κουταλάκια τους, νομιμοποιώντας το αφήγημα ότι τα πράγματα θα σιάξουν για τους πολλούς. Μοιάζει κάθε φορά με μια θάλασσα με λάβαρα, επιβολής της "ελευθερίας" , εφαρμογής της "δημοκρατίας", μισαλόδοξα,  φονταμενταλιστικά, οπαδικά, δυτικά, ανατολικά, γυναικεία, αντρικά, λοάτκι, ζωγραφισμένα με σύμβολα έμπλεα νίκης. Μιας κάποιας νίκης. Ποτέ δεν είδα διαδήλωση με αιτήματα παραχώρησης. Με παραδοχές ήττας. Τα σύμβολα φτιάχνονται για την υπέρβαση.

   Θέλεις να το πιστέψεις. 

   Ωστόσο , όταν έρχεται η ώρα της συμμετοχής και της διανομής, του απότοκου της διεκδίκησης, κανένας δεν ανα-γνωρίζει εκείνους στους οποίους πηγαίνουν τα λάφυρα. Ούτε την ουρά τους. Δεν έχουν ξοδευτεί να την κουνάνε, όχι, ποτέ μαζί με το πόπολο....Την έβαλαν την ουρά τους, μια και καλή εκεί που μυρίστηκαν το συμφέρο...  κατευθείαν στο στόχο. Ο δρόμος είχε την δική του τη μαφία...

   Δεν θέλεις να το πιστέψεις. 

   Τα όνειρά σου αναβάλλονται, εκ νέου. Μια συμφιλίωση αναβάλλεται. Μια έγκαιρη πρόνοια αναβάλλεται. Κάποια υπέρβαση αναβάλλεται. Η ανακωχή αναβάλλεται. Μια προσέγγιση ματαιώνεται. Μια νίκη υφαρπάζεται... Και τελικά παρ' όλο που  δε θες να το πιστέψεις :

   ο άνθρωπος βάλλεται

   Και καθώς μαζεύεις τα κουρέλια σου και αποφασίζεις να ιδιωτεύσεις, κάποιος φίλος που έχει πρόσβαση στο νου σου θα βρεθεί να σου βάλει την ιδέα στο μυαλό και τις νότες στο θυμικό σου : 

   Ο δρόμος είχε την δική του ιστορία , κάποιος την έγραψε

   Θέλεις , εκ νέου, να το πιστέψεις.

  

 


Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 28

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ ΦΕΛΔΕΝΚΡΑΙΣ του Moshe Feldenkrais

 


 
 
Λέγεται ότι όταν ο Dr. Feldenkrais ήταν ήδη κοντά στο θάνατό του, ένας κοντινός άνθρωπος τον ρώτησε:
-  “Moshé, πώς βλέπεις το μέλλον της μεθόδου σου;
Τότε ο Feldenkrais απάντησε: «Κοίτα, υπάρχουν βασικά τρεις ομάδες ανθρώπων σε αυτή τη δουλειά:
 
Πρώτα υπάρχουν εκείνοι που έρχονται για πόνο· στον ώμο, στο γόνατο ή αλλού. Μετά από μερικές συνεδρίες ο πόνος τους μειώνεται ή φεύγει, και φεύγουν. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μέρος του.
 
Έπειτα υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται για τους ίδιους λόγους αλλά συνειδητοποιούν ότι για να βρεις μια λύση που διαρκεί περισσότερο πρέπει να λάβεις υπόψη σου κάτι παραπάνω από το σύμπτωμα: πρέπει να λάβεις υπόψη την πλοκή των σχέσεων που φέρνει το πρόβλημα. Υπάρχουν πολύ λιγότεροι από αυτούς τους ανθρώπους.
 
Και τέλος υπάρχουν εκείνοι που συνειδητοποιούν τις βαθιές δυνατότητες που υπάρχει στη μέθοδό μου να αλλάξω πεποιθήσεις και παραδείγματα που είναι πιο ριζωμένα σε ένα. Υπάρχουν πολύ λίγοι από αυτούς τους ανθρώπους.
 
Σε κάθε περίπτωση, η μέθοδος μου είναι ανοιχτή σε όλους και είναι μια ελεύθερη και προσωπική επιλογή για τον καθένα όσο θέλει ή μπορεί να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητές του.

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 21

της Μαρίας Σύρου

 

 

 
ΤΡΟΧΟΔΡΟΜΗΣΗ
 
με κατασκεύασε μια εποχή χοάνη.
αμβλεία γωνία η κατατομή μου
– όπως με πρόβλεπε το μητρικό σκαρίφημα –
βεντάλια παραπληρωματική
στην ένδεια οξυγόνου.
αφού κατέκτησα το πρώτο τραύμα μου
έφηβη πια, στις ενενήντα μοίρες
– αγχόνη παραινέσεων του ορθού
με υποτείνουσα κραυγή στο βλέμμα –
άρχισα επιτέλους να οξύνομαι
ώσπου προάχθηκα σε τρίγωνο
– μετάλλιο σκαληνό
με πολυφωνικές ανισομέρειες.
καθώς με διάβαιναν τα χρόνια
το τρίγωνο έγινε τετράγωνο
μετά εξάγωνο, οχτάγωνο και πάει λέγοντας.
σήμερα, που μετρώ μισόν αιώνα τραύματα
είμαι σημείο εκφοράς στην περιφέρεια κύκλου
κι αναπαράγω την τροχιά της μετακίνησης
απολαμβάνοντας την πανδαισία του ασήμαντου.
 
Μ.Σ.
 
«λογότυπα» (Εκδόσεις Ηριδανός, 2019) /
 Πρώτη δημοσίευση: περιοδικό «Απόπλους» 
(Έτος 28ο, τχ. 71-72, Καλοκαίρι 2017, σελ. 295).

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 10

περί παραπολιτικής

    Παρ' όλο που τα γεγονότα που αντιμετωπίζουμε απαιτούν αποφάσεις έξω από το κουτί η εντύπωση που δίνουμε σαν κοινωνία είναι μια δυσανεξία , μια νωθρότητα,

    Έχει καταστεί παρωχημένη η ανοιχτή συζήτηση εντός κοινώς αποδεκτού πλαισίου ειδήσεων που θα οδηγούσε σε πορίσματα πιο πλούσια από τις απόψεις με τις οποίες ξεκινούν οι μετέχοντες. Την θέση της έχει πάρει η επιμελώς επεξεργασμένη μπροσούρα ( που διαβάζεται σε 5 δεύτερα διαγωνίως ) με την οποία προσέρχονται στη δημόσια σφαίρα οι επιτήδειοι, καθ-ορίζοντας τη δημόσια εικόνα του πολιτικού χώρου ο οποίος ( κάνοντας την κίβδηλη ανάγκη πλατειάς επιρροής φιλότιμο )  τους φιλοξενεί . Μερικές φορές θα το πω, τους περιμαζεύει. Όταν πλέον έχει ολοκληρωθεί η βλάβη , ο εκάστοτε πολιτικός χώρος καλεί σε συνεδρίαση τις επιτροπές σοφών για να εκτιμήσουν πόση ζημία θα έφερνε μια ...εκκαθάριση δυναμικού !

   Το τι συνέβη, το τι επίκειται και το τι μπορεί να αποσοβηθεί δεν απασχολεί στην πραγματικότητα κανέναν μας. Γιατί διάολε ; Επειδή εκείνο που μας αρκεί είναι, να διοχετεύουμε τις εξάρσεις μας προς αγωγούς μαζικής εκτόνωσης του θυμικού μας, ώστε να επιστρέφουμε το γρηγορότερο στην προσωπική μας νιρβάνα. Την επιβίωση με ολίγη φοροδιαφυγή, ολίγη παρατυπία & ολίγη διαπλοκή.

   Βγαίνουμε από τούτη τη νιρβάνα ; Όταν έρχεται το επόμενο χαστούκι. Όταν ξαφνικά (!) ερχόμαστε αντιμέτωποι με την κυνική πραγματικότητα. Εκείνη τη στιγμή ξεχωρίζουν αυτοί που διατηρούν ελάχιστα πολιτικά αντανακλαστικά από τους υπόλοιπους που είναι τροφή για το σύστημα. Οι ολίγοι , οι ξύπνιοι & σπάνιοι, επιστρέφουν στις πηγές της πλάνης τους αναζητώντας πως να διαφοροποιήσουν τα κανάλια πληροφόρησης που τους χάϊδευαν τα αυτιά, με άλλον, πιο ενεργό, πιο προσωπικό μηχανισμό άμυνας και αναζήτησης της αλήθειας. Της γυμνής είδησης, εκείνης που δεν έχει υποστεί την φιλική επεξεργασία των μισθωτών επιτηδίων. ( Την ώρα που Κροάτης μαχαίρωνε το παληκάρι ο Κούλης τα έπινε με Πρέσβη σε κοσμικό hotel της Αθήνας ) . Αντί να είναι δηλαδή ο πρωθυπουργός δίπλα στο παληκαράκι έξω από το γήπεδο ; Αλήθεια ; Αυτή την είδηση φυσικά την έχω διαβάσει. Την είδηση για το τι κανόνισε με έναν πρέσβη ο εκάστοτε εντολοδόχος πρωθυπουργός, όχι , την άφησα για άλλη φορά. Ήταν κάπου ; Ήταν ....

   Για να το κάνω απλό : είχαμε την απόλυτη βεβαιότητα ότι το δεξιό σύστημα εξουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν σε αποδρομή. ( γι αυτό τον αποκαλούσαμε Κούλη ) . Ποιός με διαβεβαίωνε για τούτο σαν να πρόκειται για ένα αδιαμφισβήτητο ...documento ; Είναι ακόμη άξιος εμπιστοσύνης ; Μήπως συνεχίζω να τον αφήνω να με "ενημερώνει" ; Μήπως μου δείχνει φωτο το 60 ετών παρατημένο ελικόπτερο σε νερά και μου λέει δες τα ΔΙΣ σου που τα ξοδεύουν ; Οπότε , είμαι ήσυχος εγώ ότι τον "Κούλη" ήδη τον ξανα πήρε και τον ξανα σήκωσε ; Δε μπορεί αυτή τη φορά δε θα τον ψηφίσει κανείς ; Είναι όλο αυτό η απόλυτη παραπολιτική γιορτή ; Είναι .

 Θα ρίξει τον Κούλη ; ... να σου πω :  μάλλον αποκλείεται !

  Άντε να δούμε ποιός βελούδινος αντάρτης θα ηγηθεί του ΣΥΡΙΖΑ...να ασχοληθεί με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

"η κούνια που μας κούναγε"

 

    Από όλες τις θέσεις , οποιοδήποτε ιδεολογικό βατήρα κι αν χρησιμοποιώ, μια καλή βαθμολογία θα έλθει όταν βουτήξω στα βαθύτερα με ένα ποιοτικό προσωπικό άλμα. Και από μένα μετά ο διπλανός.

      Γράφει ο Αριστείδης ο Μπαλτάς * σε έντυπη πολυσέλιδη εφημερίδα του Σαββατοκύριακου :

 "  .....   σε ένα ιδεολογικό πλαίσιο όπου επικρατεί ο άκρατος παροντισμός ενόσω η χύδην ανομία επεκτείνεται ραγδαία & η ακροδεξιά βρίσκει έδαφος να θάλλει, οι δημοκρατικές δυνάμεις αρκούνται να είναι στιγμιαία δημοκρατικές ;    Ας το αναλογιστούν.  "

...είναι ο συγγραφέας του βιβλίου περί των ευθυνών και των πεπραγμένων της περιόδου της 1ης φοράς αριστεράς " ΕΝΤΟΣ ΠΑΡΕΝΘΕΣΕΩΣ ; " εκδόσεις Πατάκη 358 σελίδες γεμάτες βουτιές στα βαθειά.

ΥΓ 

   Θα πάρω το θάρρος να πω τη γνώμη μου εγκαίρως. Καθαρός μαρξιστής, σταράτες κουβέντες, για όποια αναδιανομή χρειάζεται πρώτα η φορολόγηση του πλούτου, ευρωκομμουνισμός, περιβάλλον, εργασιακές κατακτήσεις , ένα κόμμα που ξέρει ποιό είναι και πάει να φιξάρει ένα συμπαγές 15% για να συνεργαστεί με τους συγγενείς του χώρους προς μια προεκλογική δεσμευτική πλατφόρμα συνκυβέρνησης, κάτι τέτοιο έχει να συνεισφέρει στην επόμενη μέρα . Υπό τον Ευκλ. Τσακαλώτο. 

Παρασκευή, Αυγούστου 11

εισβολές

 

περί "εισβολών" ... ψήνεται

 


Ο έρωτας δεν ρωτά.
Δεν ζητά τον λόγο ευγενικά.
Δεν αναγνωρίζει απαγορευτικά.
Δεν υπολογίζει λογικές.
Ζει κάτω από χόρτα ξερά
έτοιμα να προκαλέσουν πυρκαγιά
μέρα μεσημέρι στο τελείωμα του Αυγούστου.
Ο έρωτας έρχεται…
Σκαρφαλώνει στα πόδια σου
τρυπά το στέρνο σου και μπαίνει μέσα σου
κατακτά τα φρούρια
σπάει τις πανοπλίες.
Σε γυμνώνει.
Σε αποτελειώνει.
Σε συνθλίβει.
Σε αφήνει μόνο.
 
Ο Έρωτας
(Συμβολισμοί, εκδ.2020)